سوال اخلاقی : درمورد زهد میخواستم توضیح بدید؟؟؟

سلام خدمت شما کاربر محترم

ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر

خداوند هر صفتی که باعث تعالی روح بنده اش میشه دوست داره. هر صفتی که باعث بشه بنده با خدا نزدیکتر بشه رو خدا دوست داره.

مثلا فروتنی برای خدا، بخشش برای خدا، حتی خشونت برای خدا، مهربانی برای خدا، صدقه دادن برای خدا، توسعه مال و رزق برای خدا، و .... هر صفت دیگری که بیشتر از رنگ نفسانی (هوای نفس) مثل خودخواهی و زیاده خواهی و انحصار طلبی  فاصله بگیره رو خدا دوست داره.

خدا توبه کنندگان رو دوست داره، چون توبه دقیقا همان له کردن غرور و خودخواهی آدم

خدا محسنین و نیکوکاری رو دوست داره، چون هر نیکی دقیقا به منزله پا گذاشتن روی خودخواهی و خودمحوری

یکی از صفاتی که خدا دوست داره عدم میل به دنیا  و به عبارت دیگر "زهد" هستش. چون طمع و حرص زدن برای دنیا و دنیاخواهی در مقابل آخرت خواهی باعث پسرفت و زمین گیر شدن آدمی میشه و آدمی رو از تعالی و کمال باز می داره.

نکته: بی میلی به دنیا به معنای عدم استفاده از دنیا نیست، به معنی عدم تلاش برای رفع نیازهای مادی نیست. چرا که در اینصورت شخص وارد یک معضل دیگری به نام فقر و دست نیاز دراز کردن به سمت دیگران خواهد شد. اگر دنیا و دنیا خواهی و زیاده خواهی ، برای شخص هدف نهایی شود این مذموم و قبیح است. چنین افرادی موقع مرگ و جان کندن زجر می کشن چون روح، تمایل به همین دنیایی داره که شخص آباد کرده، اما اخرتش رو خراب کرده و کمتر از دنیا بهش اهمیت داده. اما چه بسیار افراد ثروتمندی که اشتیاق بیشتری به مرگ نشون دادن تا اینکه در این دنیا بمانند، چون در عین استفاده از دنیا ، در قلب خود دنیا زده نشدن، بلکه با پرداخت به معنویت و اهمیت دادن بیشتر به دنیای پس از مرگ و آباد کردن آن، شوق آنها برای دنیای دیگری که منبع عشق و معنویت هست بیشتر است. لذا مرگ این افراد بسیار آسان خواهد بود. چون مرگ رو  در راستای رسیدن به علائق معنوی و قرب به خدا می بیند.

پس زهد به معنای بی میلی به دنیا است و نه استفاده نکردن از دنیا

یک مثال: شما برای غذا خوردن از قاشق استفاده می کنید، اما در عین حال هیچ دلبستگی به آن ندارید، هم استفاده می کنید وهم نسبت به آن بی میل هستید. انگیزه شما برای استفاده از اون تنها به حد ضرورت و در ظرف زمانی غذا خوردن هست. بعد که غذا خوردن تمام شد، اون رو کنار می گذارید و دیگه نگاهش هم نمی کنید.  دنیا برای بعضی افراد یک ابزار هست صرفا برای گذراندن عمر، نه این که یک هدف متعالی باشد که عمر خود را صرف آن کند. و بین این دو فرق بسیاری است.

کسی که می خواهد در این چالش مهلک قرار نگیرد باید به هر اندازه که برای دنیای خود تلاش می کند، باید دوچندان برای آخرت خود تلاش کند تا مبتلا به دنیازدگی نشود.زهد و دنیا زدگی افراد هنگام پرداخت وجوهات شرعی افراد معلوم می شود. چه خمس و زکات باشد و چه صدقه و خیرات . به هر میزان که شخص به پرداخت این موارد تمایل بیشتری دارد معلوم است که شخص بیش از دنیا، به آخرت و ذخیره کردن برای اون دنیا تمایل دارد. و هر چه شخص موقع پرداخت بیشتر اهل توجیه و کلنجار رفتن باشد و پرداخت این موارد را با کراهت انجام دهد، کمتر از زهد رنگ گرفته است. تا چه برسد به کسی که اصلا منکر چنین پرداخت هایی است، این افراد نوعا دنیا زده اند. این گونه افراد وقتی به یک فایده دنیایی برسند به طور افراطی سر مست میشن، آرزوی های دور و دراز می کنند، و وقتی چیزی از دنیا رو از دست می دن، به طور فجیعی شوکه می شن و روح و روان اونها تحت الشعاع قرار می گیرد

امیدوارم به جواب درخوری رسیده باشید

موفق باشید