اهل تزکیه و خودسازی هستید، این روحیه در این زمونه قابل تمجیده و امیدوارم بر این راه مستدام باشید.
1- نماز شب فضائل بسیاری داره، و برای فضیلت داشتنش همین بس که در قران به عنوان یک دستورالعمل ذکر شده و طبق توصیه برخی عرفا مثل عارف واصل اقای قاضی «ره» که می فرمایند که اگر دنیا و اخرت می خواهید نمازشب بخوانید. پس اصل خواندن نماز شب خطرناک نیست بلکه فضیلت است. آنچه ممکن است به عنوان آفت نماز شب مطرح باشه عُجب و خودبینی است که ممکن است شخص دچارش بشه و به عبادت خودش بنازه و خودش رو برتر از دیگران ببینه. هر چه روح آدمی متکامل تر بشه، ظرافت راه بیشتر خواهد شد اما در عوض روح و ریحان معنوی نصیبش می کنند.
البته اینکه میگیم نماز شب ممکنه چنین عوارضی داشته باشه به این معنی نیست که نباید طرفش رفت. بشر در این روزگار غیبت نیاز به حیات و تغذیه معنوی داره. و نماز شب یکی از بهترین تغذیه هاست. منتهی راههایی هست که شخص می تونه از عُجب و خودبینی در امان باشه. (که لازمه در پست جداگانه ای مطرح بشه)
به طور کلی عبادت مستحبی (نظیر نماز شب) باید بر طبق حال و ظرفیت شخص باشه. و بر اساس عادت انجام نشه. اگر شخص شوق و حال و ظرفیت داشت می تونه بخونه، اگر هم کسی توصیه کرده که نباید به طور دائم خوند احتمالا ازاین بابت بوده که نماز شب تبدیل به عادت نشه و یا موجب عُجب و غرور نشه.
از طرف دیگه هر چه روح سالک ظریفتر و لطیفتر میشه، نیاز به مربی ضرورت بیشتری پیدا می کنه. و احتمالا توصیه اون روحانی از بابت عدم دسترسی شما به مربی سیر و سلوکی باشه. هر چه سالک صعودش بالاتر باشه ، سقوطش (دراثر نداشتن مربی عرفان) هم دردناکتر خواهد بود. پس توصیه ایشان از روی خیرخواهی بوده .
2- کم خواب دیدن یا زیاد خواب دیدن، معیار قطعی برای درستی یا نادرستی سبک زندگی و دینی نیست. آنچه معیار و ملاک هست عمل به وظیفه است . امور مختلفی در اصل خواب دیدن و نوع خواب دیدن دخیل هستش، بله به طور معمول (نه همیشگی) کسی که روح لطیف داشته باشه خواب های معنوی و معنایی بیشتری خواهد دید.
3- حکم سیگار با تفصیلاتی که داره در بین مراجع فعلی اختلافی است همچنین بین علمای قدیم و جدید. بعضی عرفا که اهل سیگار بودن، هیچ نیاز روحی به سیگار نداشتن. عرفا ضمن اینکه معصوم نبودن، اما انگیزه های متعددی برا سیگار کشیدن ممکن بوده داشته باشند. 1- تفنن 2- به زعم اینکه برای بدن مفید هست ( جهت تسکین درد مفاصل )3- تبعیت از فرهنگ عمومی در امور مباح 4- برای تعدیل در لطافت بیش از اندازه روح به امور مباح پناه می بردن 5 - عادت سیگار در جوانی (نظیر بعضی شهدا و علماء که اینگونه بودند و موفق به ترک شدند)
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی:
اهل تزکیه و خودسازی هستید، این روحیه در این زمونه قابل تمجیده و امیدوارم بر این راه مستدام باشید.
1- نماز شب فضائل بسیاری داره، و برای فضیلت داشتنش همین بس که در قران به عنوان یک دستورالعمل ذکر شده و طبق توصیه برخی عرفا مثل عارف واصل اقای قاضی «ره» که می فرمایند که اگر دنیا و اخرت می خواهید نمازشب بخوانید. پس اصل خواندن نماز شب خطرناک نیست بلکه فضیلت است. آنچه ممکن است به عنوان آفت نماز شب مطرح باشه عُجب و خودبینی است که ممکن است شخص دچارش بشه و به عبادت خودش بنازه و خودش رو برتر از دیگران ببینه. هر چه روح آدمی متکامل تر بشه، ظرافت راه بیشتر خواهد شد اما در عوض روح و ریحان معنوی نصیبش می کنند.
البته اینکه میگیم نماز شب ممکنه چنین عوارضی داشته باشه به این معنی نیست که نباید طرفش رفت. بشر در این روزگار غیبت نیاز به حیات و تغذیه معنوی داره. و نماز شب یکی از بهترین تغذیه هاست. منتهی راههایی هست که شخص می تونه از عُجب و خودبینی در امان باشه. (که لازمه در پست جداگانه ای مطرح بشه)
به طور کلی عبادت مستحبی (نظیر نماز شب) باید بر طبق حال و ظرفیت شخص باشه. و بر اساس عادت انجام نشه. اگر شخص شوق و حال و ظرفیت داشت می تونه بخونه، اگر هم کسی توصیه کرده که نباید به طور دائم خوند احتمالا ازاین بابت بوده که نماز شب تبدیل به عادت نشه و یا موجب عُجب و غرور نشه.
از طرف دیگه هر چه روح سالک ظریفتر و لطیفتر میشه، نیاز به مربی ضرورت بیشتری پیدا می کنه. و احتمالا توصیه اون روحانی از بابت عدم دسترسی شما به مربی سیر و سلوکی باشه. هر چه سالک صعودش بالاتر باشه ، سقوطش (دراثر نداشتن مربی عرفان) هم دردناکتر خواهد بود. پس توصیه ایشان از روی خیرخواهی بوده .
2- کم خواب دیدن یا زیاد خواب دیدن، معیار قطعی برای درستی یا نادرستی سبک زندگی و دینی نیست. آنچه معیار و ملاک هست عمل به وظیفه است . امور مختلفی در اصل خواب دیدن و نوع خواب دیدن دخیل هستش، بله به طور معمول (نه همیشگی) کسی که روح لطیف داشته باشه خواب های معنوی و معنایی بیشتری خواهد دید.
3- حکم سیگار با تفصیلاتی که داره در بین مراجع فعلی اختلافی است همچنین بین علمای قدیم و جدید. بعضی عرفا که اهل سیگار بودن، هیچ نیاز روحی به سیگار نداشتن. عرفا ضمن اینکه معصوم نبودن، اما انگیزه های متعددی برا سیگار کشیدن ممکن بوده داشته باشند. 1- تفنن 2- به زعم اینکه برای بدن مفید هست ( جهت تسکین درد مفاصل )3- تبعیت از فرهنگ عمومی در امور مباح 4- برای تعدیل در لطافت بیش از اندازه روح به امور مباح پناه می بردن 5 - عادت سیگار در جوانی (نظیر بعضی شهدا و علماء که اینگونه بودند و موفق به ترک شدند)
موفق باشید و سربلند