به خاطر وی از صبح تا غروب تو دانشگاه موندم

سلام

به نظرم این احساس زودگذر است و برای ازدواج نیاز به شناخت عمیق طرف مقابل مخصوصا خانوادش هست

مواظب باشید در گیر روابط نافرجامی که متاسفانه در دانشگاه ها بسیار زیاد شده و هیچ نتیجه ای به جز افسوس و گناه نداره نشید. قبل از هر چیز با خانواده صحبت کنید و درمورد ازدواج و معیارهایی که به دنبال آنها هستید خوب فکر و مطالعه کنید

موفق باشید

التماس دعا

به نظره من اول بهتره یه تحقیقه کلی درباره دختر خانوم انجام بدی مثلا سنش و اصالتش و محلی که زندگی میکنه اگر از همه نظر باهات سازگاری داشت به مادرت بگو اگر بخوای ازدواج کنی نظرشون چیه نگو که برات برن خواستگاری ازش بپرس به نظرش کی وقته مناسبه ازدواجته و چرا؟احتمالا به خاطره اینکه شغلی نداری بهت میگن زوده تو مرحله بعد با خوده دختر خانوم فقط یه بار خیلی محترمانه ازش اجازه بگیر باهاش صحبت کنو بگو شرایطت چیه و بهش وقت بده فکر کنه به نظرم حضوری باشه بهتره اصلانم نیازی به شماره دادنو گرفتن نیست بعد از یه چند روز ازش جوابشو بپرس شاید از اون مدل دخترایی باشه که با این مسائل مشکلی نداره و راضی بشه شما هم جوونی هم از فرصتاتون استفاده کردی بعد از درس حتما شغله خوبی پیدا میکنی و میتونی زندگیه خوبی داشته باشی به نظره من توکل کن و برا چیزی که میخوای تلاش کن مطمئن باش اگر به صلاح باشه همه چی درست میشه

همه ترم اول همینجور هستن اصلا عجله نکن چون ترم بعد نظرت عوض میشه اگر عوض نشد تا ترم سه یا چهار صبر کن بشناسش اگر هنوزم این حسو داشتی باهاش مطرح کن ولی دوست نشو مخصوصا الان توی ترم اول چون این حست به خاطره قرار گرفتن تو شرایطه جدیده و  اگر واقعا فقط یه احساس زودگذره باعث میشه وجهه خودتو توی دانشگاهو کلاس بد کنی احساسی تصمیم نگیر اصلا

سلام

ببین گل پسر این اتفاق برا اکثر پسرا (و تا حدودی دختر خانوما) تو دوران دانشجویی میوفته

برا خودمم پیش اومد ولی خیلی عجیب قریب بود

از اون اتفاقاتی که هر بیست سی سال یه بار اتفاق میوفته

(فقط نمیدونم چرا  این اتفاقای عجیب غریب همش برا من میوفته!)

خلاصه با کلی کش و قوس حل شد

حل شد که یعنی فراموشش کردم!

ولش کن بریم سر اصل مطلب

ببین اولین مسئله ای که توی این اتفاقات هست اینه که تاثیر احساسات بر تصمیم گیری به شدت بالا میره

به اصطلاح خون به مغزت نمیرسه

یعنی نمیتونی درست مسائل را تجزیه تحلیل کنی که خیلی باید حواست جمع این موضوع باشه

همون طور که دوستان هم گفتن اولین کاری که می کنی اینه که باید بیشتر بشناسیش

معمولا یه چیزایی هست که اگه طرف داشته باشه هر جوریم که شده باید ولش کنی. مثل شوهر! یعنی متاهل باشه

یا بالاخره برا هر کسی یه خط قرمزایی وجود داره

اون موقع هست که عالی میشه

تا یه هفته غصه می خوری بعدش هم زندگیت کامل برمی گرده به روال اولش

نکته ی اصلی و فوت کوزه گری کار نحوه ی به دست آوردن شناخت هست

به ترین راه بسته به موقعیت شما و طرف داره

بدترین راه هم اینه که مستقیم با ایشون ارتباط برقرار کنی

اگه مادرت پایه هستن که برن صحبت کنن که خوبه ولی هزینش بالاست

یعنی حداقلش اینه که تابلو میشی که طرف را می خوایش

مگه این که خودشون را معرفی نکنند که این کار زیاد قشنگ نیست

به نظر من اگر بتونی همسر یکی از دوست های متاهلت را بفرستی تا از چندتا از دوستهایی که این خانوم بیشتر باهاشون ارتباط دارن به صورت غیر مستقیم تحقیق کنن، خیلی خوب میشه

یعنی اسمی از شما به میون نمیاد

مثلا همسر دوستت میره میگه یکی از دوست های شوهرم از دوست شما خوشش اومده و به دنبالش شرایط اون بنده خدا را جویا میشه

البته چند تا نکته را باید در نظر بگیری

یکی این که طرز فکر و ایده ال های شما تا حدی باید با کسی که میفرستی هم خوانی داشته باشه

دوم هم این که حداقل با دو سه نفر از دوستای طرف صحبت بشه که خدای نکرده سر موضوعاتی مثل مسائل شخصی یا حسادت دوستاش اطلاعات غلط ندن

به هر حال توصیه من اینه که از بلاتکلیفی خودتو در بیار

یا آره یا نه

یا به کل بی خیالش شو که می دونم خیلی سخته

یا یه جوری یه شناخت حداقلی حاصل کن و پا پیش بذار که باید پی نه شنیدن را هم به تنت بمالی و شهامتش را توی خودت ایجاد کنی و عواقبش را هم در نظر بگیری

حداقل یکی دوسال دیگه توی دانشگاه با هم روبرو میشین

راه سوم و بدترین راه هم اینه هه بشینی دست روی دست بذاری به خیال این که اوضاع که خوب شد پاپیش میذارم

می شینی صبح تا شب به این بنده خدا فکر می کنی و چون نمیشناسیش تو ذهنت ازش یه فرشته درست میکنی

فردام که شوهر می کنه میگی وای! عجب فرشته ای را از دست دادم!  دیگه این زندگی فایده نداره! آخه به چه امیدی!

به هر حال یه کاری بکن

یعنی منتظر نمون وارد عمل شو حالا عملش زیاد فرق نمیکنه

البته فرق میکنه یعنی منظورم اینه که فراموشش کن یا یه شناختی ازش به دست بیار

که فراموش کردن تو این مرحله اصلا کار ساده ای نیست

اگه همین جور پیش بره علاوه بر صبح تا شب که بهش فکر می کنی شب تا صبح هم خوابشو می بینی

ببخشید طولانی شد

چون به شخصه تجربش را داشتم خواست یه کمکی کرده باشم

خیلی خیلی التماس دعا

سلام دوست عزیز منم همون حدود 20 سالگی اینا تو دانشگاه از دختری خوشم اومد نمیدونم چرا شاید صرفا به خاطر قیافه و از یه دانشکده تا دانشکده دیگه میرفتم و مینشستم شاید ببینمشون. ولی بر چه اساسی دوسشون داشتم؟الان هرچی فکر میکنم دلیلی به غیر از ظاهر نمیبینم چون نه شناختی از خودش داشتم نه خانوادش. دو سال درگیر بودم و 2سالگی و با اتمام درسم با خانوادم در جریان گذاشتم اولش موافقت اولیه شد ولی به دلایلی نشد پا پیش بذارم و اون خانوم ازدواج کردن بعد از ازدواجشون از طرقی فهمیدم که این خانوم واقعا اون دختری که من میخواستم نبوده. ولی الان که نزدیک 26ساله هستم با خانومی در شرف ازدواجم که شناخت خیلی بالایی دارم ازشون و بیش از حد دختره خوبی هستن. طبیعیه که یه سری شور و هیجان به وجود میاد و ادم با معیار اولیه صورت جذب یه نفر میشه ولی بقیه معیارا چی؟از خانوادش شناخت دارین؟خودشو تا چه حد میشناسین؟ واقعا شاید بررسی که بکنین خیلی با هم اختلاف داشته باشین از لحاظ مالی، فرهنگی، مذهبی و ....! پس قبل از غالب شدن هیجانات احساسی به شناخت کامل دست پیدا کنین و با خانوادتون هم صحبت کنین مثلا با مادر که صمیمی هستین که بشناسین دختر خانومو .واقعا شاید خیلی هم با هم مچ نباشین. صرف دیدن و پسندیدن کافی نیست.