باسلام من ۱۰ ماهه که باپسرعمه ام عقد کردم وایشون سرباز هستن وسربازیشون نزدیک به محل خونه ی ماست زمانهایی که بتونن و مرخصی داشته باشند اکثرا پیش من هستند اما الان دوباره که ایشون میرن خونه ی خودشون و منو نمیبرن درصورتیکه قبلا باهم میرفتیم من بعد عقد ازتنهایی وبدون همسر جایی رفتن احساس خوبی ندارم و دوست ندارم ایشون بدون من جایی برن الانم دوروزه رفتن خونه ی خودشون ومن حسابی تنهاشدم واین تنهایی خیلی روحیمو خراب کرده لطف کنید بگید که بایدچیکارکنم وایا این حس من خوبه یا بد؟ اگه دوباره تکرارشد من چجوری باید خودم ورفتارمو مدیریت کنم البته اینم بگم که دیشب بهشون پیامک دادم و احساس دلتنگیمو بیان کردم وایشون فقط عذرخواهی کردن بابت نبودنشون
-------------------------------------
کاربران محترم توجه داشته باشند که ادامه‌ی ارتباط با کارشناسان سایت و درج نظرات جدید برای رسیدن به پاسخ نهایی و جامع، تنها با عـضویـت در سایت ممکن خواهد بود؛ برای عضویت در سایت به آدرس مقابل مراجعه فرمائید: www.btid.org/fa/user/register
بعد از عضویت می‌توانید در همین بحث و یا مباحث دیگر انجمن نیز شرکت داشته باشید: http://www.btid.org/fa/forums
باید بهش حق بده.اونجام بره.بدون شما..و اونجادبمونه بدون شما..دورهرعقد مثلا نباید که هر شب باهم باشین...البته دوره عقد عواطفرخیلی لطیفرو عمیقه.میدونم.ولی بعدها که این دوره میکذره.افسوس میخوری که چحوری فکر خودمو خرابدکردم..وداگه بخای ادامه بدی ممکنه کم کم بارشوهرت لج کنی که نباید بری.و شوهرت قبول نکنه...عادت کن چند شب با هم نباشین...به جای بر نمیخوره..
با سلام
خوشحالیم که با گروه مشاوران روهروان ولایت ارتباط برقرار کرده اید.
زندگی زناشویی زندگی توام با مهر و محبت و عطوفت است بطوری که این زندگی گاهی با سراشیبی و پستی و بلندی همراه است ولی مهر و محبت و عطوفت می تواند سخت ترن مشکلات را به زیبایی تبدیل و انگیزه را زیاد کند.
خواهر گرامی
در روایات ما بیان شده است
پيامبرخداصلي الله عليه و آله مي فرمايند:
«قول الرجل للمراة اني احبك لا يذهب من قلبها ابدا [1] اين گفتار مرد به همسرش كه «من تو را دوست دارم » ، هرگز از قلب زن بيرون نمي رود.»
امام صادق عليه السلام مي فرمايند:
«خير نسآءكم التي ان اعطيت شكرت وان منعت رضيت [2] بهترين زنان شما آن زني است كه چون به او چيزي داده شود، سپاسگزاري كند و اگر به او چيزي داده نشود راضي باشد.»
قبل از پاسخ به چند نکته توجه بفرمایید:
1. ذهن خواني، آفت روابط
يكي از خطاهاي شناختي كه باعث اذيت ما مي شود و رابطة ما را با ديگران به هم مي‌زند ذهن‌خواني است. يعني بدون اين كه حرفي و نقلي در ميان باشد انسان مسائلي را كنار هم بچيند و يك باور بسازد.
مراقب باشيد كه گاهي انسان به دليل اهميتي كه به مسايل مي‌دهد، ممكن است دچار اين ذهن خواني گردد.
2مراقب كلمات خود باشيد
شما يك خانم هستيد. كلمات شما مي‌تواند از بار هيجاني مثبت سرشار باشد. در انتخاب واژه‌ها دقت كنيد، یجای اینکه بگویید چرا به من سر نزدی و من تنها هستم، با ابراز محبت طوری دیگر می توانید دلربایی کنید، مثلا بگویید بیا باهم بریم پارک، سینما... و در ان موقعیت می توانید علت عدم حضور ایشان را بطور غیر مستقیم سوال کرده و (البته خواهر گرامی نسبت به مسائل حسن ظن داشته باشید، شاید در خانواده ایشان مسئله ای ایجاد شده و چون شما از اقوام هستیدایشان قصد برملا شدن ندارند) و در هنگام جدال و عصبانيت، تصميم گيري نكنيد در عوض به هنگامي كه از نظر عاطفي با هم همنوا هستيد مسايل زندگي را يكي يكي و به تدريج حل كنيد.
امام صادق عليه السلام در این زمینه مي فرمايند:
«خير نسآءكم التي ان اعطيت شكرت وان منعت رضيت [3] بهترين زنان شما آن زني است كه چون به او چيزي داده شود، سپاسگزاري كند و اگر به او چيزي داده نشود راضي باشد .»
لذا شما خواهر گرامی، بهترین راهکار برای شما این است که نسبت به مسائل حسن ظن داشته باشید، از هرگونه فکر و خیال دوری کنید، با مهر و محبت ایشان را عاشق تر کنیدو دست آخر اینکه در فضایی آکنده از مهر و محبت آنچه در دل دارید بطور غیر مستقیم با ایشان در میان بگذارید.
موفق و موید باشید...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت:
[1]. وسائل الشیعة، ج 14، ص 10.
[2]. بحارالانوار، ج 103، ص 235 .
[3]. همان، ج 103، ص 239 .