سوال اخلاقی: گناهان‌کبیره‌ خیلی‌ زیاد انجام‌ دادم‌ آیا‌ راه‌حل‌ برای‌ توبه‌ است؟

سلام خدمت شما کاربر محترم

ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر

و تشکر از شما بابت اعتمادی که به ما داشتید و صادقانه مساله خودتون رو با ما در جریان گذاشتید.

خدا در وجود ما یک مکانیزمی قرار داده که اگر آدمی گناهی کنه و بر خلاف مسیر خوشبختی گامی برداره، این مکانیزم فعال میشه ، و اون مکانیزم همین چیزی هست که شما الان دارید با تمام وجود حس می کنید. عذاب وجدان دارید، احساس گناه و خسران می کنید، زندگی براتون تلخ میشه، احساس تنهایی می کنید و ..

این مکانیزم رو خدا در ما قرار داده، چون ما و مخلوقاتش رو دوست داره، این مکانیزم به نوبه خودش یک تنگر هستش که آدم رو متوجه کار خودش کنه.

این مکانیزم به ما این پیام میده که در فطرت پاک ما یک عنصر اجنبی به نام گناه وارد شده که باید پاکسازی بشه. این پاکسازی کردن اسمش «توبه» هست. که توبه چند مرحله داره تا دوباره آدمی رو در مسیر خوشبختی و درک لذت واقعی از زندگی قرار بده. یک مرحله همین پشیمانی است که شما دارید. مرحله دوم عزم بر ترک هستش که دیگه گرد این گناه نرید، لازمه این عزم این هست که هر چیزی که زمینه رو برای ارتکاب این گناه فراهم میاره از بین ببرید. که باز لازمه اش این هست که در درون شما جنگی اتفاق بیفته و شما پیروز این میدان بشید. بهره مندی از قوه تعقل، چشم اندازی که می تونید از آینده روشن خود داشته باشید، تأمل در مورد مضرات همه جانبه ای که گناه داره، به درد آوردن قلب نازنین امام زمان شما (در صورت ارتکاب مجدد)، و به شادی رساندن قلب حضرتش (در صورت اقدام عملی بر ترک گناه)، خلاصه راهکارهایی که برای ترک این گناه وجود داره مثل گریز از تنهایی و مواظب بودن حریمهای بصری، همه اینها باعث میشه که شما رو در جنگ درونی (بین شهوت - معنویت یا عقلانی) پیروز کنه.  مجددا صفحه صفا و نورانیت به زندگی شما رو کنه. که امیدوارم هر چه سریعتر این اتفاق بیفته.

نکته: گاهی حجم گناه وقتی زیاد میشه و بر چشم فطرت ما غبار میگیره، نگرش ما رو هم عوض می کنه، که شما نباید در این خطای دید قرار بگیرید. حجم گناه و حجیم شدن هوای نفس، گاهی این ذهنیت رو به ما میده که مگه ممکنه خدا ما رو با این همه گناه ببخشه؟ در واقع با بزرگ شدن هوای نفس، خدا در دید چنین فردی کوچک میشه، و خدا رو اونقدر بزرگ نمی بینه که بتونه گناهش رو ببخشه، و این یک خطای دید بزرگ هست که شیطان هم گاهی وسوسه ناامیدی به ذهن می رسونه. در حالی که خدا هم مهربانیش در اوج هست و هم قدرت و ثروتش در اوج. چه بخواهیم چه نخواهیم، چه ببینیم و باور کنیم و چه باور نکنیم. همان طور که خود خدا در قران ما رو از داشتن چنین خطای دید بزرگی بر حذر داشته.

طبعا هر گناهی اثری بر روح خواهد گذاشت که لازم هست با رنگ نور و معنویت، تاریکی گناه رو به تدریج زدود. تا جایی که اصلا خود خدا جای اون گناه رو نورانیت قرار میده و اصلا فراموش می کنید که فلان گناه رو انجام دادید و این نیاز به صبر و تعهد شما داره.

در ادامه شما رو به یک گفتگو و یک نمونه عینی در همین زمینه توجه میدم که مربوط به یکی از مراجعین هستش. در ادامه اگر سوال یا ابهام یا توضیح بیشتری خواستید با کمال میل جوابگو خواهم بود

http://btid.org/node/249574

بهترین ها رو برای شما آرزومندم