قیام عاشورا

بکوشیم تا درس‌های عاشورا را بیاموزیم و ستون محکم دینی که با مجاهدت و شهادت بهترین اهل بیت رسول(ص) به دست ما رسیده را استوارتر و محکم‌تر سازیم.

حضور بیست‌واندی میلیون مشتاق امام حسین علیه‌السلام در طول مسیر راهپیمایی، صحنه‌های ناب و مجذوب‌کننده‌ای از ایثار و دلباختگی را به جهان بازتاب می‌دهند و در شبکه‌های اجتماعی به گردش درمی‌آورند.

قیام عاشورا و خون حسین‌ علیه‌السلام نه تنها خاموش نشد، بلکه جوششی نمود که دل‌های مرده را زنده کرد، خط عاشورایی را امتداد داد و به گفته رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، به چراغ هدایت و کشتی نجات امت تبدیل شد؛ چراغ هدایتی که انوار آن فراگیر باشد و هر قلبی را که عاشق راه حق و حقیقت باشد، در برگیرد؛ چنان‌که فقط سر مقدس، پس از حادثه عاشورا، قلوب زیادی از راهبان و یهودیان را مجذوب اسلام کرد و انقلابی بزرگ در اندیشه آنها علیه جریان حاکم ایجاد نمود.

یاران سیدالشهدا به حقانیت امام حسین اعتقاد داشته و یزید را به عنوان غاصب خلافت، شایسته خلافت مسلمین نمی‌دانستند. بنابراین از تعداد اندک خود نترسیده و به مبارزه و قیام علیه استبداد یزید برخاستند. بصیرت و فهم شرایط جامعه اسلامی نکته بارز این قضیه است.

کم رنگ بودن دینداری در مردم ایران، آخرین حربه جبهه رسانه‌ای دشمن است که مدام بر طبل آن کوبیدند و عده‌ کثیری در داخل کشور هم بدان دامن زدند.

عقل آدمی همواره باید آزاده بوده و به دنبال حق و حقیقت باشد تا به موقع نیاز با پیروی از حق، در صحنه بتواند نقش آفرینی لازم را داشته باشد. 

پس از مرگ معاویه در ماه رجب سال 60 و به حکومت رسیدن یزید، حسین بن علی علیه الس

چه شد که حسین بن علی علیه السلام چنان تشخیص داد که اگر خاموش بنشیند گناه است؟ اگربخواهیم دقیق‌تر به موضوع بنگریم باید زمینه‌ی این قیام را حداقل در 30 سال پیش از این تاریخ جستجو کرد.

آنچه که از قیام امام حسین علیه السلام به ما می رسد این است که اگر وظیفه ای که خدا به ما محول کرده را به درستی انجام دهیم خداوند خود ضامن اثر بخشی اوست.

قیام و نهضت عاشورایی امام حسین که باعث بیداری مردم در جهت آزادی خواهی و رضای الهی است از جمله شعائر بوده و می‌بایست هرساله بیان و مورد تکریم واقع شود.