مراجع معظم تقلید در رساله های عملیه‌ی خود، چند نشانه برای منی بیان کرده اند. آن ها می فرمایند: اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر این ها، اگر: 1 ـ با شهوت بیرون آید،2 ـ با جستن بیرون آید و 3 ـ بعد از بیرون آمدن بدن سست شود، آن رطوبت حکم منی را دارد. اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضی از اینها را نداشته باشد حکم منی را ندارد ولی در مریض و زن لازم نیست آن آب، با جستن بیرون آید، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود.[۱]
مراجع معظم تقلید در رساله های عملیه‌ی خود، چند نشانه برای منی بیان کرده اند. آن ها می فرمایند: اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر این ها، اگر: 1 ـ با شهوت بیرون آید،2 ـ با جستن بیرون آید و 3 ـ بعد از بیرون آمدن بدن سست شود، آن رطوبت حکم منی را دارد. اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضی از اینها را نداشته باشد حکم منی را ندارد ولی در مریض و زن لازم نیست آن آب، با جستن بیرون آید، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود.[۱]
۱. توضیح المسائل مراجع، ج 1، ص 208، مسئله ی 346.