جایگاه زن در قرآن و نهج البلاغه

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی:

آنچه شما ازاین اوصاف تلقی کرده اید، نکوهش زن نیست . بلکه از اوصاف و خصائص ممتاز زن به شمار می رود. اوصافی که در نظام احسنی که خداوند تدارک دیده به عنوان پازلی هستند که باید هم اینگونه باشد، که در غیر اینصورت خللی ایجاد می شد.

خصوصیات ویژه زن و مرد هر کدام سر جای خود خوب و موجب این می شود که این دو عنصر مکمل هم باشند.

اگر مرد عنصر خشن است، برا تعادل و تکامل خود نیاز به زندگی با یک عنصر لطیف و احساسی به نام زن است.

اگر زن، عنصر لطیف و زیبا شمرده شده، برای قوت بخشی و ورود به دنیای سختیها نیاز به یک تکیه گاه قوی و مقتدر به نام مرد است.

اگر نگاه شما یک سویه باشد و ملاک کمال را احساس و لطافت بدانید، عنصر مرد را بخاطر خشن بودنش، تنقیص خواهید کرد. همانطور که اگر قدرت و اقتدار را ملاک کمال بدانید، بعد احساسی و لطافت زن را یک نقص تلقی خواهید کرد. و حال اینکه هر دو نگاه اشتباه است. زن و مرد در نظام احسن خداوند به منزله دو بال هستند که هر کدام با دیگری تکمیل می شود نه اینکه هر کدام را بخاطر ویژگی اش تنقیص کرد.

این دو عنصر باید هم اینگونه باشند و الا در کار جهان اخلال پیدا خواهد شد.

به عنوان مثل، فرزند وقتی متولد می شود بی دندان است. آیا این نقص است یا باید گفت کودک باید بی دندان باشد تا به سینه مادر آسیب نزند؟

زن هم عنصر زیبایی است و هم می تواند بر زیبایی خود بیفزاید. و زن برای زن بودن، به این زیبایی نیاز دارد. و نیاز در مورد خداوند صدق نمی کند. (جواب کسانی که برای خدا، فرزند دختر قائل می شوند)

مرد روحیه منطق و اندیشه و استدلالش قوی تر است و زن روحیه لطافت و احساس او! بهمین خاطر گماردن زن در موقعیتهایی که نیاز به تصمیم گیری بر اساس عقل و منطق و ژرفنگری هست نابجاست. همانطور که تکیه بر مرد در موقعیتهایی که به مهربانی و لطافت و احساس و اتخاذ سلیقه های کاری نیاز هست (مثل پرستاری و تربیت فرزند)، نابجاست.

موفق باشید