سرکارم با جنازه بود / همه را جسد می دیدم!

خانم دکتر اتفاقا صدبار بهش گفته بودم که تو فکر ازدواج با موارد بهترم اما هربار عصبانی شد و شروع کرد به تحقیر کردن که تو هیچی نداری و این منم که وفادار بودم و برات صبرکردم و تو نمیفهمی.کلا هرچی بگم اون یک چیز دیگه میگه و اصلا به حرفام فکر نمیکنه

نگاه دین و مذهبی داشتن عالیه ولی در جامعه ما ک مفاد و تبصره های خداوند و فرستادگانش یکی درمیون رعایت میشه کارایی نداره
نه معامله هامون رنگ و بوی حلال داره و نه ازدواج هامون ساده است و نه کسی چشم دیدن موفقیت کسیو داره .

بله. همینو میگفتم. من اصلا و تحت هیچ شرایطی اینده خودم را با این اقا نمیتونم تصور کنم. شان اجتماعی و دکترا هم دیگه برام ارزشی نداره. میدونی برای اینکه منو بترسونه میاد میگه ابروریزی میکنم و کلی بد و بیراه میگه و شاید خیلی هاشو عملی نکنه اما واقعا بمن ناسزا میگه بعد دو روز جوری برخورد میکنه که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده. من منظورم این بود بنظرت این جور رفتارها نشان دهنده چه جور شخصیتی هست؟و برای افزایش تجربه خودم گفتم و اینکه برای اینکه بتونم از دستش خلاص بشم بنظرت چکار باید کرد؟تنها حربه ای که داره اینه که بین دوستات و همکارات ابروتو میبرم اما منم دیگه این دفعه نمیخوام کوتاه بیام اما نگران حرف مردم هستم.

مزاحمته؟ یعنی به عمد میخواد اذیتت کنه؟

به نظر این اقا خیلی ادم چیپی به نظر میاد. یعنی اگه یه کلمه از این حرفهارو به من میزد به ازای هر کلمه دو تا دندونش تو شکمش بود.
به نظرم از این دفعه خواستی با هرکسی وارد رابطه بشی اول باهاش رک و راست در مورد اینده و خرج کردن صحبت کن بگو زیاد روی پول من که خانوم هستم حساب نکن اصلا تحت هیچ عنوان اگه با یه نفر ازدواج هم کردی اجازه نده سر از مشکلات خانوادگیت در بیاره و بخواد سواستفاده کنه سعی کن یه سری دوست خانوم پیدا کنی به عنوان سنگ صبور و درد دل های خانوادگیت رو به اونها بکنی.
مثلا من همیشه درد دل های خیلی خصوصیم رو به دوستهایی میگم که میدونم سالی یه بار هم همدیگر رو نمیبینیم چون حتی به همکلاسی خانومت هم تو دانشگاه نمیتونی اطمینان کنی کلا من برای هر مشکلم یه دوست دارم با خودمم عهد کردم به شوهرم اجازه دخالت تو مشکلات خانوادگیم رو ندم چون میدونم همیشه مثل پتک میکوبه سر ادم.
نگران مامانت اینها هم نباش دکتر همیشه به من میگفت تو خودت رو ناراحت نکن مامانت بیمار هست تقصیر تو نیست من و تو الان تنها شانسی که داریم انتخاب درست برای اینده  هست.
حالا تو هم موقعیت خوبی هم از نظر تحصیلی داری هم از نظر شغلی و مالی پیشرفت خوبی داشتی به نظرم عجله نکن با دقت انتخاب کن فقط یه ذره سعی کن روی خودت کار کنی من جات باشم اول تکلیف دکتری رو مشخص میکنم بعد در کنارش به ازدواج هم فکر میکنم. سعی کن یه انتخابی کنی که پس فردا بچه ات بهت نگه این چه شوهری بود.

خواهر من. من میدونم واسه خانوم خوبی مثل شما خواستگار زیاده. به این دلیل میگم تو دفاتر ثبت نام کن که اونجا افرادی هستن که توتحقیقات کمکت میکنن تا بتونی راحت انتخاب کنی

وکیلی جون عاشقتم.

ان شاالله که حداقل تا 120 سال دیگه عمر با عزت داشته باشی . آخه چرا اینقدر ناامیدی ؟

مرگ برای همه هست . ( چقدر راحت از مرگ حرف می زنم منی که وقتی خبر مرگ کسی رو میشنوم کلی ناراحت میشم . اگه بشناسمش کلی گریه م می گیره . منی که اینقدر زود برای ناراحتی دیگران ناراحت میشمو گریه م میگیره ) ولی چیکار میشه کرد عزیزم ؟

از مرگ فرار کنیم ؟ از اول همینجور بوده تا آخرشم همینجوره . مگه ما از آدم ابوالبشر تا حضرت قائم (عج) برتریم ؟ همه از خاکیم آخرشم همونجور که خودت گفتی برمیگردیم بخاک .

جسد ما بعد از یه مدتی شروع به تجزیه می کنه و خوراک کرمها و انواع و اقسام حشرات میشه . به نظرت اگه جسد ما تشریح بشه تا یه دردی از درد بشر کم بشه بهتر نیست تا الکی خوراک کرمها بشه ؟

یکی از اساتید دانشگاه ها رو چندوقت پیش شنیدم که وصیت کرده بوده بعد از مرگش جسدش رو بزارن توی دانشگاه برای تشریح . و همین کار رو هم کرده بودن .

اگه همه بدونیم مرگ ما به دم و بازدمی بنده اینقدر هم دیگه رو اذیت نمی کردیم . حتی همین سایت ، هیچ کسی دیگری رو نمیشناسه ولی بی خودی به خاطر اینکه نظراتمون با هم اختلاف داره حرمت هم رو می شکنیم .

عزیزم آخر و عاقبت همه ی ما یکیه : مرگ .

از دستش راه فراری نداریم .

حالا شما چه ناامید باشی . چه امیدوار . چه درس بخونی و مشکلی از روی مشکل آدمها برداری چه بی سواد باشی . چه پولدار چه فقیر . همه یه جا میریم .

پس ناامیدی رو از خودت دور کن .

انیشتن موقع مرگش روی میزش پر بوده از فرمول و حساب و کتاب !

یکی دیگه از دانشمندان ایرانی که متاسفانه اسمش رو فراموش کردم که حتما خودت شنیدی : موقع مرگ راجع به یه مسئله علمی از یکی از دوستانش سوال می کرده که بهش اعتراض کردن که تو در حال مرگی این چیزا به چه دردت می خوره ؟ گفته اگه جواب این موضوع رو بدونمو بمیرم بهتره یا در حسرت جواب بمیرم ؟

حضرت محمد (ص) نمی دونسته که آخرش چی میشه ؟ فکر می کنی برای چی اینقدر سختی و عذاب مشرکین و اعراب جاهل زمانشون رو تحمل می کردن ؟

یا همین دکتر حسابی ، چرا اینقدر زحمت می کشید ؟

یا ماری کوری که با سختی درس خوند و اختراع کرد و آخرش هم با همون اختراع خودش مریض شد و از دنیا رفت ؟

همه ی ما داریم از زحمات افراد قبل از خودمون استفاده می کنیم . وگرنه ما که از خودمون چیزی نداریم . توی دوران ما همه چیز حاضر و آماده در اختیارمون بوده .

به قوله معروف دیگران کاشتن تا ما بخوریم . حالا ما باید بکاریم تا دیگران بخورن .

فکر می کنی اگه بگی من شاید لحظه ی دیگه بمیرم پس هیچی به من مربوط نیست ، دیگه همه چی حله ؟ نه عزیزم خدا به خاطر هر چیزی که در اختیار ما گذاشته از ما حساب پس می گیره . ما باید جوابگو باشیم .

الان اینقدرها انسان هستن که با بیماریهای صعب العلاج دست به گریبانن و آرزو دارن که سلامتیشون رو بدست بیارن تا بتونن زندگی کنن . افرادی که سرطان ریه دارن آرزوی یه نفس راحت و بدون درد رو میکشن . اونوقت امثال ماها همش در حال کفر نعمتیم . چهار ستون بدنمون سالمه اونوقت می گیم آخرش که می میریم دیگه چرا کاری بکنیم ؟

می دونم تشریح و کالبد شکافی وحشتناکه ولی عزیزم شما نباید به خاطر این موضوع خودت رو از خوشی های حلال محروم کنی .

یه خورده به دور و بر خودت نگاه کن . به افراد عاشق نگاه کن . ببین چه ذوقی دارن ؟ چند لحظه خودت رو جای اونا قرار بده . تصور کن عاشق شدی . تصور کن عشقت رو در آغوش گرفتی و می بوسی . نمیدونی چه حالی داره . عزیزم غم و ناامیدی رو از خودت دور کن . دنبال عشق باش . جوینده باش تا یابنده باشی . با عشق ، لذت زندگی رو بچش . عشق چیزه عجیبیه تا تجربه ش نکنی متوجه نیستی ولی وقتی تجربه کردی دیگه نمی خوای از دستش بدی .

نمیدونی چه نعمتها و لذتهایی رو داری از دست می دی .

به خودت بیا . تو دلت پاکه . بهترین زندگیها انتظارت رو می کشن

سلام . از قسمت ارسال مطلب .

چقدر نظرها و ترس ها با هم فرق داره!!

فکر نکنم من از تشریح مرده بترسم چون خیلی ادم بی احساسی هستم یعنی مرده رو تو هر حالتی ببینم اصلا بهم حس خاصی دست نمیده چه سالم چه تشریح و درب و داغون باشه.

من عاشق اینم که یه روز بازپرس جنایی بشم و همش سر کارم با پزشکی قانونی و بازدید از محل وقوع حادثه و... باشم.

به نظرم کاربر خیلی روح لطیفی داره که طبیعی هست ولی من خیلی بیش از حد ادم بی احساسی هستم.

 ولی حس خودم در مورد مرگ کاملا طبیعی هست یعنی نهایت لذت رو از زندگیم میبرم برنامه ریزی برای تا بیست سال اینده ام رو هم کردم اگر هم بگن سه روز دیگه میمیری هیچ حس بدی ندارم فکر نمیکنم کار ناتمامی داشته باشم خیلی از خودم راضی ام احساس نمیکنم به کسی دینی دارم مثل یه ادمی هستم که بگن چمدونت رو ادماده کن میخوایم بریم شمال مسافرت اصلا نمیترسم انقدر هم کنجکاو هستم میخوام برم ببینم اون دنیا چه خبره!

به نظر من جسم ادمها مهم نیست مهم روح هست ممکنه جسم بره زیر خاک ولی روح ادم میمونه با اون کارهایی که خوب یا بد تو زنده بودنمون انجام دادیم.

من همیشه قبل جسمم نگران روحم هستم همونطور که ادم عاقل یه سنگ نمیزنه تو سر خودش و به جسمش اسیب نمیزنه و مواظب خودش هست یه ادم عاقلتر مواظب روحش هست نه خودش به روح خودش ضربه میزنه هم اینکه نمیذاره کسی دیگه به روحش اسیبی وارد کنه.

عشق به جسم و روح هم وقتی بوجود میاد که ادم عاشق خودش باشه بفهمه که خودش  به اندازه خودش مفید هست تو جامعه دیگران دوستش دارن یه خانواده خوب داره جسم سالم داره.

به نظر من دیدن تشریح جنازه ها یه بخش کوچیکی از ترسهای کاربر هست یه جورایی انگار از خودش راضی نیست انگار مشکل از یه جای دیگه هست.

من خودم تو زندگیم هزار تا مشکل دارم ولی همیشه میگم با وجود این مشکلها من چطوری باید خوب زندگی کنم مثل ادمی که یه پا نداره میگه خوب حالا با نداشتن یه پا من چطوری باید مثل ادمهای عادی دیگه زندگی کنم.

به نظرم گاهی ادم برای اینکه بفهمه مشکل نداره بره تو اجتماع یه سرکی بکشه ببینه مردم چطور دارن زندگی میکنن گاهی مشکلات روحی ما به خاطر اینه که از خودمون و زندگی توقعمون بالاست به خودمون سخت میگیریم.

گاهی اوقات به حیوانها و پرنده ها نگاه کن که چه تلاشی برای لونه سازی میکنن و بعد میرن جفت انتخاب میکنن و تشکیل خانواده میدن  با اینکه میدونن همیشه خطر در کمینشون هست که یا  یه شکارچی  بزنه لونه شون رو خراب کنه یا یه حیوون دیگه بیاد بچشون رو ببره یا هزار تا اتفاق دیگه ولی با انگیزه و غریزه به زندگیشون ادامه میدن.