با توجه به مهربانی پروردگار، آیا حدیث معراج صحیح است؟

15:32 - 1395/04/28

640- سلام.
 لطفا به شبهه پایین این متن پاسخ دهید.

حدیث تکان دهنده در باره بی حجابی زنان

امیرالمومنین علی (علیه السلام) میفرماید: « روزی با فاطمه (سلام الله علیها) محضر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) رسیدیم ٬ دیدیم حضرت به شدت گریه می کند .

گفتم: پدر و مادرم به فدایت یا رسول الله! چرا گریه می کنی؟

فرمود: یا علی آن شب که مرا به معراج بردند ٬ گروهی از زنان امت خود را در عذاب سختی دیدم و از شدت عذابشان گریستم. (و اکنون گریه ام برای ایشان است.)

زنی را دیدم که از موی سر آویزان است و مغز سرش از شدت حرارت می جوشد.

زنی را دیدم که از زبانش آویزان کرده اند و از آب سوزان جهنم به گلوی او می ریزند.

زنی را دیدم که از پستانش آویزان کرده اند.

زنی را دیدم که دست و پایش را بسته اند و مارها و عقربها بر او مسلط هستند .

زنی را دیدم که کر و کور و لال بود و در تابوتی از آتش قرار داشت که مغز سرش از سوراخ های بینی اش بیرون می آمد و بدنش از شدت جذام و برص قطعه قطعه شده بود.

زنی را دیدم که ٬ که از پاهایش در تنور آتشین جهنم آویزان است.

زنی را دیدم که گوشت بدنش را با قیچی های آتشین ریز ریز می کنند .

زنی را دیدم که صورت و دستهایش در آتش می سوزد و امعا و احشای داخلی اش را می خورد.

زنی را دیدم که سرش سر خوک و بدنش بدن الاغ بود و به هزاران نوع عذاب گرفتار بود.

و زنی را به صورت سگ دیدم و آتش از نشیمنگاه او داخل می شود و از دهانش بیرون می آید و فرشتگان عذاب عمودهای آتشین بر سر و بدن او می کوبند.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) عرض کرد : پدر جان  این زنان در دنیا چه کرده بودند که خداوند آنان را چنین عذاب می کند⁉

رسول خدا (ص) فرمود:

دخترم زنی که از موی سرش آویخته شده بود ٬ موی سر خود را از نامحرم نمی پوشاند.

زنی که از پستانش آویزان بود٬ زنی است که از حق شوهرش امتناع می ورزیده.

و زنی که از زبانش آویزان بود٬ شوهرش را با زبان اذیت می کرد …

و زنی که گوشت بدن خود را می خورد، خود را برای دیگران زینت می کرد و از نامحرمان پرهیز نداشت.

و زنی که دست و پایش بسته بود و مارها و عقربها بر او مسلط شده بودند٬ به وضو و طهارت لباس و غسل جنابت و حیض اهمیت نمی داد و نظافت و پاکیزگی را مراعات نمی کرد ٬ و نماز را سبک می شمرد و مورد اهانت قرار می داد.

و زنی که کر و کور و لال بود٬ زنی است که از راه زنا بچه به دنیا می آورد و به شوهرش می گوید بچه تو است.

و زنی که گوشت بدن او را با قیچی می بریدند، خود را در اختیار مردان اجنبی می گذاشت.

و زنی که صورت و دستانش می سوخت و او او امعا و احشای داخلی خودش را می خورد، زنی است که واسطه کارهای نامشروع و خلاف عفت و عصمت قرار می گرفت .

و زنی که سرش مانند خوک و بدنش مانند الاغ بود، او زنی سخن چین و دروغگو بود.

و اما زنی که در قیافه سگ بود و آتش از نشیمنگاه او وارد و از دهانش خارج می شد، زنی خواننده و حسود بود.

سپس پیامبر(ص)فرمودند: وای بر زنی که همسرش از او راضی نباشد و خوشا به حال آن که همسرش از او راضی باشد.

داستانهای بحارالانوار٬ج۵ ٬ص۶۹

 زبده القصص ٬ ص۲۰۲
----------------
من این متن بالا رو تو یه گروه گذاشتم این جواب ذیل رو دادن نمیدونم چه جور قانعشون کنم
---------
امام حسینی که دشمن خودشو پیش خدا شفاعت میکرد و ازش گذشت فرستاده ی خدا بود. وقتی فرستاده ی خدا و پیامبرش انقد مهربونن چطور خدا میتونه انقد بی رحم باشه یکم منطقی باشین. این پستای الکی ام دیگه نزارین

http://btid.org/node/95942

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
6 + 12 =
*****
تصویر meysam
نویسنده meysam در

باسمه تعالی
با عرض سلام و خسته نباشید 
بله این حدیث واقعیت دارد. 
امام حسین (علیه السلام) هم که از دشمن خویش می گذرد، این گذشت حضرت بی حساب و کتاب هم نیست، بلکه مشروط به پشیمانی و توبه آن شخص است.
کسی منکر شفاعت، مهربانی و رحمت خدا نیست. حتی ما با توجه به آموزه های دینی خود معتقدیم که رحمت خدا بر غضبش سببقت دارد. در بند 19 دعای جوش کبیر آمده است «یا من سبقت رحمته غضبه [1] ای خدایی که رحمتت بر غضبت سبقت گرفته».
یا  وقتی انسان توبه واقعی کند، نه تنها خدا گناهانش را می بخشد، بلکه آنها را تبدیل به حسنه می نماید: «إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيما [فرقان/70] مگر آن كسانى كه از گناه توبه كنند و عمل صالح به جاى آرند، پس خدا گناهان آنها را بدل به حسنات گرداند، و خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است».
منتها باید توجه داشت که این رحمت الهی، شفاعت و مهربانی حضرت حق، بی حساب و کتاب هم نیست. بلکه مشروط به این است که انسان همه پل های پشت سر خود را خراب نکرده باشد. 
لذا این نوع روایات مانند حدیث معراج کاملا صحیح است و منصرف است به کسانی که در دنیا اهل معصیت و بی بند و باری بوده اند و از این نوع گناهان هم توبه ننموده اند و راه برگشتی هم برای خود قرار نداده اند.
موفق باشید.
....................................................
پی نوشت:
[1]. كفعمى، ابراهيم بن على عاملى‏،  المصباح للكفعمي (جنة الأمان الواقية)، ص249، ناشر: دار الرضي (زاهدي)، مكان چاپ: قم‏، سال چاپ: 1405 ق‏