[1] كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي،(1429ق) 15جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ:1، الكافي ؛ ج7 ؛ ص218.
[2] محمدى رىشهرى، محمد،(1387ش) حكمت نامه پيامبر اعظم «صلى الله عليه و آله و سلم»، 14جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 2، ج 8 ص 249.
[3] محمدى رىشهرى، محمد،(1391ش) دانشنامه قرآن و حديث، 16جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 2.ج 13 ص 43.
[4] محمدى رىشهرى، محمد،(1387ش) نهج الذكر، 4جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 1، ج 3 ص 161.
امام صادق(علیه‌السلام) در حدیثی عوامل عاقبت به خیری را این گونه بر می‌شمارند.
اگر مىخواهى عاقبتت به خير باشد و عملت به خوبى انجام پذيرد تا آن هنگام مرگت فرا رسد و تو در بهترين اعمال باشى، پس حقّ خداى را بزرگ بدار و نعمتهاى او را در راه نافرمانيش استفاده مکن، و به اينكه خداوند در باره ات حلم و صبر دارد مغرور مگرد. و هر كس را يافتى كه از ما خاندان ياد مىكند گرامى دار و همچنين هر كسى كه ادّعاى دوستى ما را (راست يا دروغ) مىنمايد محترم دار، آنگاه بر تو چيزى نيست خواه راست گويند خواه دروغ، جز اين نيست كه تو از نيّتت ثواب برى و او جزاى دروغ خود را يابد.
با سلام و احترام
آنچه در روایات در مورد نحوست قمر در عقرب وارد شده است مربوط به ازدواج، مجامعت و مسافرت است، ولی ظاهراً روایتی در مورد خرید و فروش در روز قمر در عقرب وجود ندارد.
اما آنچه در مورد رفع نحوست در روایت آمده است، را در ادامه اشاره می‌کنیم.
- عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ حِينَ يُصْبِحُ، أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُ نَحْسَ ذلِكَ الْيَوْمِ»
هر کس صبحگاهان صدقه دهد خداوند نحوست آن روز را از او برطرف می کند.
- عن رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله: إذا أصبَحتَ فَتَصَدَّقْ بصَدقَةٍ تُذهِبُ عنكَ نَحَسَ ذلكَ اليَومِ، وإذا أمسَيتَ فَتَصَدَّقْ بصَدقَةٍ تُذهِبُ عنكَ نَحَسَ تلكَ الليلةِ.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: چون روز خود را آغاز كردى، صدقهاى بده تا شومىِ آن روز را از تو دور گرداند و چون شب شد، صدقهاى بده تا شومىِ آن شب را از تو بِبَرد.
- الإمام زين العابدين عليه السلام- مِن دُعائِهِ إذا نَظَرَ إلَى الهِلالِ-: أسأَلُ اللَّهَ رَبّي ورَبَّكَ، وخالِقي وخالِقَكَ، ومُقَدِّري ومُقَدِّرَكَ، ومُصَوِّري ومُصَوِّرَكَ، أن يُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ، وأَن يَجعَلَكَ هِلالَ بَرَكَةٍ لا تَمحَقُهَا الأَيّامُ ... هِلالَ سَعدٍ لا نَحسَ فيهِ، ويُمنٍ لا نَكَدَ مَعَهُ.
امام زين العابدين عليه السلام- از دعاهاى ايشان، وقتى به ماه نو مى نگريست-: از پروردگار من و پروردگار تو، از پروردگار من و آفريدگار تو، از تقديرگر من و تقديرگر تو، و از تصويرگر من و تصويرگر تو مىخواهم كه بر محمّد و خاندان او درود فرستد و تو را هلال بركتى قرار دهد كه [گذشتِ] روزها آن [بركت] را نابود نمىسازند ...؛ هلال ميمنتى كه رنج و بدبختى با آن نيست، و هلال سعادتى كه نُحوستى در آن نيست.
- عن الإمام الصادق عليه السلام: إذا أرَدتَ التَّوَجُّهَ في يَومٍ قَد حُذِّرتَ فيهِ، فَقَدِّم أمامَ تَوَجُّهِكَ «الحَمدُ للّهِ رَبِّ العالَمينَ» وَ المُعَوِّذَتَينِ و ... قُل: اللّهُمَّ بِكَ يَصولُ الصّائِلُ، و بِقُدرَتِكَ يَطولُ الطائِلُ، و لا حَولَ لِكُلِّ ذي حَولٍ إلّا بِكَ، و لا قُوَّةَ يَمتازُها ذو قُوَّةٍ إلّا مِنكَ.
امام صادق عليه السلام فرمودند: هرگاه خواستى در روزى كه در آن [از كار خاصّى] برحذر داشته شدهاى، بيرون بروى، پيش از خارج شدن، بگو: «ستايش، خداى را كه پروردگار جهانيان است» و معوّذتين (سوره فلق و ناس) را بخوان و ... بگو: «بار خدايا! به [نيرودهى] توست كه حملهگر، حمله مىكند، و با توان توست كه توانمند، غلبه مىكند، و هيچ نيرومندى را، جز به واسطه تو نيرويى نيست، و هيچ توانمندى را توانى متمايز نباشد، مگر از جانب تو.
صرف انجام ندادن گناه، توبه به شمار نمی‌آید چون در برخی زمان‌ها انجام ندادن گناه به خاطر آن است که زمینه آماده نشده است.
مولای متقیان امام علی(علیه‌السلام) در حدیثی می‌فرمایند: توبه بر چهار پایه استوار است: پشیمانی با قلب، طلب آمرزش با زبان، عمل به وسیله اعضا و جوارح، و اراده و تصمیم جدی بر اینکه به گناه و آلودگی گذشته بازگشت ننماید.
بنابراین، توبه صرفاً یک لفظ نیست، نخست باید قلب از گناه پشیمان و متنفّر شود، بعد با زبان، شعار ترک گناه را برای دیگران و تلقین به نفس را برای خویش استمرار بخشد، سپس اعضای بدن و عناصر فعّال وجودی،به جای گناه و تباهی به حوزه اعمال صالح و نیک وارد شود تا فرد، دیگر آن عنصر قبلی نباشد و بالاخره، دیگر هیچ گاه تصمیم بازگشت به زشتی و تباهی و آلودگیهای قبلی، نداشته باشد.
در این زمینه نیز شکی وجود ندارد که یادآوری گناهان گذشته بیشتر از همه انسان را پشیمان کرده و سبب تنفر از آن می‌شود به همین خاطر یادآوری آن نه تنها بد نیست، بلکه می‌تواند انسان را نیز در بازگشت نکردن به گناه کمک کند.
این روایت در عيون أخبار الرضا عليه السلام، شیخ صدوق، نشر جهان،1378 ق، ج2، ص: 4
حافظ در ابیاتی در مورد عاقبت بخیری این گونه می‌فرماید:
چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست
آن به که کار خود به عنایت رها کنند
بی معرفت مباش که در من یزید عشق
اهل نظر معامله با آشنا کنند(غزل/196)
برای اطلاع در زمینه اشعاری که در مورد عاقبت بخیر در اشعار فارسی به کار رفته است می‌توانید از این سایت بهره ببرید.
منابع روایات به ترتیب
[1] كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي،(1429ق) 15جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ:1، الكافي ؛ ج7 ؛ ص218.
[2] محمدى رىشهرى، محمد،(1387ش) حكمت نامه پيامبر اعظم «صلى الله عليه و آله و سلم»، 14جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 2، ج 8 ص 249.
[3] محمدى رىشهرى، محمد،(1391ش) دانشنامه قرآن و حديث، 16جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 2.ج 13 ص 43.
[4] محمدى رىشهرى، محمد،(1387ش) نهج الذكر، 4جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 1، ج 3 ص 161.
با سلام و احترام
امام صادق(علیه‌السلام) در حدیثی عوامل عاقبت به خیری را این گونه بر می‌شمارند.
اگر مىخواهى عاقبتت به خير باشد و عملت به خوبى انجام پذيرد تا آن هنگام مرگت فرا رسد و تو در بهترين اعمال باشى، پس حقّ خداى را بزرگ بدار و نعمتهاى او را در راه نافرمانيش استفاده مکن، و به اينكه خداوند در باره ات حلم و صبر دارد مغرور مگرد. و هر كس را يافتى كه از ما خاندان ياد مىكند گرامى دار و همچنين هر كسى كه ادّعاى دوستى ما را (راست يا دروغ) مىنمايد محترم دار، آنگاه بر تو چيزى نيست خواه راست گويند خواه دروغ، جز اين نيست كه تو از نيّتت ثواب برى و او جزاى دروغ خود را يابد.
:
با سلام و احترام
آنچه در روایات در مورد نحوست قمر در عقرب وارد شده است مربوط به ازدواج، مجامعت و مسافرت است، ولی ظاهراً روایتی در مورد خرید و فروش در روز قمر در عقرب وجود ندارد.
اما آنچه در مورد رفع نحوست در روایت آمده است، را در ادامه اشاره می‌کنیم.
- عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ حِينَ يُصْبِحُ، أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُ نَحْسَ ذلِكَ الْيَوْمِ»
هر کس صبحگاهان صدقه دهد خداوند نحوست آن روز را از او برطرف می کند.
- عن رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله: إذا أصبَحتَ فَتَصَدَّقْ بصَدقَةٍ تُذهِبُ عنكَ نَحَسَ ذلكَ اليَومِ، وإذا أمسَيتَ فَتَصَدَّقْ بصَدقَةٍ تُذهِبُ عنكَ نَحَسَ تلكَ الليلةِ.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: چون روز خود را آغاز كردى، صدقهاى بده تا شومىِ آن روز را از تو دور گرداند و چون شب شد، صدقهاى بده تا شومىِ آن شب را از تو بِبَرد.
- الإمام زين العابدين عليه السلام- مِن دُعائِهِ إذا نَظَرَ إلَى الهِلالِ-: أسأَلُ اللَّهَ رَبّي ورَبَّكَ، وخالِقي وخالِقَكَ، ومُقَدِّري ومُقَدِّرَكَ، ومُصَوِّري ومُصَوِّرَكَ، أن يُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ، وأَن يَجعَلَكَ هِلالَ بَرَكَةٍ لا تَمحَقُهَا الأَيّامُ ... هِلالَ سَعدٍ لا نَحسَ فيهِ، ويُمنٍ لا نَكَدَ مَعَهُ.
امام زين العابدين عليه السلام- از دعاهاى ايشان، وقتى به ماه نو مى نگريست-: از پروردگار من و پروردگار تو، از پروردگار من و آفريدگار تو، از تقديرگر من و تقديرگر تو، و از تصويرگر من و تصويرگر تو مىخواهم كه بر محمّد و خاندان او درود فرستد و تو را هلال بركتى قرار دهد كه [گذشتِ] روزها آن [بركت] را نابود نمىسازند ...؛ هلال ميمنتى كه رنج و بدبختى با آن نيست، و هلال سعادتى كه نُحوستى در آن نيست.
- عن الإمام الصادق عليه السلام: إذا أرَدتَ التَّوَجُّهَ في يَومٍ قَد حُذِّرتَ فيهِ، فَقَدِّم أمامَ تَوَجُّهِكَ «الحَمدُ للّهِ رَبِّ العالَمينَ» وَ المُعَوِّذَتَينِ و ... قُل: اللّهُمَّ بِكَ يَصولُ الصّائِلُ، و بِقُدرَتِكَ يَطولُ الطائِلُ، و لا حَولَ لِكُلِّ ذي حَولٍ إلّا بِكَ، و لا قُوَّةَ يَمتازُها ذو قُوَّةٍ إلّا مِنكَ.
امام صادق عليه السلام فرمودند: هرگاه خواستى در روزى كه در آن [از كار خاصّى] برحذر داشته شدهاى، بيرون بروى، پيش از خارج شدن، بگو: «ستايش، خداى را كه پروردگار جهانيان است» و معوّذتين (سوره فلق و ناس) را بخوان و ... بگو: «بار خدايا! به [نيرودهى] توست كه حملهگر، حمله مىكند، و با توان توست كه توانمند، غلبه مىكند، و هيچ نيرومندى را، جز به واسطه تو نيرويى نيست، و هيچ توانمندى را توانى متمايز نباشد، مگر از جانب تو.
با سلام و احترام
صرف انجام ندادن گناه، توبه به شمار نمی‌آید چون در برخی زمان‌ها انجام ندادن گناه به خاطر آن است که زمینه آماده نشده است.
مولای متقیان امام علی(علیه‌السلام) در حدیثی می‌فرمایند: توبه بر چهار پایه استوار است: پشیمانی با قلب، طلب آمرزش با زبان، عمل به وسیله اعضا و جوارح، و اراده و تصمیم جدی بر اینکه به گناه و آلودگی گذشته بازگشت ننماید.
بنابراین، توبه صرفاً یک لفظ نیست، نخست باید قلب از گناه پشیمان و متنفّر شود، بعد با زبان، شعار ترک گناه را برای دیگران و تلقین به نفس را برای خویش استمرار بخشد، سپس اعضای بدن و عناصر فعّال وجودی،به جای گناه و تباهی به حوزه اعمال صالح و نیک وارد شود تا فرد، دیگر آن عنصر قبلی نباشد و بالاخره، دیگر هیچ گاه تصمیم بازگشت به زشتی و تباهی و آلودگیهای قبلی، نداشته باشد.
در این زمینه نیز شکی وجود ندارد که یادآوری گناهان گذشته بیشتر از همه انسان را پشیمان کرده و سبب تنفر از آن می‌شود به همین خاطر یادآوری آن نه تنها بد نیست، بلکه می‌تواند انسان را نیز در بازگشت نکردن به گناه کمک کند.
صفحه‌ها