آیه 18 سوره زخرف می‌فرماید: «أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ» یعنی: آیا کسی را [شریک خدا قرار داده اند] که در زر و زیور پرورش یافته است و [هنگام] مجادله و بحث بیانش روشن نیست؟»
اگر به آیات بالای اون دقت کنید، در مورد اعتقاد کفار نازل شده است، اونا می‌گفتن که دختران، فرزندان خداهستن و پسران فرزندان ما؛ لذا خداوند متعال در این آیات، این اندیشه رو نفی میکنه و میگه خداوند هیچ فرزندی نداره و دختر و پسر هر دو مخلوق خدا هستن، سپس میگه شما موجودی که به دنبال زینت هاست و در مقام استدلال، حجت و بیانش ضعیف تره رو به خدا نسبت می‌دهید.
این آیات اصلا نکوهش نیست، داره دو صفتی که در غالب زنان وجود داره رو بیان میکنه(حالا ممکنه به ندرت زنی پیدا بشه که این صفات رو نداشته باشه، اما غالبا این صفات رو دارن) خوب این صفات کاملا در زنان مشهوده اونا بیشتر از مرد ها به زینت و زیور آرایش کردن و ... علاقه دارن، همچنین در علوم عقلی و استدلالی مثل فلسفه و کلام و عرفان و ... مقداری ضعیف هستن و ذهن زنان بیشتر به سمت کارهای هنری و احساساتی گرایش داره.
لذا اینها نقصی برای زن نیست، بلکه شهید مطهری میگه لازمه خلقت هم همینه، زن و مرد با اختلاف روحیات و عواطفی که با هم دارن در کنار هم قرار می‌گیرن و کامل میشن. اگه هر دو مثل هم بودن هیچ گاه خانواده شکل نمی‌گرفت و نمی‌تونستن زیر یه سقف زندگی کنن.
در رابطه با نهج البلاغه هم که فرمودید باید گفت: برخی از جملات حضرت ناظر به برخی زنان بوده مثل عاشیه همسر پیامبر که جنگ جمل رو به راه انداخت و همچنین ناظر به زنانی بوده که جلوی مردان خود را می‌گرفتند که در جهاد شرکت نکنن و کلی نیست که به همه زن‌ها سرایت داد.
لذا همه کلمات حضرت رو باید با هم ببینم، در بسیاری از جملات زن رو تایید و تمجید کرده و در رسیدن به مقامات عالیه مساوی مرد دونسته. لذا نمیشه با یه جمله قضاوت کرد.
با سلام خدمت شما.
آیه 18 سوره زخرف می‌فرماید: «أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ» یعنی: آیا کسی را [شریک خدا قرار داده اند] که در زر و زیور پرورش یافته است و [هنگام] مجادله و بحث بیانش روشن نیست؟»
اگر به آیات بالای اون دقت کنید، در مورد اعتقاد کفار نازل شده است، اونا می‌گفتن که دختران، فرزندان خداهستن و پسران فرزندان ما؛ لذا خداوند متعال در این آیات، این اندیشه رو نفی میکنه و میگه خداوند هیچ فرزندی نداره و دختر و پسر هر دو مخلوق خدا هستن، سپس میگه شما موجودی که به دنبال زینت هاست و در مقام استدلال، حجت و بیانش ضعیف تره رو به خدا نسبت می‌دهید.
این آیات اصلا نکوهش نیست، داره دو صفتی که در غالب زنان وجود داره رو بیان میکنه(حالا ممکنه به ندرت زنی پیدا بشه که این صفات رو نداشته باشه، اما غالبا این صفات رو دارن) خوب این صفات کاملا در زنان مشهوده اونا بیشتر از مرد ها به زینت و زیور آرایش کردن و ... علاقه دارن، همچنین در علوم عقلی و استدلالی مثل فلسفه و کلام و عرفان و ... مقداری ضعیف هستن و ذهن زنان بیشتر به سمت کارهای هنری و احساساتی گرایش داره.
لذا اینها نقصی برای زن نیست، بلکه شهید مطهری میگه لازمه خلقت هم همینه، زن و مرد با اختلاف روحیات و عواطفی که با هم دارن در کنار هم قرار می‌گیرن و کامل میشن. اگه هر دو مثل هم بودن هیچ گاه خانواده شکل نمی‌گرفت و نمی‌تونستن زیر یه سقف زندگی کنن.
در رابطه با نهج البلاغه هم که فرمودید باید گفت: برخی از جملات حضرت ناظر به برخی زنان بوده مثل عاشیه همسر پیامبر که جنگ جمل رو به راه انداخت و همچنین ناظر به زنانی بوده که جلوی مردان خود را می‌گرفتند که در جهاد شرکت نکنن و کلی نیست که به همه زن‌ها سرایت داد.
لذا همه کلمات حضرت رو باید با هم ببینم، در بسیاری از جملات زن رو تایید و تمجید کرده و در رسیدن به مقامات عالیه مساوی مرد دونسته. لذا نمیشه با یه جمله قضاوت کرد.