فرزندم اصلاً خیال بافی نداره

09:40 - 1401/01/31

سلام. عرض خداقوت

پیرو این پیامی که داخل کانالتون قرار دادید که بچه ها تا سن دبستان باید خیال بافی کنند.
سؤال من اين هست که پسرم 6 ساله هست و اصلاً خیال بافی نداره. میشه راهنمایی بفرمایید؟

------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum 
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register

انجمن‌ها: 
http://btid.org/node/206416
تصویر توفیقی

سلام علیکم

از اینکه مطالب کانال ما را دنبال میکنید و به ما اعتماد دارید تشکر میکنم.

آنچه در کانال ذکر شده بود این مطلب علمی بود:

«خیالبافی از  نشانه های بارز کودکان در سالهای پیش از مدرسه و حتی اوایل دبستان است، هر چه کودکان در این سن خیالبافی بیشتری نشان دهند در بزرگسالی خلاقیت بیشتری خواهند داشت؛ بنابراین جالب است بدانیم آنچه مایه نگرانی است  نبود خیالبافی در این سن است.»

همانطور که ذکر شده این مطلب دو بخش دارد یکی در مورد کودکانی که خیلی خیالبافی میکنند؛ مثلا کودک یک دوست خیالی دارد که با او زندگی میکند، با او حرف میزند، حتی هنگام غذا خوردن یک بشقاب غذا در کنار خود برای دوست خیالی خود میگذارد و ... یا از مسایل عجیب و غریبی از مهد کودک خود میگویید و موجب نگرانی والدین می شود که گفته می شود این مساله جای نگرانی نیست و اتفاقا خیالپردازی او با خلاقیت در بزرگسالی رابطه دارد و معمولا این کودکان وقتی بزرگ شوند از قدرت خلاقیت بیشتری برخوردارند.

نکته ای که لازم است در این مورد گفته شود این است که در برخی موارد کودک با توجه به خیالپردازی های خود حرفهایی میزند و چیزهایی به دیگران نسبت میدهد که ممکنه والدین او را متهم به دروغگویی کنند و شروع به نصیحت کردن او کنند در حالی که این رفتار والدین اشتباه است و به کودک آسیب میزند؛ در این خصوص نکاتی وجود دارد که لازم است والدین آموزش ببینند تا بدانند که چگونه باید با کودک مواجه شوند و با او تعامل کنند تا بهترین رشد را داشته باشد و به او ضربه نزنند.

اما در بخش دوم بیان شد «آنچه مایه نگرانی است  نبود خیالبافی در این سن است»؛ این جمله اشاره به وجود برخی اختلالات روانشناختی همچون اوتیسم و یا عقب ماندگی ذهنی و اینگونه اختلالات دارد که در اینگونه کودکان دارای اختلال طبیعتا خیالپردازی هم وجود ندارد. البته این مساله موجب نگرانی شما نشود، چون وجود این اختلالات با علایم دیگری که به وضوح مشخص است و در مقایسه با دوران رشد کودک و رشد همسالان قابل شناسایی است، توسط والدین تشخیص داده می شود.  بنابراین در کودکانی که سالم هستند با یک تک علامت نمیشه برچسب اختلال به کودک زد.

 نکته مهم که پاسخ به سوال شماست این است که این خیالپردازی ها در کودکان متفاوت است یعنی ممکن است یک کودکی خیالپردازی زیاد و در دیگری کم باشد، و اینکه این خیالبافی ها به مرور کمتر و نهان تر می شود. بنابراین می توان گفت در کودکان سالم فقدان خیالبافی نداریم حتما هست ولی ممکنه خیلی محدود باشه یا کودک بروز ندهد.

موفق باشید.