ماه های حرام و چهار ماه بودن آن

این ماه های حرام یک رسم در میان اعراب بوده است که خداوند آن را تأیید کرده است.

دلیل تأیید این رسم عرب در قرآن و روایات این گونه آمده است که،
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً في‏ كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ  (توبه آیه 36) تعداد ماه‏ها نزد خداوند در كتاب الهى، از آن روز كه آسمانها و زمين را آفريده، دوازده ماه است؛ كه چهار ماه از آن، ماه حرام است‏
از برخى روایات استفاده مى‏شود سرآغاز حرمت ماه‏هاى حرام، آغاز آفرینش آسمان‏ها و زمین است؛ در روایتى از امام باقر(ع) آمده است:"به احترام کعبه، خدا حرمت ماه‏هاى حرام را در کتاب خود، همان روزى که آسمان و زمین را آفرید، وضع کرد که سه ماه آن پشت سر هم و یک ماه آن جداگانه است".(6) دراین باره قرآن مى‏گوید:"تعداد ماه‏ها نزد خداوند در کتاب (آفرینش) الهى از آن روز که آسمان و زمین را آفرید، دوازده ماه است که از آن چهار ماه، ماه حرام است".(کافى، کلینى، دار صعب، بیروت، ج 4، ص 241 - 240)