دخترم اگر بهش توجه نکنند تو صورتشون چنگ میزنه....

سلام
از اینکه مشکل خود را با ما در میان گذاشتید سپاسگزاریم‌.
متوجه نگرانی شما برای تربیت فرزندتان هستیم. 
تربیت فرزند برای مادران از جمله دغدغه‌های اساسی زندگی آنها بوده است‌. این که کودکی مودب، با روابط اجتماعی بالا و مهربان را تربیت کنند و همیشه فرزندشان در جمع بدرخشد. اما آنچه در اینجا اهمیت دارد و قبل از هر نکته‌ای از آن باید گفته شود، این است که بدانید فرزند شما فقط یک سال و نیم دارد و هنوز برای تربیت مستقیم بسیار کوچک است.
در ادامه چند نکته عرض می‌کنیم و امیدواریم مفید واقع شود.

۱. عکس‌العمل کودکانه امری طبیعی است؛ توجه داشته باشید عکس‌العمل‌های کودکانه امری طبیعی است. همه کودکان معمولاً چون نمی‌توانند حرف بزنند و منظورشان را به اطرافیانشان بفهمانند از ابزار دیگری مثل گریه کردن، کشیدن مو، کوبیدن سر به زمین و چنین ابزاری استفاده می کنند. اما آنچه مادر در اینجا وظیفه دارد آن است که چنین اجازه‌ای ندهد و حواسش را از آن مسئله‌ای که موجب ناراحتی او شده پرت کند. وقتی شما جلوی این رفتار را بگیرید و با محبت به او ثابت کنید که حرف‌هایش را می‌شنوید و متوجه ناراحتی او هستید کمتر چنین برخوردی را از او خواهید دید.

۲. کارها را با بازی انجام دهید و صبور باشید؛ گاهی کودک اجازه نمی‌دهد که مادر کارهای شخصی او را انجام دهد. کارهایی مثل لباس عوض کردن، شستشوی کودک، شانه زدن مو و هر چیز دیگری که برای کودک ناخوشایند است. اگر مادر بخواهد در چنین شرایطی به کودک فشار بیاورد و باعث ناراحتی و عصبانیت او شود، کودک این احساس را پیدا می‌کند که مادرم من را درک نمی‌کند و احساس من را نادیده می گیرد. اما مادر باید در چنین شرایطی با محبت و بازی کردن با او رفتار کند که کودک احساس کند که مادر دارد با او بازی می‌کند و این بازی کردن حس خوشایندی برای او دارد.

۳. در برابر خواسته‌های نامعقول مهربان و مقتدر باشید؛ گاهی کودکان خواسته های نامعقول دارند. مثلاً کودکی که می‌خواهد با چاقو بازی کند و مادر مطمئن است اگر چاقو را برای بازی به او بدهد کودک به خود آسیب خواهد زد و یا گاهی صلاح نمی‌بیند که با بعضی از افراد رابطه‌ای داشته باشد و یا هر کار دیگری که مادر برای تربیت فرزند مضر می‌داند، باید در چنین شرایطی مقتدر و مهربان باشید. به این معنا که نه بگویید اما او را در آغوش بگیرید محبت کنید و عصبانی نشوید خدایی ناکرده داد نزنید و یا برخورد نامتناسبی مثل تنبیه بدنی انجام ندهید. اقتدار و محبت شما موجب می شود که کودک شما متوجه شود اگر هر بار با گریه این رفتار و یا درخواست را بخواهد، شما آن را برآورده نخواهید کرد، اما آدم مهربان و مادر مهربان او خواهید ماند. وقتی کودک شما متوجه این مسئله می‌شود که با گریه کردن، خودزنی، کشیدن مو و یا هر رفتار نامتعارف دیگری می تواند به هدف خود و خواسته خود برسد، دائما آن را تکرار خواهد کرد، زیرا هر بار این رفتار را نشان داده است به نتیجه دلخواه خود رسیده است.

۴. تذکر دادن در این سن اعتماد به نفس کودک آسیب می‌زند؛ از نظر روانشناسی اسلامی کودک تا هفت سالگی باید بازی کند و نقش پادشاه را در خانه داشته باشد، تربیت کودک در هفت سالگی فقط با دیدن الگوها صورت می‌گیرد. الگوی کودک تا ۷ سالگی پدر و مادر او هستند. او نگاه می‌کند و توجه می کند که پدر و مادرش چه رفتارهایی را دارند و تکرار آن‌ها موجب می‌شود که شخصیت او شکل بگیرد. تذکر دادن تا قبل از هفت سالگی نیز باید به صورت غیر مستقیم باشد. کودک شما هنوز یک سال و نیم دارد و دنیای کودکانه نامعقول را در حال سپری کردن است و هنوز نمی‌تواند از عقل و درایت خود برای انجام بهترین کار استفاده کند و این وظیفه شماست که شرایط کارهای اشتباه او را از خود دور کنید. به عنوان مثال اگر می‌دانید کودکتان با دیدن این چنگال روی زمین ممکن است آن را بردارد و به دیوار بکشد، به جای اینکه به کودک بگویید نه نباید این کار را انجام بدهی، قبل از آنکه چنگال را ببیند و از روی زمین بردارد، آن را برارید و زمینه کار اشتباه را حذف کنید تا مجبور نشوید به کودک خود تذکر دهید. تذکر دادن و اجازه ندادن کودک برای کودکی کردن، آب بازی کردن، بازی با رنگ‌ها، خوردن غذا و ریختن آن روی لباس خود، مالیدن ماست به لباس و موهای خود، همه از کار های کودکانه و لذت بخش است. پس انتظار نداشته باشید کودک شما به اندازه شما بفهمد، درک کند و عمل کند. اجازه کودکی دادن به فرزند باعث می‌شود که در نوجوانی فرزندی معقول، آرام و مودب داشته باشید.

امیدواریم که مطالب گفته شده، شما را در حل مشکل به‌ وجود آمده یاری کند.
اگر در مورد مطالب گفته شده سوالی برایتان پیش آمد، خوشحال می‌شویم با ما مطرح کنید.
بهترین‌ها را برای شما آرزو داریم.