نمیدونم تقصیر منه یاد دنیا داره باهام بازس میکنه
راستش من هروقت از یه دختری خوشم اومد خواستم دوسش داشته باشم همیشه عاشق کس دیگه بوده یا شده
من بهش نشون میدم دوسش دارم ولی اون میره عاشق یه آدم دیگه ای میشه دیگه متنفرم از هرجی دوس داشتنه هیچکدومش به درد نمیخوره
یکی با پاکی یکیو دوست داره بعد اون اینو نمیبینه این چه دنیای مزخرفیه دیگه هچیوقت نمیخوام کسیو دوست داشته باشم
از من میشنوین بیخیال این جور مزخرفات الکی
------------------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي را که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام
رابطه دوستی که اصلا درست نیست، قطعا کسی که با کسی دوست میشه، بعد از یک مدت برای هم عادی میشن و رها میکنند همدیگر رو. نه تعهدی نه چیزی. ولی اگر به قصد ازدواج و در واقع دادن یک تعهد عاشق کسی میشید، قضیه فرق داره. متاسفانه انقدر جمعیت زیاد شده و راههای ارتباطی آسان شده که پایبندی به زندگی به تار مویی بند هست، چه برسه تعهد به عشق. فقط کسی پای عشق میمونه که انسانیت داشته باشه و از همه مهمتر از خدا بترسه.