حرمت ازدواج با مشرکان در قرآن

پرسش شما چندین پاسخ دارد که ما به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
۱- خانواده یک نهاد حقوقی و اخلاقی است که با عقد ازدواج پدید می‌آید. با جاری شدن عقد، وظایفی متقابل بین زن و شوهر ایجاد می‌شود که رعایت آن بر هر دو آنها واجب و ضروری است. مثلاً نفقه و خرجی خوراک، پوشاک، مسکن و درمان زن بر عهده مرد و تمکین و اطاعت از مرد بر زن واجب می‌شود. اموری که دستور و فرمان الهی است و برای برپایی، نیازمند یک ضمانت اجرایی نیز می‌باشد؛ ضمانتی به نام پاداش و عقاب الهی. حال اگر یک طرف ازدواج مشرک و کافر باشد و به دستورات الهی بی‌اعتنا باشد و معاد را قبول نداته باشد؛ دیگر ضمانتی برای اجرای آن حقوق نخواهد بود.
۲- هر فردی برای خود یکسری ارزش‌ها و خطوط قرمز دارد که بر خاسته از عقائد و اندیشه اوست. اگر این تفاوت‌ها تا به این اندازه شدید باشد که یکی مؤمن و دیگری مشرک، مطمئناً آن خانواده روی آسایش و آرامش را نخواهد دید؛ زیرا ارزش‌ها برای یکی، ضد ارزش و مواردی بی‌ارزش برای دیگریست. وقتی کسب آرامش علت تشکیل زندگی مشترک است و درباره آن خداوند فرموده:« وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا[روم/۲۱] و از نشانه‏ هاى او اينكه از [نوع] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدانها آرام گيريد» چگونه خدا اجازه تشکیل زندگی با چنین تفاوت‌های فاحش و بزرگی را بدهد؟
۳- ازدواج شروع خانواده‌ای دو نفره است که در ادامه با تولد فرزندان گسترش می‌یابد. فرزندانی که ثمره ازدواج هستند و تربیت آنها بر عهده والدین است. اگر اختلاف عقیدتی تا این حد شدید باشد که یکی مؤمن و دیگری کافر و مشرک، مطمئناً تربیت مختل شده و دوگانگی شخصیت برای فرزندان پدید می‌آید.
نتیجه
عدم جواز ازدواج با مشرکان دارای ثمرات زیادی برای اهل ایمان است و به خاطر آن است که خداوند اجازه چنین گاری را نمی دهد.