سلام.دختری ۲۵ ساله هستم.به مدت ۶ سال تو یه رابطه برای ازدواج بودم.ایشون همکلاس دانشگاهی من بودند.از اول رابطه اختلاف فرهنگی داشتیم.خونواده ایشون نسبت به من مذهبی هستند.ایشون خودشون هم خیلی معتقد هستند.خودم چنین خصوصیتی رو دوست داشتم اما ایشون به مرورزمان سعی کردند منو از لحاظ پوشش تغییر بدهند.من خیلی سعی کردم که تغییرکنم اما الان چندماه اخیر احساس میکردم تحمل این شرایط دیگه سخت شده و از طرفی به دلیل همین علاقم بهشون کم شد.بعد از یه مدت تصمیم به جدایی گرفتم اما ایشون مانع شدند و گفتند که من رو در پوشش آزاد میذارند.الان حدود یک ماه از این قضیه میگذره.من به حرفش تا حدی اعتماد دارم اما ۱۰۰ درصد نیست چون ترس از این دارم که این تغییر ناشی از احساسات باشد.واسه همین از آینده میترسم.و مشکل دیگه اینه که خونواده ایشون خیلی مسن هستند و احتیاج به ایشون دارند.من در آینده در محلی نزدیک به خونوادشون باید زندگی کنم.خودشون میگن که جز احترام و محبت توقعی دیگه از من ندارند و واسه خونوادشون پرستار میگیرند.اما من ترس از این دارم که توقعی بیشتر داشته باشند و من از لحاظ شخصیتی جوری نیستم که بتونم هرکاری کنم.راستش این دو موضوع منو به شک انداخته.از طرفی پسرعمه من ازم خواستگاری کرده.ایشون همسن من هستند و از لحاظ فرهنگی مشابه هستیم.ایشون یه خواهر دارند که ناشنواست و مشکل ژنتیکی حتی در فامیل درجه دوم هم دارند.و اینکه من هیچ شناختی نسبت بهشون ندارم چون ایشون تهران هستند و ما شهرستان بخاطرهمین رابطه نزدیکی که باعث شناخت بشه نداشتیم.اما خونوادم اجازه اینکه نامزد باشم بهم میدن.تنها دلیل نگرانی من مشکل ژنتیکی هست.تا یه حدی هم دنبالش بودم متوجه شدم که ازدواج با ایشون ریسک داره.اما شرایطی دارند که واسه من واقعا مهم هستن مثل شباهت فرهنگی و اینکه من خودم همیشه دوست داشتم در آینده در تهران زندگی کنم.لطفا من رو در انتخاب صحیح راهنمایی کنید....ممنون
سلام یعنی شما فقط بخاطر اینکه ازت میخواد حجابتو رعالیت کنی می خوای ولش کنی؟ تنها ایرادش همینه؟ بنظرم خیلی نامردیه. برای رد کردن یه خواستگار خیلی بیشتر از یه حجاب ساده باید عیب و ایراد توش ببینی. اگه از نظر مالی و اقتصادی شرایطش خوبه، اگه از نظر اخلاق و ایمان تایید شده س، اگه مسولیت پذیره ، اگه تورو دوست داره چرا ولش کنی واقعا چرا؟
فقط یه چیزی رو تو این چند سال باید فهمیده باشی اون هم اینکه نکنه آدم شکاکی باشه که در اون صورت من بهت حق میدم اما اگه شکاک نیست واقعا دلیلی نداره ردش کنی
سلام
در مورد اولی باید عرض کنم از ظاهر صحبت های شما بر میاد که در زمینه اعتقادی خیلی با هم تناسب ندارین. لذا شما باید این مسئله رو بیشتر بررسی کنی. اگه این اختلاف شدید باشه نه تنها در مسئله حجاب بلکه در مسائل دیگه هم با مشکل مواجه میشین چون نه ایشون میتونی با اعتقادات شما کنار بیاد و نه شما میتونی اعتقادات ایشون رو تحمل کنی مگر اینکه یکی از طرفین عقلا به این نتیجه برسه که اعتقاد خودش اشتباهه و اعتقاد طرف درسته و بخواد مطابق اون عمل کنه وگرنه اگه این قبول کردن صرفا از روی احساس باشه؛ چنانچه طرف شما این حالت رو داره و داره به خاطر علاقه ای که به شما داره از اعتقاداتش کوتاه میاد، این کوتاه اومدن دووم پیدا نمیکنه و به احتمال زیاد بعد از ازدواج پشیمون میشه.
اگه مسئله اولی حل بشه مشکل دومی خیلی مسئله ساز نیست چون اولا ایشون گفته برای پدر و مادرش پرستار میگیره ثانیا کمک کردن به کسی که توان نداره نه تنها بد نیست بلکه خیر دنیا و آخرت رو به شما میرسونه. با این حال در انجام دادن یا ندادنش مختارید.
در مورد پسر عمتون باید عرض کنم ازدواج فامیلی از لحاظ های زیادی خوبه مثل اینکه شناخت نسبت به طرف و خونوادش تا حدودی بیشتره و اختلاف فرهنگی خیلی کم دیده میشه. البته شناخت به معنای شناخت کامل خود شخص نیست بلکه همین که خونواده ها همدیگه رو میشناسن تا حدود زیادی مسئله شناخت رو حل میکنه. منتها مسئله ژنتیک هم از اهمیت زیادی برخورداره. لذا اگه شرایط دیگه پسر عمتون مورد قبول شماست، میتونید با اطلاع خانواده ابتدا به یه مشاور ژنتیک مراجعه کنید و اگه ایشون اجازه ازدواج داد بقیه مراحل رو طی کنین.
پیروز و سربلند
خیلی هم باید شما از خدات باشه که روی شما غیرت داره! و این غیرت مطمئننا از سر دوست داشتن ِ !!
لطفا شما خودت رو اصلاح کن و پوشش ت رو درست کن تا واست سخت نباشه!!!
مهسا جون شاید پسر عمت تو اینده اخلاقش بد بشه شاید اونقدری که تو رابطه قبلیت محبت میدیدی دیگه نبینی اونوقت کخ یخ خلا تو زندگیت حس میکنی که قابل جبران نیست درباره پدر و مادرشم یه پرستار بگیرید باهاشون باشه شما هم تند تند بهشون سر بزنید اتفاقا اونا میشن برکت زندگیت و ثوابش تا همیشه باهات ،پدرو مادر دو عضو جدا نشدنی هستند که اون پسر 100%باید همراهشون باشه در مورد مذهبی بودن هم بزرگترین نعمت چون اگر قلبا به خدا و دینش ایمان داشته باشه تو زندگی کمتر دچار مشکل میشی ،جایگاهت بالا میره و خالصانه دوست داشته میشی و از عاقبت زندگیت مطمئنی در مورد تهران هم ،مهم نیست ادم کجا زندگی کنه مهم اینه که دلش خوش باشه مهم اینه که غریبی نکنه ،فقط فقط شاد باشه
ببین در کنار کدومشون ارامش میگیری و شادی...
اها الان دوباره پستو خوندم فهمیدم میخوای اونو ول کنی به خاطر پسر عمت.....مشکل ژنتیکی با اون منظورتونه؟؟؟؟؟؟؟
این برمیگرده به این ضرب المثل...نوکه میاد به بازار......
نمیدونم چی بگم...ولی رسمش نبود 6سال وابستش کنی بعد تازه به این نتیجه برسی بهم نمیاین.........
ببخشید ولی به نظر من نامردیه بخوای ولش کنی..............اون مشکلی هم که گفتی اگه انقدر برات مهمه فک میکنم با آزمایشای ژنتیک مشخص باشه که یوقت خدایی نکرده خدایی نکرده احتمال بچه ناقص هست یا نه؟؟؟
درمورد پوشش هم یخورده اون باید کوتاه بیاد ویکمم شما....یچیزی هم هست بیشتر مردا تایحدی غیرتشون از دوست داشتنشونه....بهم ثابت شده که میگم...اگه براش مهم نبودی عین خیالشم نبود کجا میری و میای و چی میپوشی
اولا که خانم چیزایی که شما به خاطرش میخوای یه رابطه 6 ساله که با احساسات طرف گره خورده رو فراموش کنی خیلی مشکلات بزرگی نیستن
شما حق نداشتی 6 سال این بنده خدا رو تحت اختیار خودت داشته باشی وقتی که طرز فکرت اینجوریه
شاید تو این 6 سال اون به جای اینکه عاشق شما بشه میتونست کیس مناسب خودشو پیدا کنه
و دوما:
هیچوقت گنجیشکی که تو دسته رو به امید کبوتری که تو هواست رها نکن، شاید همون رو هم از دست بدی
--------------------------
تو این دوره که دخترا دنبال خواستگار خوب و معتقد میگردن شما به خاطر پایبندی اون به اخلاق و مذهب گله میکنی؟!!!
شاید اونی که فرهنگش مث خودت باشه نتونه طی زندگی چندین ساله متعهد باشه و بره سراغ دوستی های بعد از ازدواج!
بنظر من اوج نامردیه که 6 سال با یکی باشی بعد به این نتیجه برسی از نظر فرهنگی بهت نمیخوره!! و فکر جدایی بکنی!!
خب خواهر من همون سال اول که فهمیدی بهت نمیخوره جدا میشدی نه الان که 6 سال گذشته!!!!
منطقی تر اینه که پسر عمه رو بررسی کنی یه آزمایش ژنتیک بدید اگر مطنئن شدید مشکلی نیست باهاش ازدواج کن عاقلانه تره
ولی از نظرای دیگه شما 6 سال با این آقا بودی دوستت داره چرا زودتر ازش جدا نشدی احساس میکنم به خاطره خواستگاری کردنه پسر عمه تون سرد شدی نسبت بهش آخه الکی که نیست یکیو وابسته کنی بعد بری سراغه هر چی که بیشتر به نفعته اگر واقعا خونواده اون آقا و خودت موافق هستن با ازدواجتون چشمتو رو بقیه ببند و باهاش ازدواج کن ولی اگر میدونی خونواده ها مخالفت میکنن سعی کن یه جور متقاعدش کنی که ازدواج نکنید ولی واقعا دخترایی مثله شما اینکارارو میکنن پسرا افسردگی میگیرن به دخترا انگه خیانت و بی وفایی میزنن اگر یه پسر الان این متنه تورو نوشته بود همه سایت حسابی حالیش کرده بودن و پر بود اینجا از کامنتای بدو بیراه واقعا کارت انسانی نیست دلم بر اون پسر خیلی میسوزه که 6 ساله زندگیشو پای تو هدر داده که تو الان بگی دوس دارم تهران زندگی کنم و بعد از 6 سال یادت بیاد اختلاف فرهنگی دارید هیچی بیشتر از دخترایی مثله تو حالمو بهم نمیزنه
باهات موافقم... منم میخواستم اینو بگم ولی گفتم الان همه دخترا اعتراض میکنن و رای منفی میدن... میدونی اینکه 6 سال به پای کسی بمونی و بعدم طرف بخاطر یه خواستگار بهتر ولت کنه یعنی چی؟! اگه نمیخواست چرا سالها قبل اینو نگفت؟ تازه متوجه اختلاف فرهنگی شدن؟ جالبه! تازه میگه پسرعمشو نمیشناسه فقط چون تهران زندگی میکنه و احتمالا وضعشون بهتره دلشو گرفته، مسن بودن خانواده طرف هم دیگه از اون بهانه هاست! مثلا با پسرعمه نامزد کرد،شاید مدتی دیگه یه خواستگار بهتر از اون پیداش شد،باید پسر عمشم ول کنه؟
به صاحب پست: ازدواج کردن شما با پسر اولی که صد در صد اشتباست! البته بخاطر سرنوشت پسره نه مواردی که شما گفتین... شاید اونطوری دختری که مناسبشه و باهاش خوشبخت میشه نصیبش بشه...
در مورد پسرعمه هم ازدواج فامیلی بخصوص در خانواده ای که سابقه مشکل ژنتیکی داشتن ریسکش بالاست،البه مشاوره صحیح رو پزشکان متخصص باید به شما بدن... ولی فکر کنم شما پسرعمتون رو انتخاب کردین و فقط خواستین نظر بچه ها رو بدونین تا تصمیمتون رو تائید کنن که کردن!
از نوشتت معلومه دلت با پسر عموته... پس بهتره بیشتر رو اون فکر کنی تا اون همکلاسیت ...
با سلام
ازدواج با پس عمو ممکنه مشکل بوجود بیاره چون زنتیک خیلی تاثیر گذاره بخصوص اشاره کردید که خواهر ایشون ناشنوا هستند.
ولی الان ازمایشات زنتیک این مشکلات رو حل میکنه.
و اما در مورد اون اقا که گفتید 6 ساله در ارتباط هستید فکر میکنم زمان 6 ساله واسه شناخت کافی باشه که بدونید پای حرفشون می ایستند یا خیر.
هیچ کدام