حضرت زهرا (سلام الله علیها) در یک جمله کوتاه علت وجوب امر به معروف را اینگونه بیان می‌فرماید: «خداوند امر به معروف را براى اصلاح مردم قرار داد.» (بحار الأنوار، ج 6، ص 107)
طبق این روایت، خداوند حکیم این فریضه را برای اصلاح بندگان خود قرار داد، فریضه ای که به مرور زمان رنگ خود را باخته و تقریبا به واجبی فراموش شده مبدل گشته است، واجبی که کمترین مرحله آن به عهده‌ی همه مسلمین است. شاید اگر کسی بداند که ماهیت امر به معروف اصلاح فرد و جامعه است، نه فضولی کردن، این جسارت را به خود نمی دهد که به آمر به معروف توهین کند و امر به معروف را مسخره نماید.
به تعبیر رهبر معظم انقلاب: «اگر معنای امر به معروف و نهی از منکر و حدود آن برای مردم روشن شود معلوم خواهد شد یکی از نو ترین، شیرین ترین، کارآمد ترین و کارساز ترین شیوه های تعامل اجتماعی، همین امر به معروف و نهی از منکر است و بعضی افراد دیگر در نمی آیند بگویند: "آقا! این فضولی کردن است." نه؛ این همکاری کردن است این نظارت عمومی است... کمک به این است که در جامعه اسلامی گناه، همیشه گناه تلقی شود. بدترین خطرها این است که یک روز در جامعه گناه به عنوان ثواب معرفی شود کار خوب به عنوان کار بد معرفی شود و فرهنگ ها عوض شود.» (1379/09/25)
پی نوشت:
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، دار إحياء التراث العربي، بيروت، 1403 ق.
بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه تهران، 1379/09/25.