نتیجه یک اعتماد

یکی از وظایف دولت اسلامی استکبار ستیزی و مبارزه با نظام سلطه است. از جمله دستورات قرآن نهی از دوستی با دشمنان خدا و مومنین است «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ [ممتحنه/1] اى كسانى ايمان آورده ايد دشمن مرا و دشمن خودتان را دوستان خـود مگیرید و...» آیا کسی که بخواهد تابع قرآن باشد می تواند دست دوستی به سوی شیطان بزرگ دراز کند؟ مگر می توان به لبخند او اعتماد کرد و رابطه ی با او را کلید حل مشکلات دانست؟
رئیس جمهوری هم که قرار است سرکار بیاید، باید بداند که مسیر پیشرفت با نگاه و اعتماد به بیرون از کشور طی نخواهد شد و لذا خود را دلباخته و شیفته آمریکایی ها نشان ندهد، چون به تعبیر رهبر معظم انقلاب: «عمده این است که ما به خودمان اتّکاء کنیم؛ اساس کار این است. ما باید به خودمان اتّکاء کنیم؛ به دیگران نمی شود اتّکاء کرد، به بیگانگان نمی شود اتّکاء کرد، نمی شود اعتماد کرد.»(بیانات معظم له در دیدار نوروزی جمعی از مسئولان کشور.)
اما اینکه چرا نمی توان به آمریکا اعتماد کرد؟ چون هیچگاه دشمن قابل اعتماد نیست. همانطور که مقام معظم رهبری تاکید کردند:
«هر فردی و هر جریانی که برای اسلام و به نام اسلام کار می کند، اگر به آمریکا اعتماد کرد، خطای بزرگی مرتکب شده و سیلی‌ اش را خواهد خورد؛ کما اینکه خوردند.» (بیانات معظم له در مراسم بیست‌ و هفتمین سالگرد رحلت امام خمینی.)