چطور عشق نافرجام را فراموش کنم؟

سلام دوستان منم تقریبا مثل این خانم هستم سه سال به پای یکی نشستم الان یه ماه من اصرار دارم تمومش کنیم اما اون قبول نمیکنه بخدا خسته شدم اولا از سر بیکاری باهاش دوست شدم بعدکم کم برام شد دوست داشتن و عادت دوسال اول کار داشت هیچ اقدامی نکرد الان چند ماه اخراج شده اونم شده بهانه که هنوز موقعیت ندارم ایشون الان 29 سالش من 20 تو این چند سال بهترین هارو رد کردم دیگه نمیخوام ادامه بدم اما اون نمیذاره میگه عاشقم میگه تا سال بعد میام اما همیشه گفته عمل نکرده چکار کنم دل بکنه بره بقران خسته ام کمکم کنید

منم شرایطم شبیه به تو هستش

خانواده ام با ازدواج من با پسری که دوستش دارم مخالفت می کنند. الان که نوشته تو رو خوندم بغض گلوم رو گرفت.

من می خواستم بهش فکر نکنم اما نتونستم و ادامه دادم به امید اینکه اونا راضی میشن اما تا الان نشدن.

زودتر از فکرش بیا بیرون اگه ازش جدا شدی. توی قلبت زنده به گورش نکن. اول بکش اونو بعدش برو با یک نفر دیگه ازدواج کن. اشکال خیلی از ما آدما اینه که قلبمون یک ادم زنده به گور داره توش که هر موقع ممکنه بری سراغش و بهش فکر کنی. شاید دلیل خیلی از جدایی های زمان ما همین باشه.

اگه ازش جدا شدی دیگه بکش اون پسر رو. هر چند که می دونم کار خیلییییییییییییی سختیه. اما زندگی و آینده خودت و همسر آینده ات رو با عجله و برای فرار از تنهایی خراب نکن.

دوستان نظرهای خوبی دادن حتما بهشون عمل کن.

ولی به نظر من عشق نافرجام رو باید مثل یه عزاداری اجراش کرد  عین روزهای سوم و هفتم و چهلم و سالگرد سعی کن خودت رو خوب خالی کنی حالا واسه عزاداری به خوبیهای طرف فکر میکنی اینجا هم به خوبیهاش توجه کن خاطرات بد رو هم مرور کن حتی اگه لازم شد گریه کن و درد دل کن سعی کن خودت رو کاملا خالی کنی اگه اصولی فراموش کنی خیلی بهتره تا اینکه بخوای فقط از ذهنت بیرونش کنی.

حالا بعضی ها تو عزاداری هفت روزه خوب میشن ولی بعضی ها تا چهلم و ... هر طور که خودت راحتی.

خواستگار رو فعلا بی خیال شو اگه تو فرصت مناسب ازدواج کنی عاقلانه و عاشقانه ازدواج میکنی ولی اینطوری عجله ای هم خودت رو بدبخت میکنی هم اون بنده خدایی که اومد باهات ازدواج کرد.

خیلی سخت نیست کافیه یه مدت باهاش ارتباط نداشته باشی و هر وقت به فکرش افتادی به خودت بگی اصلا به درد هم نمی خوردیم

و موقعیت های ازدواجت رو هم از دست نده...

سلام سارا خانم

این درد رو میشناسم تجربه من به شما اینه که حدود یک ماه که بگذره کم کم از شدتش کاسته میشه

میدونم که شاید فراموش نشه یا نتونی اما ببخشید چنین مثالی میزنم یه ادم معتاد هم همین حالو داره اولش خیلی سخته اما دووم که بیاره کم کم بدنش به نبود ماده روان گردان عادت میکنه و دردش کم میشه تا جاییکه میگه من پاکم

پس عزیزم میدونم اگه بهت بگم برو تو جمع برات جذاب نباشه اما بشین حتی اگر سکوت کنی ولی همینکه در جمع باشی خوبه

میدونم بگم برو بیرون شاید نتونی اما اگر خانواده دارن میرن باهاشون برو

اگر میتونی رو گوشیت بازی بریز و وقت هایی که تنها هستی سعی کن بازی کنی نمیزاره فکرت جای دیگه بره

سعی کن به این فکر کنی که باهاش خوشبخت نمیشدی پس حکمتش همینه...و اونیکه باهاش خوشبخت میشی ان شاالله از راه میرسه

به این فکر کن دو سال از زندگی که بگذره تب عشق کم میشه پس این همه سختی بازیه..گرچه میسوزی..گرچه قدرت کار ازت گرفته شده..گرچه خسته ای..اما عزیزم به مرور همه چی عوض میشه

هیچی یه رنگ نیس

خواستگارتو رد نکن..گرچه میدونم فکرش حتی ازارت میده

اما بزار بیان بزار ببینیش شاید همون اول مهرش چنان به دلت نشست که اروم شدی

اگر دیدی نمیتونی اونوقت رد کن

سنی هم نداری شکرخدا...اما فرصت ها رو از دست نده...مواظب خودت باش...خدا خیلی دوستت داره

التماس دعا