عدالت الهی

عدالت خداوند به معنای یکسان آفریدن همه موجودات به یک شکل نیست؛ بلکه خلقت متناسب هر موجودی برای رسیدن او به کمال است.

قدرت خداوند به طور کامل بر اعمال و رفتار تمام انسان‌ها احاطه دارد اما دنیا محل آزمایش انسان و رفتار آدمی بر اساس اختیار است از همین رو خداوند از برخی ستم‌های آدمیان چشم‌پوشی می‌کند.

عذاب در آخرت، نتیجه عمل خود ما و تبلور آن است، بلکه باید گفت عین عمل ماست.

معنای عدالت این است که خداوند متعال آنچه انسان نیاز دارد به او ببخشد و بیشتر از آن فضل است.

گرسنگی و فقر در روی زمین هرگز توسط خداوند متعال به وجود نیامده است و عامل اصلی آن خود انسان است.

هیچ‌یک از احکام الهی بدون حکمت و فلسفه‌ای خاص نبوده و محدودسازی حقوق زنازاده، خلاف عدالت خدا نیست.

«إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَ

عذاب اخروی، در واقع نتیجه عمل خود ما و نمایان شدن و تبلور آن در آخرت است و این‌گونه نیست که خدا از روی عصبانیت گردن انسان را گرفته و او را داخل در عذاب کند.

حبط اعمال دشمنان خدا و پیامبران در جهان آخرت، برخلاف برخی شبهات فریبنده، ظلم نیست.

بخشیدن گناهان بدون توبه و تلاش انسان برای جبران آن‌ها، نخالف عدالت الهی ست.

دشمنی خدا با کافران به خاطر انجام گناهان توسط آنها از جمله مردم آزاری آنها است.

-خدا همانگونه که رئوف و مهربان است، در مقابل آن نیز، بدکاران را کیفر داده و از آنها انتقام می‌گیرد. واضح است که انتقام خدا به دور از هر گونه شائبه ظلم است.