مؤمنان و خداباوران می‌دانند که برای رسیدن به بهشت و جوایز بی‌نظیر آن، مسیر سخت و دشواری را در پیش دارند؛ شبیه آنچه که مردم در زندگی دنیا تجربه می‌کنند و برای رسیدن به جایزه‌های نفیس و امکانات رفاهی از هیچ تلاشی کوتاهی نمی‌کنند.
ملحدان و اسلام‌ستیزان نتوانسته‌اند درک و برداشت صحیحی از تعالیم اسلامی داشته باشند و تعصب کور و لجاجت را باید اصلی‌ترین دلیل مخالفت آنها دانست. آنها در مورد بهشت برین این پرسش را مطرح می‌کنند که چرا خداوند برای آنها «باب» و دروازه قرار داده است؟ اگر رحمت خدا بی‌کران و گسترده است، وجود در برای بهشت به‌معنای منع از دسترسی راحت به بهشت و مخالف با رحمت الهی است.
چند نکته در پاسخ به این پرسش بیان می‌گردد:
الف- خداوند به وسیله پیامبران الهی به بشریت توضیح داده که آفرینش انسان‌ها برای به کمال رساندن و سعادت آنها است. گرچه انسان می‌تواند با پیروی از فرمان خدا، این کمال و سعادت را در دنیا به دست آورد، اما کمال اصلی و اساسی را باید در عالم آخرت و بهشت جاودان جست‌وجو کرد. زندگی انسان مؤمن در دنیا به‌گونه‌ای پیش می‌رود که زمینه‌های سعادت اخروی فراهم گردد.
همچنین خداوند فرموده که زندگی در دنیا برای انسان مؤمن، همانند مزرعه‌ای است که اگر به بهترین شکل به آن رسیدگی کند، محصول نهایی آن را در آخرت به دست خواهد آورد.[1] به‌طور طبیعی رسیدن به محصول نیکو و با ارزش، بدون انجام زحمت و تحمل سختی‌ها ممکن نیست و صاحب هر زمین باید در تمام مراحل، توجه کامل به مزرعه داشته باشد. البته مزرعه‌دار می‌داند که ممکن است در این مسیر، آفات و آسیب‌های خارجی و غفلت‌های درونی به او و محصولاتش حمله‌ور شوند، اما با توکل به خداوند و تلاش برای پیروی کامل از دستورات دین، این مسیر پر و پیچ و خم را برای خود همواره می‌سازد.
بر همین اساس است که خداوند به صراحت بیان می‌کند که رسیدن به بهشت، به آسانی نیست و خداوند بهشت را با تحمل و صبر در برابر سختی‌ها و دشواری‌ها در هم پیچیده است؛[2] بهشت را می‌توان به یک مدال طلا تشبیه کرد که به نفر اول مسابقات اهدا می‌کنند. همگان می‌دانند که این جایزه با ارزش به راحتی و بدون زحمت به دست نمی‌آید، بنابراین برای رسیدن به آن، سال‌ها زحمت کشیده و رنج این مسیر را تحمل می‌کنند؛ زیرا با عقل و وجدان فهمیده‌اند با تنبلی و سستی به مدال و جوایز گران‌بها نمی‌رسند.
پس نه تنها وجود درب برای بهشت با رحمت خداوند ناسازگار نیست؛ بلکه به معنای گسترش و توزیع رحمت در بستر عدالت و حکمت است.
ب- این پرسش و شبهه از سوی ملحدان و اسلام‌ستیزان که دنیای غرب و پیشرفت‌های بی‌نظیر آنها در جنبه‌های دنیوی را همانند بهشت توصیف می‌کنند، بعید و نابجا است؛ زیرا همین کشورهای پیشرفته به دلیل وجود منافع دنیوی و سیاست‌های استعماری، اجازه ورود و بهره‌برداری از آسایش کشورهای خود را به هر کسی نمی‌دهند؛ بلکه قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای مردم غیر بومی قرار داده‌اند.
به تعبیر دیگر، اگر بهشت الهی در نگاه ملحدان نباید درب داشته باشد و همگان باید آزادانه به آن دسترسی داشته باشند، همین اشکال و انتقاد به سرزمین رؤیایی آنها یعنی کشورهای پیشرفته غربی، نیز وارد است، در حالی‌که منطق و عقل حکم می‌کند برای رسیدن به هر شیء با ارزش باید تلاش کرد و از این جهت فرقی بین مقام‌های دنیوی و اخروی وجود ندارد.
پی‌نوشت:
[1]. ابی‌فراس، ورام، مجموعة ورام، ج1، ص183، مکتبه فقیه.
[2]. کلینی، محمد، الكافي، ج2، ص89، اسلامیة.