سلام خدمت شما؛ فرمودید این علاقه از 10 سالگی ایجاد و تا به امروز که 17 سالتون هست ادامه پیدا کرده؛ با توجه به قرائنی که وجود دارد شاید بتوان گفت آنچه در وجود شما هست نوعی وابستگی عاطفی(emotional dependency) است نه عشق به معنای خاص، و این وابستگی نیز بر اساس شرایط سنی و البته حضور فیزیکی هر دوی شما در یک مکان(فرمودید همسایه هستید) بوجود و حتی تشدید شده است.
دقت داشته باشید آن چیزی که برای شما به وجود آمده نتیجه مرور و تکرار فانتری‌های ذهنی‌ای هست که برای خود، از فرد مقابل ساخته‌اید بدون آنکه آگاهی جامعی از ایشان داشته باشید.
در خوش‌بینانه‌ترین فرض، اگر ایشان نیز به شما علاقه‌مند باشند از شما سوال خواهیم پرسید آیا صرف این علاقه ایشان به شما و شما به ایشان آیا می‌تواند اسباب خوشبختی را برای شما فراهم آورد؟ پسر تقریبا نوجوانی که هنوز دیپلم ندارد، سربازی نرفته است، کار مشخصی احتمالا ندارند و...
پیشنهاد: باتوجه به مشکلات متعدد روحی و فکری‌ای که تمرکز روی ایشان، می‌تواند برای شما ایجاد کند، پیشنهاد می‌دهم تا آنجا که ممکن است از فکر کردن به ایشان شدیدا اجتناب بفرمائید و موقعیت اجتماعی خود را با انجام کارهای مفید علمی و یا هنری، در بین اقوام، دوستان و همسایگان افزایش بدهید؛ با این کار هم بر کمالات خود افزودید و هم ممکن است افرادی به مراتب بهتر از ایشان با شما آشنا شده و شرایط به سمتی رود که آنها برای رسیدن به شما بی‌تابی کنند!
سلام خدمت شما؛ فرمودید این علاقه از 10 سالگی ایجاد و تا به امروز که 17 سالتون هست ادامه پیدا کرده؛ با توجه به قرائنی که وجود دارد شاید بتوان گفت آنچه در وجود شما هست نوعی وابستگی عاطفی(emotional dependency) است نه عشق به معنای خاص، و این وابستگی نیز بر اساس شرایط سنی و البته حضور فیزیکی هر دوی شما در یک مکان(فرمودید همسایه هستید) بوجود و حتی تشدید شده است.
دقت داشته باشید آن چیزی که برای شما به وجود آمده نتیجه مرور و تکرار فانتری‌های ذهنی‌ای هست که برای خود، از فرد مقابل ساخته‌اید بدون آنکه آگاهی جامعی از ایشان داشته باشید.
در خوش‌بینانه‌ترین فرض، اگر ایشان نیز به شما علاقه‌مند باشند از شما سوال خواهیم پرسید آیا صرف این علاقه ایشان به شما و شما به ایشان آیا می‌تواند اسباب خوشبختی را برای شما فراهم آورد؟ پسر تقریبا نوجوانی که هنوز دیپلم ندارد، سربازی نرفته است، کار مشخصی احتمالا ندارند و...
پیشنهاد: باتوجه به مشکلات متعدد روحی و فکری‌ای که تمرکز روی ایشان، می‌تواند برای شما ایجاد کند، پیشنهاد می‌دهم تا آنجا که ممکن است از فکر کردن به ایشان شدیدا اجتناب بفرمائید و موقعیت اجتماعی خود را با انجام کارهای مفید علمی و یا هنری، در بین اقوام، دوستان و همسایگان افزایش بدهید؛ با این کار هم بر کمالات خود افزودید و هم ممکن است افرادی به مراتب بهتر از ایشان با شما آشنا شده و شرایط به سمتی رود که آنها برای رسیدن به شما بی‌تابی کنند!