مادرم میگه به مادرشوهرت سرنزن

با عرض سلام واحترام؛

کاربر محترم، دختر مادامی که در خانه پدر و مادرش زندگی می‌کند باید رضایت آن‌ها را فراهم سازد، ولی وقتی پیمان زناشویی را امضا کرد و به خانه شوهر قدم نهاد وظیفه‌اش تغییر می‌کند.
در این جا باید شوهرداری کند و رضایت و خشنودی او را بر همه چیز مقدم بدارد، حتی در جایی که بین خواسته‌های پدر و مادرش و بین خواسته‌های شوهرش تزاحم پیدا شد، صلاح در این است که از شوهرش پیروی کند و رضایت او را به دست آورد، گرچه پدر و مادرش رنجیده شوند؛ زیرا با جلب رضایت شوهر، رشته انس و محبت- که بهترین ضامن بقای عقد زناشویی است‌محکم می‌شود؛ ولی چنان چه مطابق میل مادر خود رفتار کند، ممکن است آن پیمان مقدس، متزلزل یا از هم گسیخته شود، زیرا بسیاری از مادران از تربیت صحیح و رشد فکری بهره کافی ندارند.
زن هوشیار و خردمند، زنی است که وقتی در اطراف و جوانب قضیه خوب تأمل ‌کرد و نتایج و آثارش را بررسی نمود و آینده‌اش را در نظر مجسم کرد، آن گاه با یک‌تصمیم قاطع، بنا می‌گذارد که به پیشنهادهای غیر منطقی مادر یا سایر بستگان خاتمه داده و شوهرش را راضی نگاه دارد.
کاربر محترم شما با کمال احترام می توانید به مادرتان بگویید: مادرجان! اکنون که مقدرم بوده با این خانواده پیمان زناشویی را امضا کنم، صلاحم در این است که با کوشش و جدیت تمام، این زندگی مشترک را- که می‌تواند مرا خوش بخت کند حفظ کنم، و با اخلاق و رفتار خوب، اسباب رضایت شوهرم را فراهم سازم، او است که می‌تواند مرا خوش‌بخت کند، شریک زندگی و یار غم خوار من است، کسی را بهتر از او سراغ ندارم، برنامه زندگی‌مان را خودمان باید طرح کنیم، و اگر مشکلی داشته باشیم حل خواهد شد، و دخالت‌های شما ممکن است به کلی مرا بدبخت کند.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید:
بهترین زنان شما زنی است که زیاد بچه‌دار شود و شوهر دوست، عفیف و محجوب باشد. در مقابل خویشانش تسلیم نباشد، ولی مطیع شوهرش باشد، برای شوهرش زینت کند، خودش را از بیگانگان محفوظ بدارد. حرف شوهرش را بشنود و از وی اطاعت کند. وقتی باهم خلوت کردند بر طبق اراده او رفتار کند، اما در هر حال، شرم و حیا را از دست ندهد.
و در سخنی دیگر می‌فرماید:
بدترین زنان شما زنی است که در مقابل خویشانش مطیع باشد، ولی زیر بار شوهرش نرود، عقیم و کینه‌توز باشد، از کارهای زشت پروا نداشته باشد، در غیاب شوهرش زینت و آرایش کند، در خلوتگاه ازخواسته‌های شوهرش امتناع ورزد. عذرش را نپذیرد و گناهش را نبخشد.[1]

[1]. بحارالأنوار، ج 103، ص 235.