شبانه روز گریه میکنیم!

پشت یه پسر غریبه که هنوز اسمش تو شناسامه ات نیمده درنیا.

اون تو رو بخاد زمین و اسمون بهم میدوزه تو نظاره گر باش فقط.

هر پدر و مادری، جز خوشبختی فرزندشان چیز دیگری نمی خواهند، و قطعا مخالفت شان از روی دلسوزی و مهربانی است. اما با این حال، ممکن است پدر و مادرها هم دچار اشتباه نگرشی شوند، و حق با فرزندان باشد. لیکن این احتمال معمولا کمتر است و غالبا این فرزندان هستند که اشتباه می کنند، چون هم جوان هستند و احساسی، و هم تجربه لازم را ندارند. لذا شما در مرحله اول، ضمن نگه داشتن احترام والدین باید ببینید علت اصلی مخالفت والدین چیست؟ و اگر والدین، دلیل منطقی داشتند بهتر است قبول کنید، و به این ارتباط پایان دهید.
توجه داشته باشید که می خواهید یک عمر با فردی زندگی کنید، لذا یک بار هم که شده با دید منطقی به مسئله نگاه کنید واز کارشناسان هم در این زمینه کمک بگیرید. ببینید ایا وی واقعا ملاکهای لازم شما را دارد یا خیر؟ برای تشخیص اینکه مخالفت خانواده منطقی هست یا خیر؟ باید به افکار عموم و مشاوران مراجعه کنیم توضیح مطلب اینکه اگر فردی که خواستگار شماست اکثر افراد بالغ و شناخته شده فامیل وی را تایید می کنند و مشاوران هم شما را کفو هم تشخیص می دهند و می گویند احتمال موفقیت در صورت ازدواج بالاست، اما پدر و مادر مخالفت می کنند این نوع مخالفت منطقی نمی باشد. اما اگر صاحب نظران چنین ازدواجی را رد کنند و فقط خودت و خودش بگویید، ما تفاهم داریم نشان از احساسی بودن شما در تصمیم می باشد.
شما فرمودید خانوده تان نسبت به خانواده آقا پسر دید خوبی ندارند، این مسئله کوچکی نیست و واقعا بایستی خانواده مد نظر قرار بگیرد. دین اسلام تاکید دارد که درباره سابقه خانوادگی همسر، تحقیق لازم صورت گیرد و به خصوص، مراتب ایمانی و اخلاقی او در نظر گرفته شود و نیز تا حد امکان، همسر از خانواده ای پاک و عفیف انتخاب گردد. این اصالت خانوادگی در نحوه زندگی جدید و در نسل بعد تاثیر دارد. اگر نطفه،که متاثر از خصایص وراثتی والدین است، ناسالم باشد، دیگر امیدی به اصلاح فرزند نیست. به همین دلیل امام صادق علیه السلام می فرمایند: «تزوجوا فی الحجر الصالح»[1] یعنی با خانواده شایسته ازدواج کنید.
نکته آخر اینکه اگر والدین تان با مهارتهای مدیریت خانواده آشنا نیستند، لازم است این مهارتها را کسب کنند. یکی از مهارتهای مهم این است که فرزندان را زودتر سر و سامان دهیم و به فکر ازدواج شان باشیم. خداوند در قرآن کریم می فرماید: «وَأَنْکِحُوا الأیَامَى مِنْکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» (نور/32) یعنی: بى ‏همسران خود و غلامان و كنيزان درستكارتان را همسر دهيد اگر تنگدستند خداوند آنان را از فضل خويش بى‏ نياز خواهد كرد و خدا گشايش گر داناست. همچنین امام صادق علیه السلام فرمود: «کسی که مجردی را تزویج کند و امکان ازدواج او را فراهم نماید از کسانی است که در قیامت خداوند به آنان نظر لطف می کند»[2]
پی نوشت ها
1- ابوجعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی، اصول کافی،مترجم، رسولی هاشم، تهران، 1369، ج 5، ص 327
2- شیخ حرّ عاملى، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، 1416، ج 20، ص 45

منابع براي مطالعه بيشتر:
1. جوانان وانتخاب همسر علي اكبر مظاهري انتشارات پارسايان قم.
2. حسين مظاهري، خانواده در اسلام، انتشارات شفق، 1362.
3. ابراهيم اميني، انتخاب همسر، مركز چاپ و نشر سازمان تبليغات اسلامي، 1372
این مطلب را در سایت دنبال کنید.