نظرات mostafavi

با سلام به شما کاربر محترم

حس و حال شما را درک می‌کنم که این موضوع چقدر برای شما آزاردهنده است، ولی توضیح ندادید که چگونه پی به چشم چرانی همسرتان برده‌اید؟ صرف دیدن زنان دیگر، گرچه عمل نامتعارفی است، ولی این همیشه به معنای چشم چرانی نیست، بلکه می‌تواند صرفاً یک نوع عادت باشد. به ویژه اگر همسرتان کاملاً منکر چشم چرانی خود باشد.

تنها در صورتی که نگاه معناداری از نوع نگاه شهوانی باشد، می‌توان به آن چشم چرانی گفت. البته شهوانی بودن نگاه هم به راحتی مشخص نمی‌شود، هر چند اگر نگاه کردن، طولانی باشد؛ به طوری که فرد تعمد به نگاه کردن به هر زنی داشته باشد و ضرورتی هم در این میان نباشد، می‌تواند نشان از غرض سوء او باشد، ولی این مسئله کلیت ندارد؛ زیرا بعضی از آقایان عادت به نگاه کردن دارند، ولی نگاهشان شهوانی نیست، لذا به سختی می‌توان پی به نگاه شهوانی افراد برد، مگر اینکه فرد طوری رفتار کند یا حرفی بزند که مشخص شود که از نگاه کردنش لذت می‌برد.

اگر همسر شما در مورد نگاه کردنش به اطرافیان، به صراحت نفی می‌کند، بهتر است حرف او را بپذیرید و قبول کنید و نسبت به این مسئله حساسیت نشان ندهید و افکار مخرب در ذهن خود را نپرورانید. البته برای اینکه مطمئن شوید نوع نگاه کردن همسرتان بد است یا نه، می‌توانید از فردی که به شما نزدیک و قابل اعتماد است؛ مثلاً خواهر یا دوست، کمک بگیرید و از او بخواهید که به شما بگوید که آیا تنها نظر شماست که نوع نگاه همسرتان را بد تلقی می‌کنید یا اینکه آن‌ها هم، چنین برداشتی دارند.

اگر آن‌ها چنین برداشتی مانند شما نداشتند، در این صورت به نظر می‌آید که شما نسبت به همسرتان بسیار حساس شدید که نیاز دارد از حساسیت خود بکاهید. حتی اگر همسرتان هم بنا به گفته‌ی شما واقعاً گرفتار چشم چرانی باشد، نباید اولین قدم به سمت طلاق بروید و زندگی را ازدست رفته بدانید! گرچه چشم چرانی، اخلاق و رفتار ناپسندی است و هیچ توجیهی ندارد و قطعاً برای هر زنی آزاردهنده است، اما این را باید توجه داشت که هر کس ممکن است در کنار خوبی‌هایش، صفات اخلاقی نامناسبی هم داشته باشد و کم پیدا می‌شوند افرادی که از همه جهت خوب باشند. یکی ممکن است چشم چران باشد، یکی اهل دروغ، یکی غیبت می‌کند، یکی نان حرام می‌خورد یا...

لذا اولین نکته‌ای که شما باید به آن توجه داشته باشید این است که این اخلاق بد همسرتان را در کنار خوبی‌هایش در نظر بگیرید و یک‌طرفه نسبت به او دچار قضاوت مطلق نشوید. مطلق‌گویی درباره افراد، یک خطای شناختی است که منجر به این می‌شود که افراد را تنها بین خوب و بد تفسیر کنیم، درحالی‌که بسیاری از انسان‌ها شاید به جرئت بتوان گفت 99 درصد انسان‌ها خوب یا بد مطلق نیستند، بلکه در کنار خوبی‌هایی که دارند، بدی‌هایی هم دارند. مهم این است که ما در قضاوت، تنها خوبی یا بدی افراد را نبینیم، بلکه بدی آن‌ها را در کنار خوبی آن‌ها ببینیم و به صورت مجموعی آن‌ها را قضاوت کنیم، نه از روی یک رفتار یا یک مصداق!

با این حال شما دو کار می‌توانید انجام دهید: اول اینکه همسرتان را همان‌طوری که هست بپذیرید و قبول کنید که چنین اخلاقی دارد؛ منتها برای خنثی کردن اثرات منفی آن روی زندگی خود، باید تلاش بیشتری بکنید. برای این کار نباید این مسئله را به هیچ وجه داخل رابطه‌تان بکنید و دائماً به خاطر این موضوع بحث و جدال راه بیندازید و...؛ چون این کار باعث می‌شود کم کم همسرتان از شما دور شود و زمینه‌های رفتن به سمت دیگران برای او فراهم شود.

از طرفی شما باید فعالانه عمل کنید و خیلی بیشتر از قبل به خودتان برسید تا هر چه همسرتان بخواهد شما را با بقیه زن‌ها مقایسه کند، باز هم به این نتیجه برسد که همسرش از همه زیباتر است. از لحاظ جنسی هم باید آن‌قدر تحویلش بگیرید که زمینه کج روی برای او فراهم نشود. همچنین برای کاهش و خنثی کردن رفتار منفی همسرتان، باید موقعیت شناس باشید و جاهایی که می‌دانید حساسیت برانگیز است، کمتر حضور داشته باشید و سعی کنید جنبه مذهبی و دینی خود و همسرتان را فعّال کنید. گاهی حضور در جلسات مذهبی می‌تواند تلنگر جدی به انسان بزند و زمینه را برای اصلاح فراهم کند. بنابراین بدون اینکه از اصلاح همسرتان ناامید شوید، وجدان درونی او را با سبک و روش زندگی دینی فعال کنید.

به امید زندگی رضایت‌بخش