سلام خسته نباشید
من مادر یک پسر ودو دختر هستم که ۱۱و۱۰و۶ساله هستن
خیلی عصبانی میشم در مقابل کارهای فرزندانم که مطابق میلم نباشه واونا رو تنیه بدنی می کنم
فحش وناسزا میدم خیلی می خوام خودم رو کنترل کنم ولی نمی تونم
رفتارم با دخترم که ده سال داره خیلی بد هست خیلی دعواش می کنم وتنبیه بدنی میشه .یعنی این جوری بگم شدیم دشمن هم
دست خودم هم نیست همش گریه میکنم یه خودم قول میدم که دیگه تنبیه بدنی نکنم ولی متاسفانه نمیشه
احساس میکنم دخترم به خاطر تنبیه بدنی که انجام دادم رفتارش خیلی بد شده که حتی اطرافیان هم او را با کوچکترین کار دعوا می کنن
نمی دونم باید پیش مشاوره برم ..روانشناس برم
ممنون میشم که راهنمایی کنین
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم
اگر چه به خاطر این مشکلاتی که بیان فرمودید حس و حال شما خوب نیست اما تلاش شما جهت حل مساله و ایجاد آرامش در زندگی و تربیت خوب فرزندان قابل تحسین است و امیدوارم بتوانید با تلاشی که خواهید داشت حس و حال شما و فرزندان خوب شود و آرامشی زیبا بر جو خانواده حاکم شود.
اینکه شما به خاطر رفتار فرزندتون عصبانی شده و دچار آشفتگی می شوید دلایل متعددی دارد که در اینجا به برخی از آنها اشاره میکنیم امیدواریم بتوانید با شناسایی علل آن و کسب مهارت لازم در رفع آن بکوشید.
یکی از علل این مساله میتواند حساسیت و اهمیت زیاد شما نسبت به تربیت صحیح و موفق فرزندان باشد و همین موجب میشه که شما دچار یک اضطراب شوید و این اضطراب کنترل نشده شما را سریع به خشم بیاره و رفتارهای پرخاشگرانه انجام بدهید. علاوه بر این مساله، احتمال کمال گرا بودن یا داشتن معیارهای سخت گیرانه و جزیی نگری در امور و یا وسواس در شما وجود دارد که اگر هر کدام از اینها وجود داشته باشد میتواند شما را سریع عصبانی کند و رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشید که برای تشخیص اینها نیاز به مصاحبه تخصصی دارد. چنانچه هر کدام از این ویژگیها در خودتان میبینید میتوانید مطرح کنید تا راهنمایی های لازم برای حل مساله خدمتتان ارائه کنیم.
یکی دیگه از علل مهمی که میتواند موجب عصبانیت و پرخاشگری شما شود مقایسه کردن فرزندان با دیگران یا با همدیگر است که پیشنهاد میکنیم به هیچ عنوان نه در ذهنتان و نه در گفتار و رفتارتان مقایسه نکنید، اصل تفاوتهای فردی میگوید هر فردی ویژگیهای مختص به خودش دارد لذا نباید افراد را با یکدیگر مقایسه کنید.
علت بعد این میتواند باشد که شما در ذهنتون نسبت به فرزندتون باید و نباید های زیادی در ذهن دارید مثلا میگویید باید منظم باشی، باید خونه تمیز باشد، باید بدون اینکه من بگم خونه را تمیز کنی یا ظرفها را بشویی یا نباید دیر وقت بخوابی، نباید لباست رو توی راه رها کنی و خیلی از باید و نبایدهای دیگر ؛ بنابراین ضرورت دارد این باید و نبایدها را شناسایی کنید و برای حل مساله آنها را به بهتر بود یا بهتر نبود تبدیل کنید مثلا بگویید بهتر بود کمکم میکردی و...
نکته بعد توجه به چرخه تاثیر گذاری رفتارهاست، رفتارها، گفتارها و کارهای هر شخصی روی طرف مقابل اثر میگذارد و باعث واکنش طرف مقابل می شود و همین و اکنش موجب ایجاد حس یا عصبانیت فرد مقابل می شود و عصبانیت او هم باعث رفتارهای ناسازگار فرد می شود و این چرخه ادامه پیدا خواهد کرد و حس و حال همه را خراب میکند، بنابراین انتظار میرود که شما به عنوان بزرگتر و کسی که سنی ازش گذشته و دارای تجربیات و پختگی بیشتری هست بتواند خودش را کنترل کند و صبر پیشه کند در حالی که در برخی اوقات مادرها نسبت به رفتارهای بچه ها بی تاب شده و با تندی و پرخاشگری با فرزندشون برخورد میکنند و انتظار دارند فرزند در برابر پرخاشگری مادر صبر کند و خویشتندار باشد و چیزی نگوید و سنجیده عمل کند، و این چیز کاملا برعکس است یعنی از کودکان بدرفتاری و بی تابی و از مادران صبر و خویشتندداری انتظار می رود.
در برابر کودکان مخصوصا اگر کودک کمی بدقلق و یا ناسازگار باشد باید صبر کرد و تحمل را بالا برد، بی جهت نیست که در روایات داریم که بهشت زیر پای مادران است چرا که اجر صابران آن هم برای تربیت فرزندانی که قرار است نسل بشریت باشند با خداست و اجری که با خدا باشد بسیار زیاد است.
علت بعد ضعف در مهارت کنترل خشم می باشد که لازم است در این زمینه مهارتهای لازم را کسب کنید و کسب این مهارت بسیار بسیار اهمیت دارد و به شما کمک میکند.
یکی دیگه از علل این مشکل عدم آشنایی با ویژگی های دوران نوجوانی و نداشتن مهارتهای تعامل با نوجوان است که در این صورت هم لازم است مهارتهای لازم را فرا بگیرید و در صورت تمایل میوانید اعلام کنید تا فایل های آموزشی در این زمینه را خدمتتان ارسال کنیم.
در ادامه اگر نیاز به راهنمایی های بیشتر داشتید در خدمتتان هستم
موفق باشید.
سلام ممنون از پاسخ گویی
واقعا توضیحات به جا ودرست است ومیعارهایی که بیان کردین همه در وجود من هست
حالا باید چه کارهایی انجام بدم تا خودم وخانواده ام به ارامش برسونم
واقعا دلم به حال دخترم میسوزه که چرا باید همه او رو دعوا کنن
ودیگه اینکه دخترم اصلا ارامش نداره واصلا نمی تونه یک جا بشینه ودر کل رفتارهایی انجام میده که روی اعصاب هست حالا به خاطر رفتار من هست یا باید اون هم مشاوره بشه یا نه
یا اینکه من خوب بشم اونم خوب میشه
ویه چیز دیگه عمه ش از تهران اومده و می خواد ببره چون می گم چند مدتی از دست من راحت باشه تاثیری داره یا نه
شرمنده که سوال می پرسم چون در شهر ما کوچیک هست و هیچ کارشناسی نداره
بازم میگم معیارهایی که بیان کردین همراه با توضیحاتی که دادین در مورد من درسته پس خواهش می کنم من رو راهنمایی کنیین تا هم به آرامش برسم وهم خانواده ام
ممنون از وقتی که می زارین
سلام مجدد خدمت شما
اینکه این مشکلات به خاطر رفتارهای فرزندتون هست یا رفتارهای شما این نکته عرض کنم که اگر چه رفتارهای هر دو شما میتواند روی رفتارهای دیگری اثر منفی بگذارد و اوضاع را بدتر کند(همانطور که توضیح دادم) اما ممکن است در هر کدام از شما یک مساله خاصی وجود داشته باشد که لازم باشد به آن پرداخت در این صورت واقعا نیاز به بررسی تخصصی و تشخیص دقیق خواهد داشت، مثلا در برخی موارد که مادران از دست فرزندشون شکایت میکنند با بررسی بیشتر متوجه می شویم فرزند بیش فعالی دارد خب در این صورت درمان هم، خاص تر و تخصصی خواهد شد بنابراین در صورتی که بتوانید خود شما و فرزندتون به صورت حضوری به مراکز مشاوره مراجعه کنید که خیلی خوبه و مشاوره حضوری به مراتب بهتر و موثرتر خواهد بود.
در مورد اینکه فرزندتان به همراه عمه اش به تهران برود هم پیشنهاد نمیکنیم. پیشنهاد ما این است که فعالانه و با تلاشی که خواهید داشت و انجام نکات عمومی که ذکر خواهم کرد سعی کنید شرایط را مدیریت کنید.
اما نکاتی که لازم است در نظر بگیرید و انجام بدهید:
یک:بعد از اینکه فرزندتان رفتارهایی انجام داد که خلاف نظر شما بود، ناخودآگاه در ذهنتان درگیری منفی نسبت به او ایجاد می شود. بنابراین نگذارید ذهنتان کثیف بماند، مرتب به این فکر کنید که دوستش دارم و این را دائم به خودتان یادآوری کنید.
دو:اگر در ذهنتان دائم رفتارهای منفی فرزندانتان را مرور می کنید یا توی ذهنتون نسبت به او دائم بدگویی و غیبت می کنید، رفتارهای شما هم منفی می شود و این رفتار برخواسته از ذهن منفی شما، مهمترین عامل برای تقویت رفتارهای منفی فرزندان خواهد شد. پس خیلی مهمه که ذهنتان را روی نقاط مثبت و خوبی های فرزندتان متمرکز کنید و اونا را توی ذهنتون بیارید. به عنوان تکلیف خیلی مهم شما به مدت یک هفته فقط و فقط به نکات مثبت او توجه کنید و او را به خاطر آنها تشویق کنید، کوچکترین کار مثبت او را ببینید و بهش بازخورد مثبت بدهید. به رفتارهای منفی او فعال توجه نکنید.
سه:روزانه وقتی میخواهید به فرزندتون دستور بدید و یا امر ونهی کنید قبلش در ذهنتون این سوال کنید که اگر نگم چه اتفاقی می افتد؟ آیا مساله آن قدر مهم و حیاتی است؟ سعی کنید در طول روز چندین مرتبه دستوراتی که می خواهید بدهید را حذف کنید و امر و نهی نکنید.
چهار:بازی کردن والدین با فرزندان، علاوه بر اثرات مثبتی که در روحیه فرزندان و پرورش ذهن و جسم آنها دارد، می تواند ناسازگاری بچه ها را کاهش دهد و عدم حرف شنوی، قشقرق به پا کردن و پرخاشگری آنها را درمان کند. حتما روزی نیم ساعت وقت برای بازی با فرزندانتون قرار بدهید،خیلی مهمه.
پنج:هر وقت خواستید فرزندتان را تنبیه کنید، از روی عصبانیت این کار را نکنید؛ چون فرزند اینگونه برداشت می کند که به خاطر عصبانیت پدر یا مادرم تنبیه شدم و متوجه رفتار منفی خودش نمی شود.
شش:در بسیاری از اوقات والدین دارای ویژگی کمالگرایی هستند و خیلی جزیی نگر می شوند و معیارها و ملاکهای سخت گیرانه زیادی در زندگی دارند و کارهای سخت و زیادی از فرزنداشون انتطار دارند که این مساله علاوه بر پرخاشگری کودک موجب ضعف در اعتماد به نفس کودک خواهد شد و آسیبهای زیادی بر کودک وارد می شود. لطفا سخت گیری نکنید با سخت گیری نه تنها در تربیت فرزندان موفق نخواهید شد بلکه فرزند را دچار آسیب خواهید کرد.
هفت: سعی کنید وقتی میخواهید فرزندتون را از کاری نهی کنید یا او را مدیریت یا کنترل کنید با عصبانیت این کار را انجام ندهید بلکه با حالت خنده و لبخند و در عین حال قاطع این کار را انجام دهید مثلا احساس میکنید نباید الان تلویزیون نگاه کنند، شما پس از اینکه دلیل خودتون را برایشان ذکر کردید نباید تسلیم اصرارهای او شوید بلکه با لبخند بخویید متاسفم دلیلش رو بهت گفتم و دیگه تمام شد.
در پایان جهت آشنایی بیشتر با نوجوان و مهارت تعامل با آنها چند جلسه صوتی خدمتتان ارائه می شود:
صوت1
صوت2
صوت3
صوت4
لطفا نکات گفته شده در بالا را انجام بدهید صوتهای بارگذاری شده هم گوش کنید و عملیاتی کنید و بعد از یک هفته گزارشی زا نتایج را به ما اعلام کنید تا در ادامه در خدمتتان باشم.
موفق باشید