سوال اخلاقی: ریاضت شرعی....

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

ضمن تشکر از حسن اعتماد و ارتباط شما با مجموعه

از توجه شما به امور معنوی به خصوص در این دوره زمونه که نوعا افراد دچار روزمرگی شدن خرسندیم. امیدوارم تا اونجا که بتونم با عرض چند نکته شما رو یاری کنم.

مسیر معنویت دنیای خودش رو داره و اصول خاصی بر او حاکم هستش. فراز و نشیب داره و سختی و شیرنی رو توأمان داره و گاهی تلخی و شکست و گاهی شیرینی درک توفیق. این فراز و نشیب ها گاهی لازمه راه هستش و گاهی نتیجه و مکافات عمل خود ما و لو اینکه خودتون اطلاع نداشته باشیم.
در این مسیر انسان رو با ناز و نیاز با هم تربیت می کنن. گاهی بهش حلاوه معنویت می دن و گاهی ازش می گیرن که انسان به خودش مغرور نشه و فکر نکنه که این حالات به طور صددرصد نتیجه تلاش خودش هست و هر گاه که تمایل داشت خواسته اش براورده بشه. خیر. به سالک می فهمونن که همه چیز به اختیارش نیست. بلکه فرماندار و مربی کسی دیگه اس. گاهی این توقف بخاطر این هست که به سالک بفهمونن برای عروج به مراتب بالاتر باید هزینه داد بیشتر از خود گذشت و پا روی نفس گذاشت. خلاصه حرکتی کرد.مثلا اشک ریخت، دست کسی رو گرفت، اگر تاکنون زیارت عاشورا می خوندید، توقع بالاتری دارن تا شما رو به سطح بالاتری برسونن، مثلا اشک بر مظلومیت امام حسین ع در حین زیارت و لو به اندازه بال مگس

گاهی این توقف بخاطر این است که در شرایط فعلی رسیدن به مراتب بالاتر به صلاح نیست. هر چه بالاتر شکننده تر. رسیدن به مرحله بالاتر نیاز به ظرفیت مضاعفی است که لازم است کسب شود و تا کسب نشود به نفع خود شخص هستش که سیرش متوقف شود.
البته در این رابطه موارد دیگری هم هست که قابل ذکر هست که می تونید به لینک زیر مراجعه بفرمایید

http://btid.org/node/244624

التماس دعا

یا علی