دخترم به شدت عصبانی هست...

10:25 - 1402/05/27

من خانمی خانه دار هستم 32 سال سن دارم یه دختر نه ساله دارم که به شدت عصبانی هست همش در حال جیغ و داد زدن هست کوچکترین انتقاد یا حرفی نمیتونم بهش بزنم اگه به مذاقش خوش نیاد شروع به داد و بیداد میکنی من با خانواده همسرم تو یه خونه زندگی میکنیم احساس میکنم بعضی از رفتارهاش به خاطر برخوردای پدرشوهرم باهاش باشه که همش بهش گیر میدن تو دوران خردسالی هم پسر عمش مدام خونه ما بودن تقریبا یه سال ازش بزرگتره تمام اسباب بازی هاش و میگرفت و دخترم مدام گریه میکرد الان تو این سن شدت عصبانیتش بیشتر شده خیلی احساساتی هستش همش میگه من و بغل کن مدام باید کنارش باشم بدون من کاری انجام نمیده انقدر روی مغز من راه میره که مجبور میشم با کتک زدن ارومش کنم خیلی بیشتر از سنش میفهمه ولی رفتارهاش روی اعصاب ادمه دیگه نمیدونم چطوری باید باهاش رفتار کنم نه تنبیه نتیجه میده نه قربون صدقش رفتن

انجمن‌ها: 
http://btid.org/node/255099
تصویر مرادی
نویسنده مرادی در

با سلام و عرض ادب خدمت شما
از حسن اعتماد شما به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم

از اینکه پرخاشگری و بدرفتاری دختران موجب ناراحتی و نگران شما شده برایم قابل درک است و از اینکه تلاش م ی کنید با این مسئله منطقی و سالم برخورد کنید قابل تحسین است.
با توجه به سوال نکاتی را خدمتتان عرض می کنم که امیدوارم برایتان مفید واقع شود.

اولین نکته این است که توجه داشته باشید که دخترتان دوران بلوغ او شروع شده است و پرخاشگری یکی از رفتارهای که از ویژگی های این دوران است. یعنی با توجه به تغییرات هورمونی  که در بدن آنها رخ می دهد پرخاشگری و تندی یکی از رفتارهای طبیعی آنهاست. و وظیفه شما به والدین باید کاری کنیدکه این تنیش و به ریختگی او بدتر نشود.
پس اولا بدانید این امر تا حدی عادی است و ثانیا نباید در مقابل این تنش کاری کنید که به تنش او اضافه شود و به مشکلات او اضافه نشود.

بدون تردید تجربیات دوران کودکی و چگونگی برخورد با او بسیار اهمیت دارد. یعنی  اگر دختر همیشه مورد انتقاد واقع شده باشد و پذیرش خوبی از جانب والدین و اطرافیان نداشته باشد موجب سرخوردگی و عزت نفس پایین او می شود و  از لحاظ روانی بهم بریزد. اما اگر اینگونه بوده شما و پدرش  باید با محبت و رفتار صحیح این کمبود را باید جبران کنید.

حتما از لحاظ جسمی مطمئن شوید که مشکلی وجود ندارد. گاهی یک بیماری یا کمبود  یک ویتامین یا مثلا کم خونی باعث پرخاشگری در فرزند می شود . اگر مشکل جسمی وجود داشته باشد هر مقدار راهکارهای روان شناختی انجام دهید به نتیجه نخواهید رسید.

خودتان و پدرش نباید به هیچ وجه رفتار پرخاشگرانه داشته باشید. چون شما الگو هستید. چگونه ممکن است شما خودتان را نتوانید کنترل کنید بعد توقع داشته باشید فرزندتان خودش را کنترل کند. بدون شک برخورد تند و پرخاشگرانه با او کار اشتباهی است و باعث می شود برخورد تند او بیشتر شود.

توجه و محبت و پذیرش خودتان نسبت به او را بیشتر کنید. همین  که خودتان در سوال هم اشاره کردید خودش با صراحت بیان می کند و با عمل نیز نشان می دهد که به محبت و توجه بیشتری نیاز دارد. ابراز محبت خودتان را به بیشتر کنید و این مدتی که در دروان بلوغ است را صبوری بیشتری داشته باشید تا با موفقیت از این دوران خارج شوند.

امیدوارم توانسته باشم سؤال مدنظرتان را پاسخ داده باشم.
در ادامه اگر سؤالی بود در خدمتتان هستم.
موفق و مؤید و پیروز باشید.

تصویر دریافت سوالات

ممنون از راهنمایی تون با وابسته بودنش چیکار کنم هر وقت از خواب بیدار میشه من باید کنارش باشم مشغول هرکاری باشم باید بزارم کنار بیام پیشش دراز بکشم نمیدونم باید به حرفاش گوش بدم یا نه کارم و انجام بدم وقتی میخوام نصیحتش کنم بیشتر پرخاش میکنه هر چی بهش میگم اگه کسی حرفی بهت زد که دوست نداشتی جیغ و داد نکن با زبون خوش جوابشون و بده گوش نمیده دوباره کار خودشو میکنه 

تصویر مرادی
نویسنده مرادی در

 

سلام و عرض ادب مجدد
اولین نکته ای که لازم است توجه داشته باشید اینکه این وابستگی او به مرور زمان از بین خواهد رفت. اما اگر با این مسئله صحیح و منطقی برخورد کنید آسیب کمتری به فرزند و خودتان وارد می‌شود.

اگر تصمیم  شما بر این شد که بعد از خواب پیش او بیایید در اولین فرصت این کار را انجام دهید و اجازه ندهید که گریه و زاری و داد و بیداد راه بیندازد بعد این کار را انجام دهید. 

وابستگی او را  نباید به یک باره قطع کنید بلکه باید به صورت گام به گام و به مرور زمان باشد. مثلاً مدتی وقتی وارد می‌شوید کنار او نخوابید فقط بنشینید و بعد از مدتی کمی با فاصله تر کنار او بنشینید و بعد از مدتی در آنجا حضور پیدا کنید مثلاً ایستاده کاری را انجام دهید که متوجه شوید که شما آنجا هستید. هدف از این مثال‌ها این بود که خدمتتان عرض کنم که نباید این وابستگی را یک‌باره قطع کنید.

نصیحت کردن سم  ارتباط است. یعنی هر چه نصیحت کردن شما بیشتر باشد احتمال اینکه رابطه سالم و درستی را با دختران برقرار کنید کمتر می‌شود. وقتی ارتباط برقرار نشود احتمال گوش کردن به حرف‌های شما نیز به‌شدت کاهش پیدا می‌کند. پس از امروز تصمیم بگیرید نصیحت‌های خود را به‌شدت کاهش دهید.