مشرک و کافر دقیقا کی هستند و چه ویژگی دارند ؟

با عرض سلام و ادب و احترام
 

سؤال شما سؤال کننده عزیز دارای ابعاد مختلفی است که در ادامه این ابعاد در چند نکته مورد پاسخ قرار داده می شود:

نکته اول: درباره تعریف کافر و مشرک باید گفت: مشرک کسی است که برای خدا شریک قائل است. به عبارت دیگر مشرک کسی است که برای شخصی یا شیئی وجودی مستقل و مؤثر در عرض خداوند قائل باشد و در اعمال خود سهم و نصیبی برای غیر خدا قائل شود.
کافر به کسی گفته می شود که یکی از اصول دین یا ضروریات دینی را باور نکند و به اقرار زبانی نیاورد، کافر است. به عبارت دیگر کسی است که الوهیت، یا توحید، یا رسالت و یا ضروری دین را- در عین التفات به ضروری بودن آن- انکار کند کافر است. مراد از ضروری دین بیشتر ناظر به آن دسته از احکام و عقایدی است که برای همه مسلمانان کاملا واضح و بدیهی است که جزء اسلام هستند. مانند: وجوب نماز، روزه، حج و زکات و ... . بنابر این انکار ضروری دین، مستلزم تکذیب پیامبر (ص) و یکی از عوامل ارتداد است.

نکته دوم: همه افرادی که در غرب زندگی می کنند را نمی توان کافر یا مشرک محسوب کرد. در غرب برخی کافر ذمی (مسیحی - یهودی) هستند، برخی کمونیست و ضد خدا و برخی نیز از آیین های غیر ابراهیمی مثل بودایی و ... برخی از آنها نیز مسلمان هستند که هر کدام بر طبق مبانی فقهی و دینی خود تکالیف خود را انجام می دهند. با آمدن دین اسلام به عنوان کاملترین و آخرین دین، سایر ادیان که تکلیف آنها مشخص و در ردیف کفار شمرده شده اند. هرچند اسلام اسلام با کفار ذمی که صاحب کتاب و شریعت در تمام دوران تاریخ اسلام با آنها از راه مسالمت، تعامل و تسامح برخورد نموده و حقوق آنها را محترم شمرده است. اما کسانی که مسلمان شده اند و از راه قلب و زبان اقرار به خدا و رسول او کرده اند تا زمانی که منکر ضروریات دین نباشند کافر و مردتد شمرده نمی شوند اگر چه برخی از موازین اسلام را از روی غفلت رعایت نکنند و ااقدام به انجام برخی کارهای ناپسند و زشت که برخلاف قانون شریعت اسلام را انجام دهند که این حاکی از ضعف ایمان بوده و تنها مرتکب گناه کبیره شده که باید توبه کند و از آن راه برگردد.

نکته سوم: کسی که حدود اسلامی را (یا به طور کامل و یا حدودی) اجرا می کند ولی در دل به خدا ایمان ندارد به طور قطع کافر است زیرا منکر یکی از اساسی ترین اصول دین که پایه ایمان بوده شمرده می شود انکار خدا در حقیقت مساوی با انکار تمام ضروریات دین است و منکر خدا به طور قطع منکر پیامبر نیز خواهد بود.

نکته چهارم: کسی که حداقل کمی حجاب دارد و شراب نمی خورد و مثلا ادب را هم رعایت می کند تا زمانی که منکر اصول و ضروریات دین نشود چنان که بیان شد کافر نخواهد بود. بدین معنا که گاهی فردی مسلمان بوده اما از روی غفلت یا نوع تربیت خانوادگی حجاب او تا اندازه ای رعایت نمی شود اما این فرد بی حجاب منکر اصل حجاب نیست و اتفاقا اقرار به خوبی حجاب نیز دارد اما به علت های مختلف عادت به این پوشش کرده است که در این صورت چنین فردی کافر نخواهد بود هر چند باید تلاش کند که به عنوان یک مسلمان خود را عادت به حجاب که عفت برای یک زن محسوب شده کند تا از این طریق خود را در مقابل هوسرانی مردان هوس ران و هرزه نگه دارد.

نکته چهارم: منابع اسلامی کفار را بر چند گروه تقسیم کرده اند که منافق یکی از آن گروه ها محسوب می شود. منافق کسی است که در دل کافر و منکر بیشتر ضروریات دین بوده اما در ظاهر مسلمان است و اقرار به اصول و ضروریات دین می کند یعنی در حقیقت ایمان قلبی ندارد و تنها اسلام او زبانی است. وضعیت منافق از جهت اخروی همانند کفار بلکه بدتر از آنها خواهد بود بنابر این فردی که منافق است از فرد بی حجابی که مقید به همه ضروریات دین است تنها در بی حجابی کمی غفلت می کند بدتر و اصلا قابل مقایسه نیست البته این بدین معنا نیست که عمل شخص بی حجاب خوب است بلکه لازم است تا فرد بی حجاب نیز خود را در این اصل ضروری نیز مقید کند.