ممنون از زمانی که قرار دادید برای مطاله این نوشتار.
در مورد مطلبی که بیان کردید باید به این نکته مهم اشاره کنیم که جهان هستی بر اساس نظام اسباب و مسببات بناء شده است، و از سوی دیگر در این نظام هستی به انسان اختیار داده شده است که مسیر خویش را خودش انتخاب کند، از این روی طبیعی است که گروهی مسلمان و گروهی با اختیار خویش یهودی شوند.
اما تولد یک فرد در یکی از این خانواده‌ها دلیل بر این نمی‌شود که فرزند حتماً مسیری که پدر و مادر طی کرده است، انتخاب کند، گرچه این اقتضاء زیاد است، ولی علت تام نیست. به همین خاطر افراد زیادی از غیر مسلمانان به اسلام گرایش پیدا کرده‌اند که برای اطلاع در این زمینه به این قسمت مراجعه کنید.
اما این که گفتید تولد یک فرد در خانواده یهودی و تولد شخضی دیگر در خانواده مسلمان تبعیض است، این گونه نیست، زیرا در قیامت بر اساس شرائط و امکاناتی که به افراد داده شده است، بین آنها قضاوت می‌شود، به همین خاطر اگر شخصی در خانواده غیر مسلمان به اسلام بپیوندد به طور قطع اعمالش از ارزش بیشتری نسبت فردی که تقلیدی برخی از اعمال را انجام می‌دهد دارد.
اما در مورد این ادعا که « امام علی(علیه‌السلام) به دستور پیامبر به مدینه رفت و قبرهای بلند رو با خاک یکسان کرد.» گرچه ارتباط چندانی به بحث ما ندارد به همین خاطر ما در متن به آن اشاره نکردیم، ولی چون امکان دارد که برای دیگر مخاطبان ایجاد شبهه کند لازم میدانم متن اصل حدیث را مقداری توضیح بدم:
شيخ كليني از امام صادق ( عليه السلام ) نقل مي كند كه اميرمؤمنان ( عليه السلام ) فرمود :« بَعَثَني رسولُ اللهِ إلي المدينةِ فقالَ لا تَدَعْ صورةً إلاّ مَحَوْتَها ولا قبراً إلاّ سَوَّيْتَه ولا كَلْباً إلاّ قَتَلْتهُ » ( کافی ، باب43 ، از ابواب دفن ، حديث2 .) .« پيامبر خدا مرا به مدينه اعزام كرد و فرمود تا سه كار را صورت دهم : هر نوع تصويري را نابود كنم و هر قبري را صاف گردانم و هر سگي را بكشم » .
اوّلاً : مضمون حديث با تاريخ قطعي زندگاني پيامبر سازگار نيست ؛ زيرا بايد ديد پيامبر خدا ، علي(عليه‌السلام) را در چه سالي به مدينه فرستاده تا اين سه كار را انجام دهد ، آيا قبل از هجرت بوده يا پس از هجرت ؟ ! احتمال نخست قطعاً منفي است ؛ زيرا علي(عليه السلام ) قبل از هجرت پيامبر (ص)به مدينه از مكه خارج نشده تا به مدينه اعزام گردد و اين سه كار را انجام دهد ، از طرفي با سيطره مشركان بر مدينه توانايي انجام آنها را نداشت .
صورت دوم با مشكل بيشتري روبرو است ؛ زيرا پس از گرويدن اوس و خزرج به آيين اسلام ، بت و يا صورت بتي در ميان مدنيان نبود كه علي ( عليه السلام ) مأمور شكستن آن باشد . ( صحيح مسلم ، ج3 ، كتاب جنائز ، ص 61 )
ثانياً : واژه « سويته » در زبان عرب دو نوع كاربرد دارد :
الف : « سوّيته » به صورت يك مفعولي .
ب : « سوّيتُ هذا بهذا » به صورت دو مفعولي .
آنگاه كه به صورت نخست استعمال شود « تسويه » صفت خود آن شيء خواهد بود چنان كه قرآن مي فرمايد :( فَإذا سَوَّيْتهُ وَنَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوْحي فَقَعُوا لَهُ ساجِدينَ ) ( حجر/29 ) .« آنگاه كه آفرينش آدم را به پايان رساندم و در آن از روح خود دميدم همگي بر او سجده كنيد » .در اين آيه « تسويه » به معناي كامل كردن و كنايه از پايان پذيري آفرينش آدم است .
ولي آنگاه كه به صورت دوم استعمال شود صفت خودش نبوده ، بلكه صفت براي چيز ديگر خواهد بود . مثلاً آنگاه كه انسان دو چوب يا دو نخ را از نظر طول يكسان كند مي گويد : « سَوَّيْتُ هذا بهذا » .
قرآن مجيد از زبان مشركان نقل مي كند كه آنها روز قيامت به جهت پرستش بت ها ، خود را سرزنش مي كنند و مي گويند :( إذ نُسوّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمين ) ( شعراء/98 ) .« آنگاه كه شما را با خداي جهانيان يكسان مي شمريم » .
بنابراين ، « تسويه » صفت خود قبر خواهد بود و مقصود اين است كه سطح قبر را صاف و مسطح قرار بده يعني سطح آن يكنواخت باشد . در مقابل « تسنيم » كه قبر به صورت پشت ماهي يا كوهان شتر در مي آيد و لذا فقيهان شيعه مي گويند مستحب است قبر مسطح و صاف باشد نه غير آن .
حديث ياد شده در صحيح مسلم نيز وارد شده و شارحان صحيح مسلم حديث را به نحوي كه ما گفتيم شرح كرده اند .نووي شارح معروف صحيح مسلم حديث را اين گونه تفسير مي كند : « سنت اين است كه قبر از زمين زياد بلند نباشد و به شكل كوهان شتر درنيايد بلكه به مقدار يك وجب بلند و مسطح باشد . » ( نووي شرح صحيح مسلم : 7/41 )
ابن حجر قسطلاني در كتاب « ارشاد الساري بشرح صحيح البخاري » حديث را چنين تفسير كرده و مي گويد : « سنت در قبر اين است كه تسطيح شود و ما هرگز نبايد سنت را به خاطر اين كه تسطيح شعار رافضي هاست ترك كنيم . . . » . ( ارشاد الساري2/468 )
پس این روایت فرضاً اگر از ضعف سندی آن چشم پوشی شود از جهت محتوایی هیچ دلالتی بر کار وهابیت ندارد، و مخالفتی نیز با کار شیعه ندارد.
برای مطالعه بیشتر دین زمینه توصیه میکنم این دو مقاله را مورد مطالعه قرار دهید:
ممنون از وقتی که قرار دادیدو مطلب را مورد مطالعه قرار دادید، در اینجا لازم میدانم چند نکته را خدمت شما عرض کنم.
اول اینکه اگر قرار هست گفتگویی در مورد مباحث انجام بگیرد شرط اولش حفظ ادب و احترام نسبت به یکدیگر است تا بحث به حاشیه نرود. دوم اینکه برای هر مطلبی که ادعا شده است نیاز هست که دلیل بیان شود که این دلیل یا می‌تواند از سوی خود فرد باشد یا اینکه نقل قول از خبره این مباحث باشد، از این‌رو ما در بررسی این احادیث به دیدگاه علامه طباطبایی و علامه مجلسی اشاره کرده‌ایم که هر دو از علمای مبرز و آشنا به علوم و حدیث هستند.
اما این مطلب که ما در نقل این روایات سند را بیان نکردیم بابت این بود که روایات این بحث به قدر زیاد است که فرضاً اگر از ضعف سندی نیز برخوردار باشند انسان به این اطمینان خواهد رسید که این روایات از ائمه معصومین(علیه‌السلام) نقل شده است. از این‌رو علمای متعددی بر اساس این روایات فتوا داده‌اند، برای آشنایی با این روایات و همچنین فتواهای مختلفی که از سوی علما در این زمینه‌ها ارائه شده است توصیه میکنیم این مطالب را مورد مطالعه قرار دهید.
این مطلب در توئتر منتشر شد.
این مطلب در توئتر منتشر شد
با سلام و احترام
ممنون از زمانی که قرار دادید برای مطاله این نوشتار.
در مورد مطلبی که بیان کردید باید به این نکته مهم اشاره کنیم که جهان هستی بر اساس نظام اسباب و مسببات بناء شده است، و از سوی دیگر در این نظام هستی به انسان اختیار داده شده است که مسیر خویش را خودش انتخاب کند، از این روی طبیعی است که گروهی مسلمان و گروهی با اختیار خویش یهودی شوند.
اما تولد یک فرد در یکی از این خانواده‌ها دلیل بر این نمی‌شود که فرزند حتماً مسیری که پدر و مادر طی کرده است، انتخاب کند، گرچه این اقتضاء زیاد است، ولی علت تام نیست. به همین خاطر افراد زیادی از غیر مسلمانان به اسلام گرایش پیدا کرده‌اند که برای اطلاع در این زمینه به این قسمت مراجعه کنید.
اما این که گفتید تولد یک فرد در خانواده یهودی و تولد شخضی دیگر در خانواده مسلمان تبعیض است، این گونه نیست، زیرا در قیامت بر اساس شرائط و امکاناتی که به افراد داده شده است، بین آنها قضاوت می‌شود، به همین خاطر اگر شخصی در خانواده غیر مسلمان به اسلام بپیوندد به طور قطع اعمالش از ارزش بیشتری نسبت فردی که تقلیدی برخی از اعمال را انجام می‌دهد دارد.
اما در مورد این ادعا که « امام علی(علیه‌السلام) به دستور پیامبر به مدینه رفت و قبرهای بلند رو با خاک یکسان کرد.» گرچه ارتباط چندانی به بحث ما ندارد به همین خاطر ما در متن به آن اشاره نکردیم، ولی چون امکان دارد که برای دیگر مخاطبان ایجاد شبهه کند لازم میدانم متن اصل حدیث را مقداری توضیح بدم:
شيخ كليني از امام صادق ( عليه السلام ) نقل مي كند كه اميرمؤمنان ( عليه السلام ) فرمود :« بَعَثَني رسولُ اللهِ إلي المدينةِ فقالَ لا تَدَعْ صورةً إلاّ مَحَوْتَها ولا قبراً إلاّ سَوَّيْتَه ولا كَلْباً إلاّ قَتَلْتهُ » ( کافی ، باب43 ، از ابواب دفن ، حديث2 .) .« پيامبر خدا مرا به مدينه اعزام كرد و فرمود تا سه كار را صورت دهم : هر نوع تصويري را نابود كنم و هر قبري را صاف گردانم و هر سگي را بكشم » .
اوّلاً : مضمون حديث با تاريخ قطعي زندگاني پيامبر سازگار نيست ؛ زيرا بايد ديد پيامبر خدا ، علي(عليه‌السلام) را در چه سالي به مدينه فرستاده تا اين سه كار را انجام دهد ، آيا قبل از هجرت بوده يا پس از هجرت ؟ ! احتمال نخست قطعاً منفي است ؛ زيرا علي(عليه السلام ) قبل از هجرت پيامبر (ص)به مدينه از مكه خارج نشده تا به مدينه اعزام گردد و اين سه كار را انجام دهد ، از طرفي با سيطره مشركان بر مدينه توانايي انجام آنها را نداشت .
صورت دوم با مشكل بيشتري روبرو است ؛ زيرا پس از گرويدن اوس و خزرج به آيين اسلام ، بت و يا صورت بتي در ميان مدنيان نبود كه علي ( عليه السلام ) مأمور شكستن آن باشد . ( صحيح مسلم ، ج3 ، كتاب جنائز ، ص 61 )
ثانياً : واژه « سويته » در زبان عرب دو نوع كاربرد دارد :
الف : « سوّيته » به صورت يك مفعولي .
ب : « سوّيتُ هذا بهذا » به صورت دو مفعولي .
آنگاه كه به صورت نخست استعمال شود « تسويه » صفت خود آن شيء خواهد بود چنان كه قرآن مي فرمايد :( فَإذا سَوَّيْتهُ وَنَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوْحي فَقَعُوا لَهُ ساجِدينَ ) ( حجر/29 ) .« آنگاه كه آفرينش آدم را به پايان رساندم و در آن از روح خود دميدم همگي بر او سجده كنيد » .در اين آيه « تسويه » به معناي كامل كردن و كنايه از پايان پذيري آفرينش آدم است .
ولي آنگاه كه به صورت دوم استعمال شود صفت خودش نبوده ، بلكه صفت براي چيز ديگر خواهد بود . مثلاً آنگاه كه انسان دو چوب يا دو نخ را از نظر طول يكسان كند مي گويد : « سَوَّيْتُ هذا بهذا » .
قرآن مجيد از زبان مشركان نقل مي كند كه آنها روز قيامت به جهت پرستش بت ها ، خود را سرزنش مي كنند و مي گويند :( إذ نُسوّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمين ) ( شعراء/98 ) .« آنگاه كه شما را با خداي جهانيان يكسان مي شمريم » .
بنابراين ، « تسويه » صفت خود قبر خواهد بود و مقصود اين است كه سطح قبر را صاف و مسطح قرار بده يعني سطح آن يكنواخت باشد . در مقابل « تسنيم » كه قبر به صورت پشت ماهي يا كوهان شتر در مي آيد و لذا فقيهان شيعه مي گويند مستحب است قبر مسطح و صاف باشد نه غير آن .
حديث ياد شده در صحيح مسلم نيز وارد شده و شارحان صحيح مسلم حديث را به نحوي كه ما گفتيم شرح كرده اند .نووي شارح معروف صحيح مسلم حديث را اين گونه تفسير مي كند : « سنت اين است كه قبر از زمين زياد بلند نباشد و به شكل كوهان شتر درنيايد بلكه به مقدار يك وجب بلند و مسطح باشد . » ( نووي شرح صحيح مسلم : 7/41 )
ابن حجر قسطلاني در كتاب « ارشاد الساري بشرح صحيح البخاري » حديث را چنين تفسير كرده و مي گويد : « سنت در قبر اين است كه تسطيح شود و ما هرگز نبايد سنت را به خاطر اين كه تسطيح شعار رافضي هاست ترك كنيم . . . » . ( ارشاد الساري2/468 )
پس این روایت فرضاً اگر از ضعف سندی آن چشم پوشی شود از جهت محتوایی هیچ دلالتی بر کار وهابیت ندارد، و مخالفتی نیز با کار شیعه ندارد.
برای مطالعه بیشتر دین زمینه توصیه میکنم این دو مقاله را مورد مطالعه قرار دهید:
« آيا روايت اهل سنت از امير مؤمنان عليه السلام در وجوب خراب كردن سنگ قبرها ، صحت دارد ؟»؛ « آیا طبق روایات شیعه، ساختن بناء بر قبر حرام است؟»
با سلام و احترام
ممنون از وقتی که قرار دادیدو مطلب را مورد مطالعه قرار دادید، در اینجا لازم میدانم چند نکته را خدمت شما عرض کنم.
اول اینکه اگر قرار هست گفتگویی در مورد مباحث انجام بگیرد شرط اولش حفظ ادب و احترام نسبت به یکدیگر است تا بحث به حاشیه نرود. دوم اینکه برای هر مطلبی که ادعا شده است نیاز هست که دلیل بیان شود که این دلیل یا می‌تواند از سوی خود فرد باشد یا اینکه نقل قول از خبره این مباحث باشد، از این‌رو ما در بررسی این احادیث به دیدگاه علامه طباطبایی و علامه مجلسی اشاره کرده‌ایم که هر دو از علمای مبرز و آشنا به علوم و حدیث هستند.
اما این مطلب که ما در نقل این روایات سند را بیان نکردیم بابت این بود که روایات این بحث به قدر زیاد است که فرضاً اگر از ضعف سندی نیز برخوردار باشند انسان به این اطمینان خواهد رسید که این روایات از ائمه معصومین(علیه‌السلام) نقل شده است. از این‌رو علمای متعددی بر اساس این روایات فتوا داده‌اند، برای آشنایی با این روایات و همچنین فتواهای مختلفی که از سوی علما در این زمینه‌ها ارائه شده است توصیه میکنیم این مطالب را مورد مطالعه قرار دهید.
«مجازات حیوان آزاری در قانون / حقوق حیوانات در قرآن و روایات» ؛ «حقوق حيوانات در سيره و سخن رسول رحمت» ؛ «بررسی روایی و فقهی؛لعنت خداوند بر کسی که حیوانات را زجرکش می‌کند.»
صفحه‌ها