نظرات مصطفی عباسی هرازی

سلام به ائمه اطهار(علیهم‌السلام) و شنیدن جواب سلام

با عرض سلام و دعای خیر برای توفیق زیارت کربلا معلا 

ان شاء الله که با عنایت امام حسین(علیه‌السلام) و توفیقات خدا، زیارت کربلا به زودی زود، نصیب حضرتعالی شود. 

آیا سلام‌های ما به ائمه اطهار و انبیاء(علیهم‌السلام) می‌رسد؟ بله حتما می‌رسد. 

ائمه اطهار(علیهم‌السلام) و اولیاء معصوم خدا، تنها به شنوایی مادی که نیاز به ابزار گوش مادی دارد محدود نیستند بلکه ایشان علاوه بر سمع و شنوایی مادی، گوش برزخی و قیامتی نیز دارند که از خواص گوش برزخی محدود نبودن به زمان و مکان است چون در عالَم باطن، ماده و جسم فلسفی وجود ندارد بلکه عالمِ فرا ماده و ماوراء طبیعت است و زمان و مکان نیز از خواص ماده و جسم است پس در واقع، کسی که جسم و ماده نداشته باشد فارغ از زمان و مکان (یعنی فرازمانی و فرامکانی) است. وقتی شما به ائمه اطهار(علیهم‌السلام) سلام می‌فرستید این فاصله مکانی و زمانی شما و ایشان، مانع از شنیدن سلام شما توسط ایشان نمی‌شود و حتما کسی را که با سلام نمودن، به ایشان توجه نموده آنان نیز به او توجه خواهند نمود و جواب سلام او را خواهند داد اما شنیدن این جواب سلام نیز متوقف بر داشتن ابزاری به نام گوش برزخی است که متاسفانه اکثر ما انسانها از آن بی‌بهره‌ایم.

اما چرا جواب سلام را به صورت یک انسان عادی که به ما سلام ما پاسخ می‌دهند پاسخ نمی‌دهند؟ چون سلام شما، یک سلام معمولی که به یک انسان زنده و حاضر نزد خودتان می‌کنید نیست بلکه سلام شما به یک انسان وفات یافته و غائب از نظر شماست که در قالب یک سلام معمولی نیست تا انتظار شنیدن جواب آن را به صورت طبیعی و معمولی داشته باشید و شنیدن جواب سلام آنان نیز ابزاری فرامادی می‌خواهد تا بتوانید جوابشان را بشنوید. 

توجه شما را به دو نمونه داستان در شنیدن جواب سلام ائمه(علیهم‌السلام) جلب می‌کنم: 

داستان اول:

سید ابراهیم مُجاب فرزند محمد عابد و نوه امام موسی کاظم(علیه‌السلام) است. وی را از آن جهت «مجاب» [یعنی جواب داده شده] می‌نامند که وقتی وی در حرم حضرت سید الشّهداء(علیه‌السلام) داخل شد و عرض کرد: «السّلام علیکَ یا اَبا» (سلام بر تو‌ ای پدر) و در جواب، صدایی شنیده شد: «و عَلَیْکَ السّلام یا وَلَدی» (و بر تو سلام‌ ای فرزندم).

ان شاء الله وقتی به کربلای معلا مشرف شدید خواهید دید که مرقد این سید شریف، در حرم امام حسین(علیه‌السلام)  است.

داستان دوم:

آیت الله دستغیب کتابی دارند به نام «داستان‌های شگفت انگیز». در در این کتاب به نقل از آیت الله میلانی می‌نویسد: روزی جوانی را دیدم که در کمال ادب سمت حرم اباعبدالله آمد و سلام داد و من نیز جواب سلام امام حسین به آن جوان را شنیدم. از جوان پرسیدم چه کرده ای که به این مقام رسیدی درحالیکه من پانزده سال است امام جماعت کربلا هستم و جواب سلامم را نمی شنوم؟ پاسخ داد پدرومادر پیر و از کارافتاده ای داشتم که دیگر توانایی پیاده زیارت آمدن را نداشتند. قرار بر این شد هر شب جمعه یکی از والدینم را روی پشتم سوار کنم و به زیارت ببرم. یک شب جمعه که بسیار خسته بودم و نوبت پدرم بود، خستگی و گرسنگی و تشنگی ام را به رویشان نیاوردم و پدرم را سوار بر پشتم به زیارت امام حسین علیه السلام آوردم و برگرداندم. وقتی خسته به خانه رسیدم دیدم مادرم بسیار گریه می کند. پرسیدم مادرم چرا گریه می کنی؟ پاسخ داد پسرم می دانم که امشب نوبت من نبود و تو هم بسیار خسته ای. اما می ترسم که تا هفته ی بعد زنده نباشم تا به زیارت اباعبدالله بروم. آیا می شود امشب مراهم به زیارت ببری؟ هرطور بود مادرم رو بر پشتم سوار کردم و به زیارت رفتیم. تمام مدت مادرم گریه می کرد و دعایم می نمود. وقتی به حرم رسیدیم دعا کرد ان شاء الله هربار به امام حسین علیه السلام سلام بدهی، خود حضرت، سلامت را پاسخ بدهند. و این شد که من هربار به زیارت اباعبدالله علیه السلام مشرف می شوم و سلام می دهم از داخل مضجع شریف صدای جواب سلام حضرت را می شنوم. همه ی این ها از یک دعای مادر است.

نتیجه: بنابراین وقتی ما به ائمه اطهار و انبیاء الهی(علیهم‌السلام) سلام می‌دهیم آنان علاوه بر شنیدن سلام ما با گوش باطنشان، جواب سلام ما را نیز به می‌دهند که ما توانایی شنیدن آن جواب را نداریم نه اینکه آنان پاسخ ندهند. پس نشنیدن جواب سلام آنان، دلیل بر پاسخ ندادن آنان نیست.

ممکن است سوال کنید: وقتی ما جواب سلامشان را نمی‌شنویم پس چه فائده‌ای دارد که سلام بدهیم یا جواب سلام بدهند؟ سلام به ائمه اطهار(علیهم‌السلام) یعنی توجه اولیاء خدا _ که به منبع خیر و نور وصلند _ به سوی خود جلب کردن. وقتی آنان پاسخ سلام شما را می‌دهند این جواب سلام به معنای توجه خیر و نور و فیوضات ایشان به شماست چون سلام و جواب سلام، یک نوع دعاست و ائمه مستجاب الدعوه هستند یعنی حتما دعای آنان در حق شما برایتان مستجاب خواهد شد بی شک.

تاسف از نوع فکر شماست که همه دین رو در سیر کردن شکم فقیر، منحصر کردید.

کاربر محترم، این اشعار رو نباید خطاب به شیخ و مومنین بگید چون اونها اتفاقا اهل سیر کردن شکم فقرا هستند بلکه این سخن رو باید خطاب به دنیاپرستانی بگید که فقط به فکر سیرکردن شکم خودشان و خالی کردن شکم دیگران هستند.

کسانی که این افکار رو در اذهان شما ترویج دادند تا فکر شما رو نسبت به حج و سفر زیارتی، سیاه کنند همان دنیاپرستانی هستند که ذره‌ای به فکر شکم خالی یتیمان و فقیران نیستند

ابزار و آلت دست دشمنان دین نشوید و به سادگی بازی نخورید بلکه با منطق و بینش واقع‌بینانه ببینید که چه کسی دغدغه فقرزادیی دارد.

از خودتان بپرسید:
غالبا موسسات خیریه را چه قشری بنا نهادند؟!
متدین‌ها بیشتر به فکر فقرا هستند یا غیر متدین‌ها؟!
کدام فرهنگ بیشترین تاکید و تحریک را برای خدمت به فقرا دارد؟ فرهنگ دینی یا فرهنگ غیر دینی؟ لطفا کمی در مورد دین مطالعه کنید تا ببینید که در بسیاری موارد اسلام کمک به فقیر را واجب کرده (مثل زکات‌ها و کفارات و خمس و...) و در بسیاری موارد دیگر نیز کمک به فقرا را مستحب موکد نموده است.