مهسا امینی

مرضیه، ندا، نگین، سارینا، آیتک، اسرا، پردیس، هانا، مائده، ناهید، نسرین، نسیم، غزاله، پارمیس، آرنیکا، حدیث، پریسا و نیکا اسامی است که در 50 روز اخیر برای نظام فاکتور کردند.

بسیاری از محققین و یا فعالین رسانه و سیاسی که مواضع علنی مولوی عبدالحمید در این بیش از سه دهه از فعالیت او به عنوان امام جماعت مسجد مکی زاهدان مورد بررسی قرار داده اند، از اولین نتایجی که بیان می‌کنند این است که خطبه‌های او بخشی از تولید و زمینه‌ساز ناامنی در سیستان و بلوچستان است.

در این روزها، نقش برخی از افراد مشهور در وقایع اخیر، بر کسی پوشیده نیست و یکی از مطالبات، برخورد قاطع با این افراد است؛ مسئله‌ای که تا به حال به آن اهمیت داده نشده و بیشتر مماشات در دستور کار بوده است.

مماشات و تسامح در مقابل عناصری که آشکارا به مقدسات توهین می‌کنند، سیل عظیمی از جوانان را تهییج نموده، اقتدار عناصر امنیتی را لگدمال کرده و با سلسله اقدامات مخرب، امنیت جامعه را برای قشر مذهبی خدشه‌دار می‌نمایند، به یک خطای راهبردی تبدیل می‌شود.

آنچه از اهمیت برخوردار است، توجه به این نکته می باشد که دولت های غربی و به ویژه جریان های رسانه ای همراه با آن ها اولا کوشیده اند تحولات جاری در ایران را با آب و تاب و التهاب فراوان به خوردِ افکار عمومی بین المللی دهند.

مثلث عبری-عربی و غربی اغتشاشات را به‌عنوان فرصتی برای ضربه به وحدت، انسجام و اقتدار ملی کشورمان و سوق دادن به سمت جنگ داخلی و تجزیه عوامل قدرت، پیشرفت و استقلال ایران بزرگ و اسلامی تصور کرده‌ است.

تیپ‌شناسی افراد حاضر در صحنه‌های اغتشاشات اخیر می‌تواند به درک صحیح این مساله کمک کند. به طور کلی در این حوادث افرادی با ماموریت‌های خاص در میدان حضور داشتند که می‌توان با یک نگاه کلی این دسته‌بندی را در راستای اهداف افراد تحلیل کرد.

مانور تبلیغاتی علیه حقوق زنان در ایران، چندی سالی است که توسط معاندین آغاز به کار کرده است.

حادثه تروریستی شاه‌چراغ و به شهادت رسیدن 15 شهروند بی‌گناه و مجروح شدن تعداد زیادی از هم‌وطنانمان به دست تروریست‌های تکفیری، قلب میلیون‌ها ایرانی را به درد آورد.

فتنه‌گری، ترور و تحریم، همواره از مهم‌ترین شیوه‌های دشمن برای مقابله با ملت بزرگ ایران بود؛ اما این زخم ‌ها، نه تنها ملت ما را تضعیف نکرد؛ بلکه روزبه‌روز بر قدرت ما افزود.

این‌ها بچّه‌های ما که نیستند، این‌ها جوان‌های ما که نیستند؛ ‌این‌ها چه کسانی‌اند؟ از کجا دستور می‌گیرند؟

افراد ضد اجتماعی، تمرکز خود را فقط بر پاداش می‌گذارند و به تنبیه اهمیت نمی‌دهند.