افزودن دیدگاه

 فضولی و کنجکاوی در امور شخصی، گاهی به ناآگاهی فرد از شخصی بودن موضوع برمیگرده، در این موارد استثنائا نمیشه گفت طرف به قصد فضولی کنجکاو شد. مثلا دانستن روایتی که طرف راضی نیست اما به تصور عادی بودن موضوع شخص میاد و سوال می کنه. این رو گفتم تا مرز فضولی و کنجکاوی مشخص بشه. اما کسی که به عمد و آگاهانه قصد کنجکاوی و دانستن چیزی که بهش مربوط نیست رو داره، مربوط به قوه تحلیل فرد میشه. ما طبیعتا با استفاده از نکات خوب و بدی که در رابطه با اشخاص وجود دارند از اونها ذهنیت داریم. این ذهنیت، چه مثبت چه منفی، در قضاوت ما نسبت به او تاثیر داره. به نظرم علت فضولی همین کسب اطلاعات در جهت ایجاد ذهنیت نسبت به فرد هست. این ذهنیت در روابط و تصمیم گیری های ما در مقابل او نقش اصلی داره.

اما اگر طرف مقابل داره فضولی می کنه، بسته به موقعیت، عکس العمل متفاوته. مثلا همسایه یا رهگذر داره داخل خونه رو نگاه میکنه میتونید پرده بکشید، اگر رفیقتون داره سوالی می کنه که جوابش شخصیه، تجربه بهم میگه یه چیز مبهم بگید یا دروغ مصلحتی. مثلا همکارم میپرسه چقدر حقوق رفتی اگه سه تومن باشه میگم دو و خورده ای،. اگه گفت خورده ای چنده میگم یادم نیست. در حقیقت یه جاهایی با کلی گویی یا مبهم گویی میشه فتنه فضولی رو خنثی کرد