روزه و گفتگوی حضرت موسی با خدا

قرآن کریم به صراحت روزه را مخصوص مسلمانان ندانسته و فرموده است: «يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلىَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون[بقره/۱۸۳] اى اهل ايمان، بر شما هم روزه واجب شد هچنانكه بر امت‌های گذشته نوشته شده بود، و اين دستور براى آن است كه پاك و پرهيزكار شويد.» طبق این آیه از قرآن می‌توان آدرس روزه را در امت‌های گذشته نیز گرفت؛ پس جای تعجب نیست که حضرت موسی(علیه‌السلام) درباره روزه با خداوند به گفتگو بنشیند.
امام هادی(علیه‌السلام) این گفتگو را به این صورت نقل کردند: «قَالَ إِلَهِي فَمَا جَزَاءُ مَنْ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ لَكَ مُحْتَسِباً؟ قَالَ يَا مُوسَى أُقِيمُهُ‏ يَوْمَ‏ الْقِيَامَةِ مَقَاماً لَا يَخَافُ‏ فِيهِ‏؛ حضرت موسی گفت: خدای من! پاداش کسی که روزهای ماه رمضان را برای تو روزه بگیرد؛ چیست؟ خداوند پاسخ داد: ای موسی! روز قیامت به او مقامی می‌بخشم که هیچ ترسی در آن روز نداشته باشد.»(امالی، ص۲۰۹)
روز قیامت روز هولناکی است که روزه برای آن روز بهترین ذخیره است. ذخیره‌ای که نه تنها پاداش آن انسان را بهشتی می‌سازد بلکه حتی جلوی ترس‌ها و مشکلات روز قیامت و روز حسابرسی الهی را می‌گیرد.

 أمالي، شیخ صدوق، اعلمى‏، بيروت‏، ۱۴۰۰ق، ص۲۰۹.