سوال اعتقادی: آیه ای صریح در مورد خلافت حضرت علی ابن ابیطالب (ع) و ائمه اطهار (ع)

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

برای پاسخ به این پرسش به چند نکته باید دقت داشت:
یک. خداوند حکیم است و هر چه در قرآن کریم آورده است از روی حکمت و علم بی‌پایان خود آورده است و هیچ‌گونه شکی در آیاتش نیست.

دو. بشارت به امامان دوازده‌گانه بعد از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز از مسلّمات و یقینیات است که شیعه و بسیاری از اهل تسنن به آن تصریح کرده‌اند.

بر اساس این دو مورد، نیامدن اسامی امامان در قرآن کریم، بی‌شک حکمت‌هایی داشته است که از نگاه ظاهر ما مخفی است؛ ولی به برخی از حکمت‌های ظاهری آن اشاره می‌کنیم:

یک. امتحان و آزمایش
خداوند می‌فرماید هر چه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود، گوش دهید [حشر: 7] و از او اطاعت کنید [آل‌عمران: 32] و بدون تردید یکی از مهمترین سخنان حضرت، ولایت و امامت امیرالمؤمنین و امامان بعد از ایشان است. پس اگر واقعا کسی اهل اطاعت باشد، باید این سخن حضرت را نیز اطاعت کند، پس به واسطه همین سخن مردم امتحان می‌شوند.[عنکبوت: 2]

دو. بر اساس قاعده «کنایه، رساتر از تصریح است»، خداوند متعال با کنایه از ائمه در قرآن کریم سخن گفته است؛ زیرا اگر تصریح به نام می‌کرد، برای آنان مصادیق زیادی تراشیده می‌شد؛ ولی وقتی که قرآن صفات آنها را بیان می‌کند، هیچ کسی نمی‌تواند خود را مصداق آن بداند؛ زیرا به محض اینکه بگوید فلانی امام است، باید همان صفات را در او جستجو کرد. مانند علم، قدرت، ملک و...

سه. بی‌شک خیلی از مسائل دیگر در قرآن کریم نیامده است. مانند دو رکعت بودن نماز صبح و... و نیامدن در قرآن کریم دلیل بر نبودن و یا شک و تردید و... نخواهد بود؛ زیرا بسیاری از احکام را خداوند توسط پیامبرش به مردم ابلاغ کرده است. همان‌گونه که همین سؤال را از امام صادق علیه‌السلام پرسیدند و حضرت همین جواب را دادند.[کافی، ج1، ص286]

چهار. هرچند برخی می‌خواهند بگویند که نام امیرالمؤمنین علیه‌السلام در قرآن آمده است و به برخی آیات مانند سوره زخرف، آیه4؛ ولی هیچ دلیلی بر این‌گونه موارد وجود ندارد؛ البته برخی روایات ضمیر موجود در آیه را به امام امیرالمؤمنین باز می‌گرداند.[تفسیرقمی، ج1، ص29]

برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید. 
http://btid.org/node/99783