حرکت عظیم راهپیمایی اربعین، جلوه‌ای از ویژگی‌های برجسته‌ی مکتب اهلبیت(علیهم‌السلام) است که در آن، هم «ایمان، اعتقاد قلبی و باورهای راستین» موج می‌زند هم «عشق و محبت» است.
- انسان موجودی است که برای رسیدن به کمال، نیازمند رابطه عاشقانه با مخاطبش می‌باشد. اگر این رابطه عاشقانه برای فرد ایجاد شود، در این صورت دیگر خود را نمی‌بیند و دیگر وجودش در هر لحظه و هر مکان در اختیار معشوق قرار می‌گیرد.
می توان گفت که عشق، شوق مفرط و میل شدید به چیزی می باشد.[1] شیخ الرئیس ابن سینا، عشق را علت وجود همه‌ی موجودات بر می‌شمرد،[2] به گونه‌ای که حقیقتی سازی و جاری در کلیه‌ی موجودات بوده و هیچ موجودی نیست که از پرتو عشق بی‌بهره باشد. [3]
با این توصیف، هر فرد باید عشقی را انتخاب کند که با فطرت وجودیش همخوان باشد، عشقی که منشأ آن خدایی و الهی باشد، عشقی که سرچشمه‌اش از ایمان درونی فرد به معبود باشد، آن گاه است که در دوران تهدید، سختی و کشته شدن میلیون‌ها انسان، از ادیان و مذاهب گوناگون در شوق دیدار معشوقشان با پای پیاده به سمت او می‌روند. کسانی که از جان و مال خود می‌گذرند در بزرگترین راهپیمایی بشری، یعنی اربعین قدم می‌گذارند.
این حرکت عظیم عاشقانه مردم، نشان از باوری عمیق همراه با ایمان قلبی، برای دیدار مرقد مطهر امام حسین(علیه‌السلام) در کربلا می‌باشد؛ حرکتی که رهبر معظم انقلاب درباره آن اینگونه می‌فرماید: «حرکت عظیم راهپیمایی اربعین، جلوه‌ای از ویژگی‌های برجسته‌ی مکتب اهلبیت(علیهم‌السلام) است که در آن، هم ایمان، اعتقاد قلبی و باورهای راستین موج می‌زند هم «عشق و محبت» است.» [4]
نمی‌توان گفت که این حرکت "عشق و ایمان" مردمی، تنها یک حرکت یک سویه است و عشق و محبتی یک طرفه به سیدالشهدا(علیه‌السلام) و زیارت اربعین می‌باشد؛ بلکه باید گفت این راهپیمایی بزرگ اربعین، نه تنها عشق و محبتی یک جانبه نیست، بلکه خداوند متعال و اهلبیت(علیهم‌السلام) هم زائران اربعین را عاشقانه دوست دارند. پروردگار عالم در قرآن کریم عشق و محبت را دو طرفه می خواند و افراد با ایمان را با تعبیر «یُحِبُّهُم وَ یُحِبّونَه [مائده/54] آنها خدا را دوست می‌دارند، خدا آنها را دوست می‌دارد» خطاب می‌کند.
در نتیجه باید گفت که همانا همه کسانی که در سیل عظیم راهپیمایان اربعین شرکت کرده‌اند، عاشقانی هستند که از جان و مال خود گذشتند و با ایمانی راسخ به سوی محبوب خود، با وجود تهدیدات دشمنان اهلبیت(علیهم‌السلام) حرکت کرده‌اند؛ حرکتی که افراد با حضور در آن، محبّت به سیدالشهدا(علیه‌السلام) را درون خود نهادینه کرده و این باعث می شود که رفتاری مطابق سیره اهلبیت(علیه‌السلام) داشته باشد.
----------------------------
پی‌نوشت:
[1]. محمد علی التهانوی، موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون، نشر بیروت: مکتبه لبنان ناشرون، سال چاپ: 1996 م، ج 2، ص 1012.
[2]. ابن سینا، الرسائل، نشر قم: بیدار، بی تا، ص 375.
[3]. ملاصدرا، الحکمة المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه، نشر بیروت: داراحیاء التراث العربی، 1412ق، ج 7، ص 149.
[4]. پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی).