- ابن زیاد و ۵۰ نفر از همراهانش توانستند با انداختن ترس در دل اهالی کوفه، آنان را از اطراف حضرت مسلم(علیهالسلام) جدا کرده و نایب امام را غریبانه به شهادت برسانند.
کوفه ۶۰هزار نفر جمعیت داشت؛ شهری که بیشترین ساکنان آن نظامی بودند. ۱۲هزار نفر از آنان با حضرت مسلم(علیهالسلام) بیعت کرده بودند؛ ولی در نهایت عبیدالله ابن زیاد و همراهان ۵۰نفرهاش پیروز شدند! چرا؟ زیرا ابن زیاد به وسیله جنگ نرم و صحبت از گزینههای روی میز، ترس و هراسی در دل کوفیان انداخت که نتیجه آن تنها ماندن حضرت مسلم بود. ترسی که کوفیان را کور کرد و از تنهای تنومند آنان، بزدلانی بیمصرف ساخت.
پدر ابن زیاد قبلاً اهالی کوفه را قتل عام کرده بود و عبیدالله بن زیاد در یکی از سخنرانیهای خود، به این ماجرا اشاره کرد و خود را کمتر از پدرش ندانست. او حتی به دروغ از لشکرکشی شامیان به کوفه هم سخن گفت.[تاریخ طبری، ج۵، ص۳۴۸] اینجا بود که در دلها واهمه افتاد؛ ترسی که تمام توان کوفیان را از آنان گرفت و آنان را به بردگانی برای جنگیدن با حق و حقیقت تبدیل کرد. بله، ترس و وادادگی در برابر دشمن عامل تنها ماندن نایب حسینی بود. ترسی که امام علی(علیهالسلام) آن را عین ذلت معرفی کرده و فرمودند: «اَلشَّجاعَةُ عِزٌّ حاضِرٌ، اَلجُبنُ ذُلٌّ ظاهِرٌ؛ شجاعت عزّتى است آماده، ترس ذلّتى است آشكار.»[غررالحکم،ص۲۶۳] امید آنکه هیچگاه ما و دولتمردان ما دچار این روحیه هلاکت بار نشویم.
پینوشت:
۱- تاریخ طبرى، ابو جعفر محمّد بن جریر طبرى، مصر، دار المعارف، دوم، بىتا، ج ۵، ص۳۴۸.
۲- غررالحکم، تمیمی آمدی، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، ۱۳۶۶ش، ص۲۶۳.