سلام و عرض ادب
از اینکه به مجموعه ما اعتماد کردید و توفیق همراهی با شما رو داریم، خوشحالیم و امیدوارم نکاتی که خدمت شما عرض می شود با دقت مطالعه بفرمایید و چنانچه نیاز به مشاوره بیشتر داشتید می توانید مجددا با ما مکاتبه داشته باشید.
سختی شرایط شما به عنوان یک مادر و خصوصا در اوضاع گیر و دار طلاق و فشارهای روحی دیگه قابل درک هست و قطعا دوست دارید که در این میان پسرتون ضربه نخوره و آینده ش خراب نشه، ولی بهتره که این مواقع با دقت و منطق بیشتری اقدام بشه چون ممکنه برخورد هیجانی و صرفا از روی احساس و عواطف، شرایط رو بدتر کنه.
با توجه به شرایطی که در سوالتون گفتید و توصیفی که از شرایط زندگی پسرتون گفتید باید اول خودتون لحاظ بکنید که شرایط خودتون در حال حاضر چیه و آیا کشش و توان پیگیری مجدد در مورد فرزند تون رو دارید یا نه؟
یا به فرض اینکه فرزندتون به شما واگذار بشه توان و امکان این کار رو دارید یا نه ؟ پیشنهاد بنده اینه که قبل از پرداختن به مساله فرزندتون شرایط خودتون رو یه مقدار سامان بدید و به دور از هیجان در این مورد تصمیم بگیرید.
در مورد شرایط قانونی و اینکه تا چه مقدار از نظر قانونی شما حق دیدار فرزندتون ورفت و آمد و... دارید باید با مشاورین حقوقی مشاوره داشته باشید ولی منفک شدن و جدا شدن کامل شما توصیه نمیشه و اگر شرایط خودتون فراهم باشه بهتره که پیگیری کنید فرزندتون با شما هم مرتبط باشه و حتی بعد از طلاق شما در حد امکان حتی به صورت ماهیانه یا هفتگی دیدار داشته باشید و حتی اگر پدرش امکان نگهداری شایسته ازش نداره و شما میتونید درخواست بدید که پسرتون با شما زندگی کنه ولی با توجه به اینکه ممکنه پدرش نگذاره، اقلا اجازه ندید که القای فوت شما بشه و همین امید به داشتن مادر و وجود شما برای دوران کودکی و حتی سنین بعدی تاثیر گزار در زندگی بچه هست.
برای بررسی دقیق تر شرایط( هم شرایط روحی خودتون دو دوران طلاق و هم شرایط فرزندتون ) حتما با مشاورین متخصص مشاوره داشته باشید.
موفق باشید.
سلام و عرض ادب
از اینکه به مجموعه ما اعتماد کردید و توفیق همراهی با شما رو داریم، خوشحالیم و امیدوارم نکاتی که خدمت شما عرض می شود با دقت مطالعه بفرمایید و چنانچه نیاز به مشاوره بیشتر داشتید می توانید مجددا با ما مکاتبه داشته باشید.
سختی شرایط شما به عنوان یک مادر و خصوصا در اوضاع گیر و دار طلاق و فشارهای روحی دیگه قابل درک هست و قطعا دوست دارید که در این میان پسرتون ضربه نخوره و آینده ش خراب نشه، ولی بهتره که این مواقع با دقت و منطق بیشتری اقدام بشه چون ممکنه برخورد هیجانی و صرفا از روی احساس و عواطف، شرایط رو بدتر کنه.
با توجه به شرایطی که در سوالتون گفتید و توصیفی که از شرایط زندگی پسرتون گفتید باید اول خودتون لحاظ بکنید که شرایط خودتون در حال حاضر چیه و آیا کشش و توان پیگیری مجدد در مورد فرزند تون رو دارید یا نه؟
یا به فرض اینکه فرزندتون به شما واگذار بشه توان و امکان این کار رو دارید یا نه ؟ پیشنهاد بنده اینه که قبل از پرداختن به مساله فرزندتون شرایط خودتون رو یه مقدار سامان بدید و به دور از هیجان در این مورد تصمیم بگیرید.
در مورد شرایط قانونی و اینکه تا چه مقدار از نظر قانونی شما حق دیدار فرزندتون ورفت و آمد و... دارید باید با مشاورین حقوقی مشاوره داشته باشید ولی منفک شدن و جدا شدن کامل شما توصیه نمیشه و اگر شرایط خودتون فراهم باشه بهتره که پیگیری کنید فرزندتون با شما هم مرتبط باشه و حتی بعد از طلاق شما در حد امکان حتی به صورت ماهیانه یا هفتگی دیدار داشته باشید و حتی اگر پدرش امکان نگهداری شایسته ازش نداره و شما میتونید درخواست بدید که پسرتون با شما زندگی کنه ولی با توجه به اینکه ممکنه پدرش نگذاره، اقلا اجازه ندید که القای فوت شما بشه و همین امید به داشتن مادر و وجود شما برای دوران کودکی و حتی سنین بعدی تاثیر گزار در زندگی بچه هست.
برای بررسی دقیق تر شرایط( هم شرایط روحی خودتون دو دوران طلاق و هم شرایط فرزندتون ) حتما با مشاورین متخصص مشاوره داشته باشید.
موفق باشید.