این خطورات ذهنی که معمولا تحت اختیار آدم نیست، مادامیکه به این خطورات ترتیب اثر داده نشود و به رفتار تبدیل نشود، هیچ ایرادی نداره!
اما برای درمان همین قضاوتهای بد در مورد دیگران چند راهکار ارائه می شود.
1- دستور قرانی است که می فرماید تا علم صددرصدی به چیزی ندارید قضاوت نکنید (36 اسراء)
2- ظن خود رو تخریب و فکر مثبت و احتمالات مثبت تولید کنید و بگویید "ان شاءالله که من اشتباه می کنم و دلیل فلان کار او ، فلان چیز بوده یا چیزی بوده که من نمی دانم" . به این روایت دقت کنید:
قال الامام الصادق(ع): «اذا بلغک عن اخیک ما تکره، فاطلب له العذر الی سبعین عذراً، فان لم تجد له عذراً، فقل لنفسک؛ لعل له عذراً لا نعرفه»
امام صادق(ع) فرمود: زمانی که از برادر مؤمنت به تو چیزی (و عملی) رسید که تو آن را بد می‌دانی، لازم است تا هفتاد بار برای آن عذری بتراشی. اگر برای او عذری نیافتی با خود بگو شاید عذری داشته که ما آن را نمی‌دانیم.
3- خطورات بد، معمولا ناشی از ذهنیت بد نسبت به افراد است. این ذهنیت رو با دعا کردنِ پنهانی برای افراد برطرف کنید.
4- برای خودتان محکمه درونی تشکیل بدید، و قاضی درونتون رو بیدار کنید. که "چه دلیل محکمه پسندی برای این اتهام دارم"؟ "آیا می توانم برای این ادعای خود، قسم جلاله بخورم"؟
5- گاهی قضاوت زودهنگام ناشی از "خودبرتربینی" است که نفس، به خاطر اینکه خودش را بهتر از دیگران می بیند، ما را تشویق می کند که با کوچکترین مساله ای دیگران رو با قضاوت زودهنگام از میدان به در کنیم.
در این صورت لازم است دیگران رو از خود بهتر بدانیم به این نحو که
*اگر با بزرگتر از خودت مواجه شدی: بگو اون بیش از من عبادت کرده، لذا درجاتش از من بهتره!
*اگر با کوچکتر از خودت مواجه شدی، بگو گناهانش از من کمتره، پس از من بهتره
* اگر با همسن خودت مواجه شدی، بگو من به بدی حال خودم آگاهترم، تا به حال او
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی:
این خطورات ذهنی که معمولا تحت اختیار آدم نیست، مادامیکه به این خطورات ترتیب اثر داده نشود و به رفتار تبدیل نشود، هیچ ایرادی نداره!
اما برای درمان همین قضاوتهای بد در مورد دیگران چند راهکار ارائه می شود.
1- دستور قرانی است که می فرماید تا علم صددرصدی به چیزی ندارید قضاوت نکنید (36 اسراء)
2- ظن خود رو تخریب و فکر مثبت و احتمالات مثبت تولید کنید و بگویید "ان شاءالله که من اشتباه می کنم و دلیل فلان کار او ، فلان چیز بوده یا چیزی بوده که من نمی دانم" . به این روایت دقت کنید:
قال الامام الصادق(ع): «اذا بلغک عن اخیک ما تکره، فاطلب له العذر الی سبعین عذراً، فان لم تجد له عذراً، فقل لنفسک؛ لعل له عذراً لا نعرفه»
امام صادق(ع) فرمود: زمانی که از برادر مؤمنت به تو چیزی (و عملی) رسید که تو آن را بد می‌دانی، لازم است تا هفتاد بار برای آن عذری بتراشی. اگر برای او عذری نیافتی با خود بگو شاید عذری داشته که ما آن را نمی‌دانیم.
3- خطورات بد، معمولا ناشی از ذهنیت بد نسبت به افراد است. این ذهنیت رو با دعا کردنِ پنهانی برای افراد برطرف کنید.
4- برای خودتان محکمه درونی تشکیل بدید، و قاضی درونتون رو بیدار کنید. که "چه دلیل محکمه پسندی برای این اتهام دارم"؟ "آیا می توانم برای این ادعای خود، قسم جلاله بخورم"؟
5- گاهی قضاوت زودهنگام ناشی از "خودبرتربینی" است که نفس، به خاطر اینکه خودش را بهتر از دیگران می بیند، ما را تشویق می کند که با کوچکترین مساله ای دیگران رو با قضاوت زودهنگام از میدان به در کنیم.
در این صورت لازم است دیگران رو از خود بهتر بدانیم به این نحو که
*اگر با بزرگتر از خودت مواجه شدی: بگو اون بیش از من عبادت کرده، لذا درجاتش از من بهتره!
*اگر با کوچکتر از خودت مواجه شدی، بگو گناهانش از من کمتره، پس از من بهتره
* اگر با همسن خودت مواجه شدی، بگو من به بدی حال خودم آگاهترم، تا به حال او
موفق باشید