برای هر سؤالی که پیش میآید، باید با تمام جوانب، آن را نگاه کرد؛ زیرا زمان، مکان و شرائط در هر جامعهای با جامعه دیگر، بسیار متفاوت است.
در مورد این سؤال نیز باید به چند نکته اشاره کرد:
یک. شرائط جامعه در آن زمان، طوری بوده است که همه مردم کنیز و غلام داشتند، و خرید و فروش کنیز و برده، یکی از مهمترین تجارتهای آن زمان بوده است؛ بنابراین فقط امامان نبودند که کنیز داشتند.
دو. با بعثت پیامبر صلیاللهعلیهوآله یکی از مهمترین اقدامات اسلام، مبارزه با بردهداری بود؛ ولی از آنجاکه این امر بسیار ریشه دوانده بود، مبارزه مستقیم با آن امکانپذیر نبود. لذا اسلام برای ریشهکن کردن آن، راهکارهای زیادی را مطرح کرده است، از جمله اینکه آزاد کردن کنیز و برده را یکی از کفارات قرار داده است.
سه. یکی از برنامههای امامان علیهمالسلام، خریداری بردهها بود و بعد از مدتی آنها را آزاد میکردند که در این رفتار امامان چند نکته وجود دارد:
خریداری کردن کنیز و برده از مردم و نجات آنها از ظلم و ستمی که به آنها میشد.
تربیت کردن و آشنا کردن آنها با آموزههای اسلام.
تبلیغ زیباییهای اسلام، هنگام آزاد کردن آنها؛ زیرا این افراد که پس از مدتی آزاد میشدند، به تبلیغ اسلام میپرداختند.
نکته دیگر اینکه، کنیز و برده، دارای احکام و شرائط زیادی است که یکی از آنها این است که با خریدن کنیز، به مولای خودش محرم میشود. این حکم هم قبل از اسلام بوده است و اسلام نیز برای اینکه بخواهد ریشه بردهداری را بخشکاند، این حکم را تأیید کرد.
بنابراین کنیزداری در جامعه آن زمان، برای مردم بسیار اهمیت داشته است و مانند یک امر بسیار عادی بوده است که اگر کسی برده نداشته باشد گویا چیزی کم دارد. همچنین کنیز و برده در جنگها نیز جزء غنائم جنگی به حساب میآمده است؛ بر همین اساس برخی امامان نیز آنها را به کنیزی میگرفتند برای همان اهدافی که در بالا اشاره شد.
پس بعد از اینکه شرائط آن زمان را در نظر بگیریم، این امر بسیار امر عادی خواهد بود.
نکته پایانی اینکه اگر امامان کنیز یا برده نمیگرفتند، بسیاری از بردهها و کنیزها، تحت فشار و ظلم صاحبان خود باقی میماندند؛ لذا خریدن بردهها و کنیزها، از طرف امامان، نوعی الگوی رفتاری برای آزاد کردن بیشتر بردهها بود.
با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
برای هر سؤالی که پیش میآید، باید با تمام جوانب، آن را نگاه کرد؛ زیرا زمان، مکان و شرائط در هر جامعهای با جامعه دیگر، بسیار متفاوت است.
در مورد این سؤال نیز باید به چند نکته اشاره کرد:
یک. شرائط جامعه در آن زمان، طوری بوده است که همه مردم کنیز و غلام داشتند، و خرید و فروش کنیز و برده، یکی از مهمترین تجارتهای آن زمان بوده است؛ بنابراین فقط امامان نبودند که کنیز داشتند.
دو. با بعثت پیامبر صلیاللهعلیهوآله یکی از مهمترین اقدامات اسلام، مبارزه با بردهداری بود؛ ولی از آنجاکه این امر بسیار ریشه دوانده بود، مبارزه مستقیم با آن امکانپذیر نبود. لذا اسلام برای ریشهکن کردن آن، راهکارهای زیادی را مطرح کرده است، از جمله اینکه آزاد کردن کنیز و برده را یکی از کفارات قرار داده است.
سه. یکی از برنامههای امامان علیهمالسلام، خریداری بردهها بود و بعد از مدتی آنها را آزاد میکردند که در این رفتار امامان چند نکته وجود دارد:
نکته دیگر اینکه، کنیز و برده، دارای احکام و شرائط زیادی است که یکی از آنها این است که با خریدن کنیز، به مولای خودش محرم میشود. این حکم هم قبل از اسلام بوده است و اسلام نیز برای اینکه بخواهد ریشه بردهداری را بخشکاند، این حکم را تأیید کرد.
بنابراین کنیزداری در جامعه آن زمان، برای مردم بسیار اهمیت داشته است و مانند یک امر بسیار عادی بوده است که اگر کسی برده نداشته باشد گویا چیزی کم دارد. همچنین کنیز و برده در جنگها نیز جزء غنائم جنگی به حساب میآمده است؛ بر همین اساس برخی امامان نیز آنها را به کنیزی میگرفتند برای همان اهدافی که در بالا اشاره شد.
پس بعد از اینکه شرائط آن زمان را در نظر بگیریم، این امر بسیار امر عادی خواهد بود.
نکته پایانی اینکه اگر امامان کنیز یا برده نمیگرفتند، بسیاری از بردهها و کنیزها، تحت فشار و ظلم صاحبان خود باقی میماندند؛ لذا خریدن بردهها و کنیزها، از طرف امامان، نوعی الگوی رفتاری برای آزاد کردن بیشتر بردهها بود.
برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید.
https://btid.org/fa/news/152664