امام صادق (علیه السلام ) فرمود: پدرم از پدرش امام سجاد (علیه السلام) نقل كرد كه فرمود: اي فرزندم متوجه باش كه با پنج شخص ، همنشيني نكني و با آنها گفتگو و رفاقت در راهي ننمائي ، پرسيدم پدر جان آنها كيانند؟ فرمود:
1- زنهار كه با دروغگو همنشين مشو، زيرا او مثل سرابي است كه دور را نزديك و نزديك را در نظرت دور، جلوه مي دهد. 2- برحذر باش كه با فاسق و گنهكار همنشين شوي ، زيرا او تو را به يك لقمه يا كمتر مي فروشد. 3- و بپرهيز از همنشيني با بخيل ، زيرا او مال خود را در سخت ترين نيازهايت از تو دريغ دارد. 4- و حتماً با احمق (كم عقل) همنشين مباش ، زيرا او مي خواهد به تو سود رساند، ولي (بر اثر حماقت) به تو زيان مي رساند. 5- و مبادا با آن كس كه قطع رحم كند، رفاقت كني كه من او را در سه مورد از قرآن ، ملعون يافتم . الف : در سوره محمد آيه 22 و 23 مي خوانيم :
فهل عسيتم ان توليتم ان تفسدوا في الارض و تقطعوا ارحامكم - اولئك الذين لعنهم اللّه فاصمهم واعمي ابصارهم . ترجمه :
اما اگر روي گردان شويد آيا جز اين انتظار مي رود كه در زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد - آنها كساني هستند كه خداوند آنها را از رحمتشان دور ساخته ، پس گوشهايشان را كر و چشمهايشان را كور ساخته است . ب : در سوره رعد آيه 25 مي خوانيم : والذين ينقضون عهداللّه من بعد ميثاقه و يقطعون ما امراللّه به ان يوصل و يفسدون في الارض اولئك لهم اللعنة ولهم سوء الدار. ترجمه : و آنها كه عهد الهي را پس از محكم كردن مي شكنند و پيوندهائي را كه خداوند به آن امر كرده است ، قطع مي كنند و در روي زمين فساد مي نمايند براي آنها لعنت ، و بدي مجازات در سراي آخرت است . ج : و در سوره بقره (آيه 27) مي خوانيم : الذين ينقضون عهداللّه من بعد ميثاقه و يقطعون ما امراللّه به ان يوصل و يفسدون في الارض اولئك هم الخاسرون . يعني : (فاسقان آنها هستند كه) پيمان خدا را پس از آنكه محكم ساختند مي شكنند و پيوندهائي را كه خدا دستور داده برقرار سازند، قطع مي نمايند و در جهان ، فساد مي كنند، اينها زيانكارانند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
داستان دوستان/محمد محمدي اشتهاردي
خیلی ممنونم
همنشین خوب انسان را به بهشت و هم نشین بد انسان را به جهنم می کشاند..خداوند در قرآن کریم می فرماید:
«فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ * قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لي قَرينٌ *يَقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقينَ *أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَدينُونَ" [صافات آیات 50 تا 53] در حالى كه آنها غرق گفتگو هستند بعضى رو به بعضى ديگر كرده مىپرسند ...كسى از آنها مىگويد: «من همنشينى داشتم ... كه پيوسته مىگفت: آيا به راستى تو اين سخن را باور كردهاى ... كه وقتى ما مُرديم و به خاك و استخوان مبدّل شديم، بار ديگر زنده مىشويم و جزا داده خواهيم شد؟»
در اين هنگام او به فكر همنشين نااهل قديمى خود مىافتد و به جستجو برمىخيزد و از همان اوج بهشت نگاهى به سوى دوزخ مىافكند و ناگهان او را در وسط جهنّم مىبيند (فَاطَّلَعَ فَرَاهُ فى سَوآءِ الْحَجيمِ)
به او مىگويد به خدا سوگند نزديك بود مرا نيز به هلاكت بكشانى و همچون خودت بدبخت كنى و اگر لطف الهى و نعمت پروردگارم شامل حال من نبود من نيز امروز در آتش دوزخ احضار مىشدم (قالَ تَاللَّهِ انْ كِدْتَّ لَتُرْدينِ وَلَوْلا نِعْمَتُ رَبّى لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرينَ).
مجموع اين آيات بخوبى نشان مىدهد كه همنشين بد، انسان را تا لب پرتگاه دوزخ مىبرد و اگر ايمان قوى و تقوا و لطف پروردگار نباشد در آن پرتگاه سقوط مىكند!
سلام.
ممنون از مطلب خوبتون