با سلام و عرض تشکر از سوالی که در انجمن رهروان ولایت مطرح کرده‌اید.
در قدم نخست شما باید منشاء این احساس را بیابید که چرا این حس در وجود شما ریشه دوانده است؟
ما احتمالاتی را در اینجا ذکر می‌کنیم که شما باید بررسی نمایید که از کدام یک ناشی می‌شود.
1.سرد مزاجی شما و نیاز کم شما به مسائل جنسی.
2.یک اتفاق بد و ناراحت کننده در زمان‌های گذشته که شما را نسبت به این‌گونه مسائل متنفر کرده‌است؟
3.نیازهای عاطفی شدید و عدم توجه به این نیاز اجانب همسر
4.نوع نگرش شما به مسائل جنسی که می‌تواند ناشی از فضایی باشد که شما در آن بزرگ شده‌اید و تربیت یافته‌اید.
اگر مورد اول باشد که این مساله نیاز به درمان دارد حل شدنی است و اگر مورد دوم باشد، با رجوع به یک روان‌شناس و یافتن ریشه آن باید در صدد رفع آن برآیید و برای مورد سوم نیز نیاز به دریافت مشاوره حضوری برای خودتان و همسرتان دارید که در این زمینه نباید کوتاهی کنید.
اما اگر مشکل شما در نوع نگرش شما و طرز فکر شما باید در این باره باید بگوییم که این یک نیاز طبیعی است و اگر چه در شدت آن با نیازهایی مانند گرسنگی و تشنگی تفاوت‌هایی دارد ولی در اصل اینکه هر دو نیاز جسمی هستند هیچ تفاوتی ندارند.
اسلام نیز توجه به این نیاز را ضروری می‌داند چرا که کتمان آن آسیب‌های جبران ناپذیری را به زندگی انسان و حتی مسیر تعالی او وارد خواهد آورد. البته توجه به این مطلب نیز بسیار ضروری است که نیاز جنسی نباید تمام علت و هدف ما را از ادواج دربر گیرد بلکه به عنوان یک علت در کنار علل دیگر قرار می‌گیرد.
امام صادق عليه السلام می‌فرمایند: « زن عثمان بن مظعون ، نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و گفت: اى پيامبر خدا! عثمان، كارش اين شده كه روزها را روزه بگيرد و شب ها را به عبادت بگذراند .پيامبر خدا ، پاى افزار به دست و خشمناك ، بيرون شد تا نزد عثمان آمد . او را مشغول نماز خواندن يافت. عثمان با ديدن پيامبر خدا ، نمازش را سلام داد و به او فرمود: «اى عثمان! خداوند متعال ، مرا با رهبانيت نفرستاده؛ بلكه با آيين مستقيم و ساده و آسانگير ، فرستاده است. من ، هم نماز مى خوانم، هم روزه مى گيرم و هم به همسرم مى رسم. پس، هر كه آيين مرا دوست دارد ، بايد از سنّت من پيروى كند، و از سنّت من است نزديكى كردن».[1]
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت:
1.لكافي : ج 5 ص 494 ح 1 عن ابن القدّاح ، بحار الأنوار : ج 22 ص 264 ح 3 .
با سلام و عرض تشکر از سوالی که در انجمن رهروان ولایت مطرح کرده‌اید.
در قدم نخست شما باید منشاء این احساس را بیابید که چرا این حس در وجود شما ریشه دوانده است؟
ما احتمالاتی را در اینجا ذکر می‌کنیم که شما باید بررسی نمایید که از کدام یک ناشی می‌شود.
1.سرد مزاجی شما و نیاز کم شما به مسائل جنسی.
2.یک اتفاق بد و ناراحت کننده در زمان‌های گذشته که شما را نسبت به این‌گونه مسائل متنفر کرده‌است؟
3.نیازهای عاطفی شدید و عدم توجه به این نیاز اجانب همسر
4.نوع نگرش شما به مسائل جنسی که می‌تواند ناشی از فضایی باشد که شما در آن بزرگ شده‌اید و تربیت یافته‌اید.
اگر مورد اول باشد که این مساله نیاز به درمان دارد حل شدنی است و اگر مورد دوم باشد، با رجوع به یک روان‌شناس و یافتن ریشه آن باید در صدد رفع آن برآیید و برای مورد سوم نیز نیاز به دریافت مشاوره حضوری برای خودتان و همسرتان دارید که در این زمینه نباید کوتاهی کنید.
اما اگر مشکل شما در نوع نگرش شما و طرز فکر شما باید در این باره باید بگوییم که این یک نیاز طبیعی است و اگر چه در شدت آن با نیازهایی مانند گرسنگی و تشنگی تفاوت‌هایی دارد ولی در اصل اینکه هر دو نیاز جسمی هستند هیچ تفاوتی ندارند.
اسلام نیز توجه به این نیاز را ضروری می‌داند چرا که کتمان آن آسیب‌های جبران ناپذیری را به زندگی انسان و حتی مسیر تعالی او وارد خواهد آورد. البته توجه به این مطلب نیز بسیار ضروری است که نیاز جنسی نباید تمام علت و هدف ما را از ادواج دربر گیرد بلکه به عنوان یک علت در کنار علل دیگر قرار می‌گیرد.
امام صادق عليه السلام می‌فرمایند: « زن عثمان بن مظعون ، نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و گفت: اى پيامبر خدا! عثمان، كارش اين شده كه روزها را روزه بگيرد و شب ها را به عبادت بگذراند .پيامبر خدا ، پاى افزار به دست و خشمناك ، بيرون شد تا نزد عثمان آمد . او را مشغول نماز خواندن يافت. عثمان با ديدن پيامبر خدا ، نمازش را سلام داد و به او فرمود: «اى عثمان! خداوند متعال ، مرا با رهبانيت نفرستاده؛ بلكه با آيين مستقيم و ساده و آسانگير ، فرستاده است. من ، هم نماز مى خوانم، هم روزه مى گيرم و هم به همسرم مى رسم. پس، هر كه آيين مرا دوست دارد ، بايد از سنّت من پيروى كند، و از سنّت من است نزديكى كردن».[1]
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت:
1.لكافي : ج 5 ص 494 ح 1 عن ابن القدّاح ، بحار الأنوار : ج 22 ص 264 ح 3 .