- یکی از معضلات در روابط زناشویی، تنوع طلبی جنسی ست که بیشتر از ناحیه مردان اتفاق می افتد. اما یکی از علل بوجود آمدن این بیماری، دل زدگی و تکرار است. استفاده بیش از این نعمت و در نتیجه، تکراری شدن و عادی شدن این لذت برای انسان است که او را به فکر تعویض و تنوع طلبی می اندازد.
خداوند متعال انسان را خلق کرد و برای زنده ماندنش در او امیال و غرایزی قرار داد. به عنوان مثال میل به خوردن و آشامیدن که از گرسنگی و تشنگی نشات می گیرند، انسان را وادار می کند تا برای حفظ جان خود به دنبال آب و غذا برود. از طرف دیگر پروردگار عالم انسان را برای تهیه آب و غذا سرگردان نکرد، بلکه آب و غذا را پیش روی او قرار داد، تا با اندکی تلاش آن را بدست آورد.
از جمله امیال و غریزه ای که شاید بتوان از آن به عنوان قوی ترین غریزه در انسان یاد کرد، قوای جنسی است. و اگر خداوند در نهاد هر انسانی چنین نیرویی را قرار داده است، در خارج راه تامین آن را هم قرار داده است و لذا ازدواج تنها راه مشروع، برای ارضای نیازهای جنسی ست. ازدواج موقت هم گزینه ای است، برای کسانی که شرایط ازدواج دائم را ندارد.
اگرچه ازدواج موقت هم امروز در نگاه عرف، سیمای خوبی ندارد، ولی بهر حال این راهی ست که خالق انسان پیش روی او قرار داده است، هر چند انسان ها بخواهند این راه را ببندند و آن را طی نکنند.
اما در مسائل جنسی، یک نکته برای بسیاری از انسان ها مورد ابتلاء ست و آن تنوع طلبی جنسی ست، که بسیاری از نا آرامی ها در زندگی مشترک از همین جا نشات می گیرد. یعنی مرد در عین حال که می تواند نیاز جنسی اش را از طریق همسرش ارضاء کند، ولی با این حال به دنبال تنوع جنسی ست، که گاها منجربه جدایی زوجین از یکدیگر می شود.
اما علت این تنوع طلبی در لذائذ چیست؟ که البته تنوع طلبی جنسی یک شاخه از آن محسوب می شود.
مرحوم علامه جعفری در بیانی زیبا، راز تنوع طلبی در لذائذ را اینگونه بیان می کنند:
«هر موضوع زیبا و دوست داشتنی با تکرار تماس و بهره برداری از آن، زیبایی خود را از دست می دهد. شما زیباترین و عالی ترین تابلوی دنیا را تصور کنید بدون شک در تماشای اولی برای شما فوق العاده لذت بخش است تا جایی که با تکرار تماشا این منظره حالت عادی برای شما پیدا می کند... . این سیر شدن برای آن است که با اینکه موضوع محبوب شما، هویت ثابت خود را حفظ می کند، اما روح شما پیوسته در جریان و دگرگونی است.
یا برای این است که گویا با ممارست مکرر، آن موضوع محبوب، قشری از روح شما شده، و دیگر روح شما را به خود جلب نمی کند.» [1]
چشم چرانی، تماشای فیلم های محرک جنسی، دیدن تصاویر شهوت انگیز، پوشش و آرایش نامناسب و تحریک کننده در جامعه، مشاهده سریال های خیانت آمیز برخی شبکه های ماهواره ای که سبب کاهش زشتی روابط نامشروع می‌شود، از دیگر عواملی است که تنوع طلبی جنسی را افزایش می دهد و در پی آن انتظارات جنسی زوج ها را از یکدیگر بالا برده و رسیدن به لذت و ارضای طبیعی جنسی را با مشکل مواجه کرده و در نهایت خیانت و سپس طلاق از پیامدهای منفی آن است.
شاهد بر این گفتار، رفتاری ست که در مغرب زمین شاهد آن هستیم. یعنی تنوع جنسی را به جایی رسانده اند که فراتر از جنس مخالف به جنس موافق روی آورده اند و حتی آن را هم حد لذت جویی خود ندانسته و حیوانات بیچاره را هم وسیله شهوت رانی خود قرار داده و معلوم نیست این راه بی انتهاء به کجا ختم می شود؟
و شاید هم چون آنها، زندگی را در همین دنیا خلاصه کرده اند، در دنیا به دنبال هر نوع لذتی می روند که خود را از آن محروم نکرده باشند، که هزینه ی این نفس پرستی، چیزی جز هرزه گی و از هم پاشیدن خانواده ها و آینده ی مبهم فرزندان طلاق، از طرفی و فرزندان زنا از طرف دیگر نیست.
نتیجه:
اما چاره این درد را باید در کلام نورانی اهل بیت (علیهم السلام) جستجو کرد که انسان را در این دنیا مسافر دانسته اند و مسافر هم چون قصد اقامت دائمی ندارد به قدر ضرورت برای خود توشه بر می دارد. و از طرف دیگر اگر انسان بداند که در این مدت محدود دنیا، باید محل اقامت دائم خود را بسازد، به فکر این نمی افتد که چگونه و از چه راهی بخواهد به دنبال عیاشی و لذت جویی خود باشد.
طبق روایات ما که فرموده اند: «كسى كه قانع باشد سير مى شود، اما اگر كسى که قانع نباشد هيچ وقت سير نمى شود.» [2] در مسائل جنسی و لذت جویی اگر انسان قانع نباشد، به دنبال تنوع است و ویژگی نفس انسان هم سیری ناپذیری است که بدین وسیله می تواند انسان را اسیر خود کرده و نهایتا او را به وادی هلاکت بکشاند.
_________________________
پی نوشت:
[1]. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، جعفری، محمد تقی، ج 1، ص 55، انتشارات اسلامی، سال 1387.
[2]. «فَإِنَّ مَنْ قَنِعَ شَبِعَ وَ مَنْ لَمْ يَقْنَعْ لَمْ يَشْبَعْ » بحارالانوار، محمدباقر مجلسى، ج 78، ص 283، روايت 1، باب 24، ناشر: دار إحياء التراث العربي، مكان چاپ: بيروت، سال چاپ: 1403 ق.