رهروان ولایت ـ با نگاهی به تاریخ و موضع کفار در برابر پیامبر اعظم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) و آغاز جنگ با درخت نوپای اسلام و درگیری جریان های قاسطین، ناکثین و مارقین با حکومت عدل علوی علیه السلام به این نکته پی می بریم که اسلام دشمنانی دارد و تشکیل حکومت اسلامی با منافع بسیاری از قدرت های استکباری سازگار نیست. و کشورهایی که اسلام ناب محمدی(صلّی الله علیه وآله وسلّم) را ضد منافع خود می بینند، در صدد توطئه و ضربه زدن به آن خواهندبود. لذا قرآن کریم مسلمین را به آمادگی و مهیا شدن در برابر دشمن واقعی تشویق نموده و فرمان می دهد:
«وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ [انفال/ ۶۰]در برابر آنها (دشمنان) آنچه توانائي داريد از نيرو آماده سازيد (و همچنين) اسبهاي ورزيده (براي ميدان نبرد) تا به وسيله آن دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد و (همچنين) گروه ديگري غير از اينها را كه شما نميشناسيد و خدا ميشناسد و هر چه در راه خدا (و تقويت بنيه دفاعي اسلام) انفاق كنيد. به شما باز گردانده مي شود و به شما ستم نخواهد شد.»
در هر زمان به تناسب نیاز و متناسب با ابزار جدید دشمن باید آماده شده و سلاح جدید باز دارنده تهیه نمود؛ تا با ایجاد رعب در دل دشمن، او از فکر حمله به مسلمین منصرف شود. همچنین به جنگ نرم که برای سست کردن توان انسانی و ضعیف کردن ایمان های مجاهدان و جوانان است نیز باید توجه شود.
هوشیاری در جنگ
غفلت از دشمن، شکست و حوادث تلخی مانند جنگ احد و رها کردن تنگه احد که پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله وسلم) به حفظ آن فرمان داده بود، در پی خواهد داشت. آرزوی کافران این است که مومنین از اسلحه و جنگ افزارهای خود غفلت نموده و آنها با استفاده از اصل غافلگیری ناگهان حمله کنند.
قرآن کریم دستور می دهد که مومنین سلاح خود را فرو نگذارند، چرا که کفار آرزو دارند که مسلمین از اسلحه شان غافل شوند:
«...وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُواْ حِذْرَكُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا[نساء/ ۱۰۲]... و البته جانب احتياط را فرو نگذارند و جنگافزارهاى خود را برگيرند[زيرا] كافران آرزو مىكنند كه شما از جنگافزارها و ساز و برگ خود غافل شويد تا ناگهان بر شما يورش برند و اگر از باران در زحمتيد يا بيماريد، گناهى بر شما نيست كه جنگ افزارهاى خود را بر زمين نهيد، ولى مواظب خود باشيد، بى گمان خدا براى كافران عذاب خفت آورى آماده كرده است.»
کسی که خواب رود دشمن او خواب نیست:
«امام علی علیه السلام نیزفرمودند: «وَ إِنَّ أَخَا اَلْحَرْبِ اَلْأَرِقُ وَ مَنْ نَامَ لَمْ يُنَمْ عَنْهُ وَ اَلسَّلاَمُ[1]
مردان سلحشور همواره بيدارند كه هر كه خود به خواب رود ، دشمنش به خواب نرفته است، والسلام.»
تجهیز نیروی انسانی
برخی از آیاتی که مومنین را به جهاد در راه خدا فرمان می دهد:
پاداش بزرگ ثمره جهاد در راه خدا
«فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالآخِرَةِ وَمَن يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيُقْتَلْ أَو يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا[نساء/ ۷۴]
آنها كه زندگي دنيا را به آخرت فروخته اند بايد در راه خدا پيكار كنند، و آن كس كه در راه خدا پيكار كند و كشته شود يا پيروز گردد پاداش بزرگي به او خواهيم داد.»
با توجه به آیه شریفه؛ رزمندگانی که محبت شدید به خدا داشته و همه چیز غیر او را پشت سر نهاده و آرزوی دیدار حق را دارند، قدرت بی نظیری برای نبرد با دشمنان اسلام پیدا نموده و دو نیکویی درپیش روی آنهاست. یکی شهادت در راه معشوق و دیگری پیروزی بر دشمن که در هر دو صورت پاداش عظیم الهی در انتظار آنها می باشد.
جنگ برای رفع فتنه از جهان
«وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلّه فَإِنِ انتَهَوْاْ فَإِنَّ اللّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ[انفال/ ۳۹] و با آنها پيكار كنيد تا فتنه (شرك و سلب آزادي) برچيده شود و دين (و پرستش) همه مخصوص خدا باشد و اگر آنها (از راه شرك و فساد باز گردند و از اعمال نادرست) خودداري كنند (خداوند آنها را ميپذيرد) خدا به آنچه انجام ميدهند بيناست.»
همانطور که در آیه نیز مشهود است؛ هدف از جنگ با دشمنان اسلام پاک نمودن کره زمین از شرک و فساد و فراهم نمودن زمینه بندگی خداوند متعال، برای همه انسان ها در سراسر جهان است و در این آیه خداوند برای برچیدن فتنه و فساد، به مومنین دستور جنگ صادر نموده است.
فرمان خداوند به پیامبر برای تحریک مومنین به پیکار با کفار:
«يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَإِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ[انفال/ ۶۵] اي پيامبر! مومنان را تحريك به جنگ (با دشمن) كن، هر گاه بيست نفر با استقامت از شما باشند بر دويست نفر غلبه ميكنند و اگر صد نفر باشند بر هزار نفر از كساني كه كافر شدند پيروز ميگردند چرا كه آنها گروهي هستند كه نمي فهمند!»
در آیه فوق خداوند به پیامبر امر می کند که اى پيامبر مؤمنان را به جهاد برانگيز(اگرصابر باشید، هریک از شماحریف ده نفر بوده و بر ده نفر از دشمن غلبه می کند.) اگر بيست نفر با استقامت از شما باشند بر دويست نفر غلبه ميكنند و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از کافران پيروز مي شوند.
یاری نمودن مردان و زنان مستضعف و مظلوم
«وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا[نساء/ ۷۵] چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و كودكاني كه (به دست ستمگران) تضعيف شده اند پيكار نميكنيد؟، همان افراد (ستمديدهاي) كه مي گويند خدايا ما را از اين شهر (مكه) كه اهلش ستمگرند بيرون ببر و براي ما از طرف خود سرپرست قرار بده. و از براي ما از طرف خود يار و ياوري تعيين فرما.»
خداوند مستضعفین و محرومین را فراموش نکرده و یار پشتیبان آنهااست؛ لذا وضعیت سخت ستمدیدگان را به مومنین یادآوری نموده و آنها را مورد سوال قرار می دهد: و چرا در راه خدا و در راه [آزادسازى] مردان و زنان و كودكان مستضعف -كه مى گويند پروردگارا ما را از اين شهرى كه اهلش ستمگرند خارج فرما و از سوى خويش براى ما يارى و ياورى بگمار كارزار نكنيد؟
نبرد با یاران شیطان
قرآن کریم مومنین را به پیکار با اولیاء شیطان فرمان می دهد:
«الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا [نساء/ ۷۶] آنها كه ايمان دارند در راه خدا پيكار ميكنند و آنها كه كافرند در راه طاغوت (و افراد طغيانگر) پس شما با ياران شيطان پيكار كنيد (و از آنها نهراسيد) زيرا نقشه شيطان (همانند قدرتش) ضعيف است.»
سپاه ایمان و کفر تفاوت بسیاری باهم دارند، گروه اول در راه حق جهاد نموده و چه کشته شوند و چه بکشند، پیروز و اهل بهشتند؛ اما گروه دوم در راه باطل جنگیده و آتش جهنم در کمین آنهاست.
خداوندعزیز نیز در قرآن این مطلب را متذکر شده است: «مؤمنان در راه خدا كارزار مى كنند و كافران در راه طاغوت، آرى با دوستداران شيطان بجنگيد كه نيرنگ شيطان [در نهايت] ضعيف است.»
روایات معصومین(صلوات الله علیهم) درباره جهاد در راه خدا
مجاهدان راه خدا رهبران بهشتیان
«قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : المُجاهِدونَ فی سَبیلِ اللَّهِ قُوّادُ أهلِ الجَنَّةِ.[2] رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: رزمندگان در راه خدا، راهبران اهل بهشت اند.»
خداوند به مجاهدان راهش چنان عزتی عطا فرموده و به قدری مقام آنان رفیع است که پیامبراعظم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده: رهبران بهشتیان هستند.
جهاد در راه خدا برتر از چهل حج
«قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : لَغَزوَةٌ فی سَبیلِ اللَّهِ أحَبُّ إلَی مِن أربَعینَ حَجَّةٍ.[3] رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: یك بار پیكار در راه خدا، نزد من محبوب تر از به جا آوردن چهل حج است.»
پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) جهاد در راه محبوب خویش را بسیار دوست داشت، حتی بیش از حج و زیارت خانه خدا در مکه چنان که در روایت فوق آن را دوست داشتنی تر از به جا آوردن چهل حج بر شمرده است.
جهاد با اموال و جان ها و جهاد با زبان در راه خدا
«قال الامام علی - علیه السلام - : اللَّهَ اللَّهَ فِی الجِهادِ بِأموالِكُم و أنفُسِكُم و ألسِنَتِكُم فی سَبیلِ اللَّهِ.[4] امام علی - علیه السلام - فرمود: خدا را، خدا را، درباره جهاد با مال و جان و زبان تان در راه خدا.»
در این حدیث امام متقین خداوند را یادآوری نموده و به جهاد با اموال و جان ها و جهاد با زبان در راه خدا دعوت می کند.
سربازان، دژ مردم، زینت زمامداران، مایه عزّت دین
«قال الامام علی - علیه السلام - : الجُنُوُد بِإذنِ اللَّهِ حُصُونُ الرَّعیَّةِ وَ زَینُ الوُلاةِ وَ عِزُّالدِّینِ وَ سُبُلُ الأَمنِ وَ لَیسَ تَقُومُ الرَّعِیِّةُ إلّا بِهِم.[5]
«امام علی - علیه السلام - فرمود: سربازان، به اذن خداوند، دژ مردم، زینت زمامداران، مایه عزّت دین و امنیّت اند و كار مردم، جز به آنان استوار نمی شود.»
وجود سربازان برای مردم و حکومت اسلامی ارزشمند و آنان قلعه ای برای مردم در برابر ظالمان و موجب عزت دین و امنیّت می باشند. در این سخن امام علیه السلام سربازان را گوشزد فرموده اند.
حضرت در سخن دیگر سربازان دژهای والیان بر شمرده اند:
«قال الامام علی - علیه السلام - : الجُنودُ عِزُّ الدِّینِ و حُصُونُ الوُلاةِ.[6] امام علی - علیه السلام - فرمود: سربازان، مایه عزّت دین و دژهای والیان اند.»
«قال الامام علی - علیه السلام - : المُجاهِدونَ تُفتَحُ لَهُم أبوابُ السَّماءِ.[7] امام علی - علیه السلام - فرمود: درهای آسمان به روی مجاهدان گشوده می شود.»
کسانی که در راه خدا جهاد می کنند، درحال حرکت به سوی بهشت هستند، و درهای رحمت الهی به روی آنان باز می شود و با درک این رحمت، اشتیاق آنان به جهاد فی سبیلِ الله افزایش می یابد.
منبع:
[1] نهج البلاغه، نامه62.
[2]«بحار الأنوار، ج 8، ص 199»
[3]«كنزالعمّال، ح 10694»
[4]«نهج البلاغه، نامه 47»
[5]«نهج البلاغه، نامه 53»
[6]«غررالحكم، ح 1953»
[7]«غررالحكم، ح 1347»
منبع احادیث صدای معصومین پایگاه اینترنتی احادیث