بعد حقوقی:
با سلام.
کاربر گرامی برای پیگیری های قانونی در بدو امر توصیه می شود قبل از اینکه آثار جراحات محو شود اقدام به اخذ گواهی پزشکی قانونی نمایید.
برای این امر لازم است به کلانتری محل مراجعه نمایید و از آنجا با نامه ای به پزشکی قانونی معرفی می شوید. این اقدام فارغ از هر گونه تصمیمی در خصوص زندگیتان به لحاظ قانونی بهتر است صورت پذیرد.
اگر شما قصد متارکه دارید داشتن گواهی پزشکی قانونی به شما کمک می کند عدم حسن خلق و بیم جانی را راحت تر به دادگاه اثبات نمایید و این امر در کنار سایر موارد می تواند ادعای عسر و حرج شما را اثبات ونهایتا قاضی را برای صدور حکم طلاق مجاب کند. البته نباید تصور کنید یک روزه و به سرعت نتیجه حاصل می شود چرا که پروسه اینگونه طلاق ها عموما طولانی است. ولی به طور کلی اگر دادگاه با توجه به سوابق درگیری های همسرتان زندگی شما در یک خانه را باعث خطر جانی بداند حکم میدهد تا تعیین تکلیف نهایی شما در مکانی غیر از منزل مشترکتان زندگی کنید و در این مدت هم نفقه شما بر عهده همسرتان است.
اگر قصد متارکه ندارید این اقدام شما و داشتن گواهی این هشدار را به همسر شما می دهد که در صورت تداوم اینگونه اقدامات جزای کیفری و حقوقی در انتظارش است و شاید از ترس مجازات اصلاح شود.چرا که مثلا باتوجه به میزان جراحات دیه بر عهده ایشان است و به حکم دادگاه باید مرداخت کند.
این مطلب را در نظر داشته باشید که عدم تمکین شما در انجام وظایف زناشویی میتواند دست آویزی محکم برای همسرتان باشد که بتواند ناشزه بودن شما را اثبات کند پس مطلقا اجازه ندهید به این دست آویز برسد.پس برای مقابله به مثل از وظایف زناشویی امتناع نکنید که راه درستی نیست و به ضرر شماست.
لازم به ذکر است ک مطالب فوق صرفا مشاورهحقوقی پرسش شماست و برای مشاوره خانواده به نظریات مشاوران محترم خانواده سایت توجه بفرمایید.
با سلام.
بر طبق ماده 637 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی: « هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل یا مضاجعه شوند، به شلاق تا نود و نه ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف و اکراه باشد فقط اکراه‌کننده تعزیر میشود.»
در خصوص اینکه آیا ارتباط تلفنی و فضای مجازی از مصادیق اعمال منافی عفت این ماده می باشد یا خیر رویه و نظر قطعی بین قضات و دادگاه ها وجود ندارد. برخی قضات و دادگاه ها این عمل را مشمول ماده می دانند و برخی خیر.
به عنوان مثال:
نظریه مشورتی7/3492 مورخ 88/6/8 :«ارتباط تلفنی از مصادیق رابطه نامشروع دانسته شده و طبق قانون مجازات قابل پیگرد است.»
با این حال نظریه مشورتی خلاف نظریه فوق هم وجود دارد.
ولی تقریبا میتوان گفت رویه فعلی بیشتر دادگاه ها در خصوص این ماده این است که رابطه نامشروع محدود به اثبات تماس فیزیکی و جسمانی نیست گرچه هنوز قلیلی از قضات محترم معتقدند که جرم انگاری برای رابطه نامشروع غیر جسمانی بین زن و مرد در فضای مجازی نشده است.
پاسخ دقیق به پرسش شما کاملا به نظر قاضی و رویه دادگاهی بستگی دارد که به شکایت خواهان رسیدگی می کند.
سلام علیکم.
پاسخ قطعی به سوال شما کاملا به مفاد وکالتنامه ای که به شما داده شده است بستگی دارد.
اگر وکالت در طلاق بی قید و شرط به شما داده شده باشد کلیه ی حقوق مربوط به زندگی زناشویی از جمله مهریه به شما تعلق میگیرد حتی اگر جنون ادواری همسر شما اثبات نشود. ولی اگر وکالتنامه ی شما مقید به شرایطی مثل بخشیدن کل مهریه یا جزیی از ان باشد بالتبع طبق مفاد وکالتنامه عمل می شود.
در فرض دوم یعنی مقید بودن وکالتنامه به شرایطی ک به حقوق شما لطمه وارد میکند شما هم می توانید از وکالتنامه استفاده کنید و خود را مطلقه نمایید هم میتوانید قبل از اقدام از طریق وکالتنامه دادخواست طلاق به دلیل جنون همسر را بدهید و اثبات کنید جنون ایشان موجب عسر و حرج شما می شود در این صورت اگر ادعای شما برای دادگاه اثبات شود دادگاه شما را مطلقه می کند ولی با حفظ حقوق تامه ی شما. تفاوت این مسیر با مسیر اولیه این است که حقوقی مثل مهریه کامل ب شما تعلق میگیرد.
به طور خلاصه:
اگر وکالت مطلق و بدون هیچ قید و شرطی باشد تحت هر شرایطی تمام حق و حقوق شما حفظ می شود.
اگر وکالت مقید به شرایطی باشد اقدام شما از طریق وکالتنامه منجر به تحقق شرایط مذکور میشود ولی اگر بدون استفاده از وکالتنامه جنون و عسر و حرج را اثبات کنید بازهم تمام حق و حقوق حفظ می شود.
توصیه می شود مفاد وکالتنامه را دقیق مطالعه نمایید.
سلام علیکم.
در مورد سوال شما اجمالا چند نکته را عرض میکنم
اول اینکه اگر شروع حمله با شاکی بوده و شما برای رهایی از دست وی واکنش نشان داده باشید مشمول عنوان دفاع مشروع میشود و شما محکوم به پرداخت دیه نمیشوید. البته منوط به اینکه دفاع شما متناسب با حمله شاکی بوده باشد نه بیشتر و شدیدتر از آن و همچنین باید دعوای لفظی هم بررسی شود که مثلا شما توهینی کردین که شاکی را برای حمله تحریک کند یا خیر. تشخیص این امر برعهده قاضی است و کار دشواری هم نیست و بنده در حال حاضر و بدون برررسی فیلم دوربین مداربسته و دفاعیات شما و شاکی نمی توانم نظر دقیق بدهم.
دوم اینکه اگر شکایت شاکی درست باشد و شما مقصر باشید باز هم تشخیص میزان جراحت و هزینه درمان با توجه به نظر پزشکی قانونی امکان پذیر می باشد. ممکن است شاکی شما از فردای حادثه تمام اقدامات پزشکی را تحت نظر پزشکی قانونی انجام داده باشد تا برای شکایت از شما مدرک داشته باشد ممکن هم هست اینکار را نکرده باشد و شکایتش بدون استناد به نظر پزشکی قانونی بوده باشد که در این صورت اگر ادعای شاکی به واقعیت نزدیک باشد قاضی به پزشکی قانونی ارجاع می دهد و طبق نظر پزشکی قانونی حکم صادر می کند.
در نهایت اگر اقدام شما دفاع مشروع نباشد و حکم دادگاه بر علیه شما باشد شما محکوم به پرداخت دیه می شوید.
سلام علیکم.
متاسفانه بنده دقیق متوجه متن سوال شما کاربر بزرگوار نشدم. اما قاعده ای کلی را ذکر مینمایم و ان شاء الله جواب شما هم داده می شود.
وصیت شخص تنها نسبت به ثلث اموالش جایز و قانونی است و مازاد بر ثلث را لزوما باید در زمان حیات از راه قانونی ب نام هر یک از وراث ک میخواهد بکند در غیر اینصورت بعد از فوت وی مازاد بر ثلث بر اساس قانون بین ورثه تقسیم میشود.
به بیان ساده تر: اگر فرد در زمان حیات بخواهد چیزی بیشتر از یک سوم اموالش را وصیت کند و فرضا تمام اموال را به نام چند تا از ورثه کند لزوما باید ان اموال را طی انجام مراحل قانونی به نام ورثه بزند. اگر چنین نکند و صرفا در متن وصیت نامه قید کند تمام اموال را به فلان ترتیب تفسیم کردم( به دختر و پسر یکسان ارث برسد یا پسر اول دوبرابر بقیه پسرها ارث ببرد یا به دختر ارث نرسد) این وصیت اگر بیشتر از ثلث اموالش باشد کان لم یکن است و ارث وراث در مازاد از ثلث مطابق قانون تقسیم می شود.
طریقه ارث بردن هم طبق قانون مشخص میشود ک مثلا پسر دوبرابر دختر ارث میبرد یا مهریه زوجه متوفی قبل از تقسیم ارث از کل ارث برداشته میشود و مازاد بر مهریه بین وراث تقسیم میشود و.....
در تقسیم ارث با توجه ب وراث و تعداد ان ها فرمول های متعددی وجود دارد ک شرح ان از این مطلب خارج است.
سلام علیکم.
بله وکالت مقید به شرط در محاکم قابل استناد است و با حصول شرایطی که فرمودین امکان استفاده از وکالتنامه برای همسر شما فراهم می شود.
البته اگر اعمالی را که فرمودین شما انجام دهید حتی بدون وجود وکالتنامه هم راه درخواست طلاق برای زوجه باز است هرچند در صورت وجود وکالتنامه سهل الوصول تر می باشد.
در پاسخ به سوال دوم شما: بله شما میتوانید در متن وکالتنامه عدم حق توکیل به غیر را درج فرمایید.
عاقبت بخیر باشید.
اقدام ایشان وجاهت قانونی ندارد و ایجاد پل و سایه بان در معبر عمومی به هیچ عنوان به منزله حق تقدم محسوب نمیشود و انحصار استفاده ایجاد نمیکند.منظور از حق تقدم این نیست که هرکس اول در یک معبر عمومی پایگاه شخصی و دائمی ایجاد کند حق مالکیت دارد بلکه منظور این است که وقتی دو ماشین در یک مکان مجاز بخواهند پارک کند انکه اول می رسد حق با اوست مثل زمانی که در قوانین راهنمایی رانندگی گفته میشود کسی که راهنما بزند و در صدد پارک دوبل باشد بر کسی که از عقب می خواهد وارد شود حق تقدم دارد.
حق تقدم با انحصار در استفاده فرق می کند همسایه شما استفاده انحصاری ایجاد کرده که خلاف قانون است.
توصیه بنده این است که اگر واقعا اقدام ایشان باعث آزار و اذیت میشود با مراجعه به نیروی انتظامی در صدد رفع این مانع باشید. اگر استشهاد محلی داشته باشید قطعا بهتر است ولی بدون ان هم ادعای شما قابل پیگیری است.
با تشکر از توضیحات تکمیلی شما.
در جواب مورد 1 شما باید گفت می توانید بخاطر این اقدامات ان فرد از وی شکایت کنید و اگر انکار کرد با جمع آوری استشهاد محلی علیه وی ادعای خود را ثابت کنید. چرا که اولا شما برخلاف مقررات پارک نکرده اید و بر فرض هم که اساسا تخلف انجام داده باشید بازهم مجوز آسیب زدن ب مال شما را ندارند.
در جواب مورد سوم که استناد فرمودین به ماده134 قانون مدنی باید گفت اولا این معبر عمومی است نه معبری که متعلق به چند نفر شریک باشد. ثانیا ایشان مانع رفت و امد شما به ملکتان نمیشوند و راه ملک شما را باز گذاشته اند و حتی از نظر بنده اینکه برای گذاشتن ماشین شما در جلوی منزل که آنجا هم معبر عمومی است مانع ایجاد میشود فی نفسه قابل شکایت نیست چرا که همانطور که در پاسخ قبلی هم عرض کردم معبر عمومی حق هیچکس نیست ولی وقتی کسی در مکانی پارک میکند حق تقدم دارد. مثلا وقتی شما ماشینتان را در پارکینگی ک ایشان ماشین دومشان را میگذارند پارک کنید هیچکس حق اعتراض ندارد. یا اگر شما جلوی در خانه تان پارک کنید و همسایه نتواند ماشینش را به پارکینگی ک فرمودین ببرد ایشان حق ندارند برای ورود به ان پارکینگ شما را مجبور ب جا به جا کردن ماشین بکنند و یا اگر مثلا ایشان اول در آن پارکینگ پارک کرده اند شما نباید راهشان را ببندید تا نتوانند بیرون بیایند چون حق تقدم باهاشون بوده. در این موارد باید قاعده حق تقدم رعایت شود و قضیه به این ترتیب حل شود.
توصیه میکنم اگر با سازش قضیه حل نشد به کلانتری محل مراجعه کنید شکایت خود را مطرح کنید هم شکایت بخاطر خط انداختن ماشین و... هم بخاطر ایجاد مزاحمت در رفت و امد . شکایت اول که بلاشک قابل پیگیری است و نهایتا به محکومیت ایشان ختم میشود ولی شکایت دوم با توجه به توضیحاتی که دادین بنظر من راه حل همان حق تقدم است ولی باید با بررسی دقیق موقعیت محل و نحوه قرار گرفتن موقعیت خانه ها توسط مامورین انتظامی بررسی شود و اگر حق با شما تشخیص داده شد آن وقت با اطمینان خاطر یا از همان طریق کیفری و یا از طریق حقوقی پیگیری بفرمایید. عموما روند پرونده ها در دادگاه های حقوقی سریع تر است ( عموما نه لزوما).
سلام علیکم.
با وجود توضیحاتی که مرقوم فرمودین بازهم تصور موقعیت پارکینگ شما تا حدودی برای بنده نامفهوم ماند.
به طور کلی باید دانست معابر عمومی از مالکیت همه خارج است. این مساله که عرف شده و پشت در پارکینگ ها علامت پارک ممنوع زده می شود بدان معنا نیست که آن بخش از خیابان متعلق به صاحب آن خانه است بلکه ممنوعیت موجود برای جلوگیری از مسدود شدن مسیر ورود و خروج به پارکینگ خانه است و اگر کسی مثلا جلوی پارکینگ دیگری پارک کند و در ماشین بشیند تا به محض نیاز مسیر صاحبخانه را باز کند کاملا مجاز است. تا جایی که متوجه شدم محلی که همسایه شما ماشینش رو پارک میکند مسیر ورود و خروج ماشین شما به داخل پارکینگ را مسدود نمی کند لذا اینکه ان پارکینگ شخصی روبروی منزل شماست در استفاده از آن برای شما حق ایجاد نمیشود و صرفا از قاعده حق تقدم استفاده می شود یعنی شما هم میتوانید وقتی همسایه ماشینش را از آنجا برمیدارد ماشینتان را در آنجا پارک کنید تا هر زمانی که بخواهید ولی وقتی برداشتین چه آن همسایه چه هرکس دیگه مختار است که از انجا استفاده کند. پس این فرمایش شما که مهمان های شما نمیتوانند ماشین در خیابان شما پارک کنند وجهه قانونی ندارد چون معابر عمومی ولو اینکه مشرف به منزل کسی باشد حق انحصاری هیچکس نیست.
شما وقتی می توانید پیگیری قانونی بکنید که محل و نوع پارک کردن ان ماشین ورود و خروج افراد منزل شما و یا ماشین شما را به داخل پارکینگتان مختل کرده باشد که از فرض سوال شما اینطور بر نمی آید.
در خصوص اینکه شما نمیتوانید ماشینتان را جلو منزل پارک بفرمایید چون خروج ماشین همسایه با مشکل مواجه می شود عرض کنم اگر جلوی منزل شما پارک ممنوع نیست و مانع قانونی ندارد شما ماشینتان را پارک بفرمایید چند بار که مشکل خروج پیدا کردن احتمالا دنبال مکان جدیدی میگردن چون هر دو معبر عمومی هستند و شماهم مثل آن ها حق پارک مجاز در معبر عمومی را دارید.
در هر حال با توجه به فرض سوال شما از نظر بنده قانونی برای محکوم کردن همسایه شما وجود ندارد.
حال با فرض اینکه اقدام همسایه شما رفت وامد و استفاده شما از ملکتان را مختل کرده باشد به دو طریق کیفری و حقوقی می توانید طرح دعوا کنید.
دعوای حقوقی تحت عنوان دعوی مزاحمت بر اساس ماده 160 قانون آیین دادرسی مدنی و دعوای کیفری بر اساس ماده 690 قانون مجازات اسلامی در باب تعزیرات که جهت جلوگیری از اطاله کلام فعلا از شرح آن خودداری میکنم و توصیه میکنم با سرچی ساده در سایت ها و وبلاگ های حقوقی این دو ماده را با شرح و تفسیر مطالعه بفرمایید چرا که از نظر من کیس شما مشمول شرایط این مواد نمی شود.
موفق باشید.
صفحه‌ها