خداوند متعال با توجه به رحمانیت خود، بر آن است تا انسان ها را به سعادت و تکامل برساند به همین خاطر هرگاه انسان مرتکب گناهی شد و بعد از آن احساس پشیمانی و شرمندگی کرد، چه بسا همین شرمندگی موجب بخشیده شدن می‌شود تا به سوی نیکی و سعادت برگردد زیرا طبق فرمایشات گهربار پیامبر عشق و رحمت(صل الله علیه و آله و سلم) پشیمانی از گناه موجب آسوده بودن در آخرت می‌شود و در مقابل غرور از انجام کار نیک موجب خشم خداوند می‌شود« ای ابوذر! مردی کاری نیک انجام می‌دهد و با اعتماد بر آن، گناهانی مرتکب می‌شود و در برابر کردار نیک خود گناه را سهل می‌انگارد، چنین کسی هنگامی که نزد خدا می‌رود بر او خشم می‌گیرد. در برابر، مردی گناهی مرتکب می‌شود ولی از عقوبت آن هرآسان است؛ چنین کسی در قیامت آسوده خاطر است».[1]
پشیمانی از گناه جان و دل آدمی را زنده مىسازد و راه نجات او را هموار مىسازد. قرآن درهاى لطف و رحمت را بر روى هر انسانى با هر مقامى و با هر شرائطى باز مىگذارد و می فرماید« قُلْ يا عِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ لَاتَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ[زمر/53] بگو: اى بندگان من كه با ارتكاب گناه بر خود زياده روى كرديد! از رحمت خدا نوميد نشويد، يقيناً خدا همه گناهان را مىآمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است»
هله نومید نباشی که تو را یار براند
گرت امروز براند نه که فردات بخواند
در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند
و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند[2]
منابع:
[1] بحارالانوار،ج74،صفحه68
[2]مولوی،برگ بی برگی،رضا عارف،صفحه54
سلام
ممنون، واسه بنده این هدیه الهی خیلی به موقع و تکان دهنده بود.
یا علی