سوال اعتقادی: از کجا بدونیم که با اهل بیت محشور میشیم یا نه؟

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

محشور شدن از کلمه «حشر» به معنای برانگیختن و گرد هم جمع شدن است و در اصطلاح دین، جمع‌آوری تمام آفریدگان در قیامت برای حسابرسی به کار می‌رود.[دهخدا، ج 6، ص 7973]

پس اگر کسی به چیزی علاقه داشته باشد و محبت آن را همراه خود تا قیامت ببرد، روز قیامت خداوند او را با همان چیز محشور می‌کند؛ یعنی اینها در کنار هم و با همراهی همدیگر، در پیشگاه الهی جمع می‌شوند.

این مطلب، به معنای «معیت» که در قرآن کریم آمده است، بسیار نزدیک است؛ به این معنی که اگر کسی اهل‌بیت علیهم‌السلام را دوست داشته باشد، در قیامت نیز همراه با آنان وارد محشر می‌شود و همین همراهی باعث نجات آنها خواهد شد.

پیامبر فرمود: «هر که ما اهل‌بیت را به خاطر خدا دوست داشته باشد، با ما محشور شود و او را با خود به بهشت بریم».[بحارالانوار، ج46، ص202]

همچنین فرمود: «هر که ما را دوست بدارد، روز قیامت با ما خواهد بود. انسان اگر سنگی را دوست بدارد، خداوند او را با همان سنگ محشور می‌کند».[امالی، صدوق، ص210]

با توجه به روایت و آیات قرآن، میوه محبت واقعی، پیروی و اطاعت از خدا و اهل بیت علیهم السلام است.[آل‌عمران: 31] ما در نماز روزی چندین مرتبه از خدا خواهش می‌کنیم که ما را در «صراط مستقیم» قرار دهد که همان راه اهل‌بیت است، سپس خداوند راه این امر را در دو چیز خلاصه می‌کند. یک. اطاعت از خدا، دو. اطاعت از پیامبر و اهل‌بیت علیهم‌السلام.[نساء: 69] پس اگر در این راه قرار گرفت، با اهل‌بیت همراه می‌شود.

خلاصه اینکه محبت و اطاعت از اهل‌بیت علیهم‌السلام؛ یعنی همراهی با آن‌ها در دنیا و نتیجه آن همراهی و محشور شدن با آن‌ها در قیامت و بهشت خواهد بود.

جواب قسمت دوم سؤال
آری! دنیا با همه خط و خال خود، در حال تلاش است که انسان را به هر شکلی شده است، فریب دهد. نکته قابل توجه این است که به اندازه‌ای که از محبت خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام در دل ما کم شود، محبت دنیا می‌آید؛[درست مانند دو کفه ترازو] ولی هرگز نباید ناامید شد و همواره تلاش کنیم تا محبت به اهل بیت را در قلب بیشتر کنیم تا به مرور زمان محبت دنیا در دلمان کمرنگ شود؛ اگر [بعد از تلاش] چیزی از محبت دنیا در قلب انسان باقی ماند، انشاالله با شفاعت و همراهی اهل بیت علیهم‌السلام به مرور زمان از بین می‌رود.

 عدم محبت دنیا به معنای نداشتن دنیا نیست؛ بلکه به معنای دل نبستن به دنیاست؛ به این معنا که اگر چیزی از دنیا را از دست داد، ناراحت نشده و باعث رنجیدن خود و دیگران نشود.

پس همین محبت که نسبت به اهل‌بیت دارید را غنیمت بشمارید و تلاش کنید همین را زیادتر کنید.

نکته قابل توجه اینکه محبت دنیا، با چند چیز کمرنگ می‌شود؛ با درخواست و دعا از خداوند؛ با مطالعه بی‌ارزش بودن دنیا و زودگذر که در این زمینه مطالعه نهج‌البلاغه فوق العاده کمک می‌کند؛ همچنین زیاد حساب باز نکردن روی دنیا و... . البته لازم است بدانید که ترک دنیا و ترک داشتن زندگی راحت در دنیا در روایت نهی شده است.

نکته پایانی اینکه از مجموع روایات چنین به دست می‌آید که کسی که محبت اهل‌بیت داشته باشد، محبت دنیا به او ضرر نمی‌زند؛ یعنی محبت دنیا در مقابل محبت اهل‌بیت، چیزی به حساب نمی‌آید.  

برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید.
https://btid.org/fa/news/147668