اعتقادی

فرشتگان مى دانستند كه ممكن است انسان فاسد شود، ازاين رو اين سؤال برايشان پيش آمد كه انسانى كه ممكن است فاسد شود و گناه كند، چگونه مى تواند جانشين خداوند در روى زمين باشد...

چطور است كه بعضى نماز نمى خوانند و گناه انجام مى دهند، ولى در كارهايشان موفقند، در حالى كه مؤمنان ممكن است اين گونه نباشند؟

بهشت و نعمت هاى آن همگى از رحمت هاى خاص خداوند سرچشمه مى گيرد كه ويژه مؤمنان است و كافران از آن بهره اى ندارند...

خدا مثل رهبرى عادل و مهربان است. كه ملتش را دوست دارد، براى آنان تمام وسايل راحتى را فراهم مى كند. حال اگر كسى بخواهد در اين جامعه خوب و دوست داشتنى فساد كند...

در قيامت خدا به برخى از افراد اجازه مى دهد كه از گناه كاران شفاعت كنند; مَن ذَا الَّذى يَشفَعُ عِندَهُ اِلاّ بِاِذنِهِ كيست كه نزد او جز به فرمان او شفاعت كند. يعنى پيامبر(ص)و امام هم بدون اجازه خداوند نمى تواند از كسى شفاعت كند...

شفاعت به معناى قرار گرفتن دو چيز (يا دو انسان) در كنار هم ديگر و كمك يكى از آن دو به ديگرى مى باشد...

در روايت هاى فراوانى از مؤمنان خواسته شده هنگام مشكلات دعاى توسل بخوانند و از خدا بخواهند به خاطر احترام امامان معصوم از گناه آنها درگذرد و حاجت هاى آنها را عطا كند...

اين كه خدا ما را امتحان مى كند براى اين نيست كه چيزى بر علم او افزوده شود. فايده امتحانات الهى به خود ما برمى گردد نه خدا، امتحانات الهى فايده هاى زيادى براى ما دارد...

اين نعمت ها را خدا به ما داده و هر لحظه مى تواند از ما بگيرد سرنوشت ما به دست خدا است و از آن جا كه با اختيار كارها را انجام مى دهيم، پس در واقع انجام دهنده كارها خودمان هستيم...

خداوند كمك مى كند، تا انسان در راه هدايت ثابت قدم باشند يا به درجات بالاتر هدايت راه يابند و به خداوند نزديك شوند، ولى انسان هايى كه با اختيار خودشان از راه راست منحرف مى شوند...

قضا و قدر الهى به اين معناى است كه خداوند علت ها و سبب هايى را قرار داده و مقرر كرده است كه اين علت ها نتيجه هاى خودشان را بدهند...

وقتى مى گويند قضاى الهى بر چيزى تعلق گرفته، به اين معنا است: كه خداوند اين گونه حكم كرده كه آن چيز با علت هاى خودش به گونه اى خاص ايجاد شود و حتمى شود...